Παρασκευή 2 Αυγούστου 2019

Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΏΝ





Την έβαλε ξανά στην αριστερή τσέπη, κοιτάζοντας απέναντι την πινακίδα που έγραφε  "NO SMOKINGK" γιατί στη δεξιά είχε πάντα ένα πιστόλι που μπερδεύτηκε κι αυτό στο μυαλό του με το "NO SMOKINGK".
Βγαίνοντας από το ασανσέρ ξανάβγαλε την ταμπακιέρα. Την άνοιξε-είχε δυο επίπεδα. Στο ένα υπήρχαν τσιγάρα άφιλτρα, κουλτουριάρικα. Στο δεύτερο έναν μηχανισμό παρακολούθησης από απόσταση. Άκουγε μ αυτόν περίπου στα χίλια μέτρα, μα δεν τον χρησιμοποιούσε συχνά. Ίσως γιατί άκουγε όλες τις μπερδεμένες σκέψεις των ανθρώπων, ενώ αυτός ήταν ένας ξεκάθαρος άνθρωπος, με σοβαρές αντιλήψεις για τη ζωή και λίγα γκρίζα μαλλιά. Καλοξυρισμένος, φρεσκοχτενισμένος, φορούσε πάντα κουστούμι και γραβάτα, κανονικά δεμένη στο λαιμό του. Ποτέ δε θυμήθηκε τον εαυτό του χωρίς γραβάτα, σα να είχε γεννηθεί μ αυτήν, δεμένη σφιχτά γύρω από έναν άσπρο γιακά πουκαμίσου, αγορασμένο όπως όλα του τα ρούχα, από τα καλύτερα και ακριβότερα καταστήματα. Είχε γίνει κοσμοπολίτης ο ανακριτής, του άρεσε το λούσο, το ακριβό.
Εκείνο το "γαμιέσαι κερατά" ηχούσε ακόμα άσχημα στ αυτιά του, αυτός ήταν ένας άνθρωπος που δεν τα σήκωνε κάτι τέτοια και καθώς έκλεινε την πόρτα του γραφείου, θυμήθηκε πως η καθαρίστρια τον είχε κοιτάξει με μια δόση ειρωνείας-σα να του λεγε πως ήταν πίσω από την πόρτα και κρυφάκουγε όταν είχε ξεφουρνηθεί εκείνο το "Γαμιέσαι κερατά". [Οπωσδήποτε εδώ χρειαζόταν θαυμαστικά αλλά ο ανακριτής δε θαύμαζε ποτέ τίποτε.]
Κάθισε στο γραφείο ανασκαλεύοντας μερικά χαρτιά κι άναψε επιτέλους το τσιγάρο, ώρα επτάμισι, ακριβώς το πρωί. Δεν ήξερε αν πήγαιναν επτάμισι το πρωί στο γραφείο τους οι ανακριτές, αν ήταν τακτικός ή άτακτος, αυτός, ο δέκατος τρίτος τακτικός ανακριτής Αθηνών.
Ο Καζάρμας τώρα θα κοιμόταν ακόμα και ούτε στ όνειρο του δε θα θελε να βλεπε τέτοια φάτσα να τον μελετάει-εξ άλλου ήταν πολύ μακριά ο ένας από τον άλλον. Τι σχέση  μπορούσε να έχει αυτός με έναν τακτικό ανακριτή και μάλιστα τόσο διάσημο και πολυδιαφημισμένο πρόσωπο!
Αποκόμματα από πολλές εφημερίδες και περιοδικά βρίσκονταν πάνω στο γραφείο. Έπιασε, τυχαία ένα που τον έδειχνε να μιλάει στους δημοσιογράφους, μ ένα ύφος λεπτό, μετρημένο. Τίποτε το εμφατικό στο πρόσωπο του, μια φιγούρα σχεδόν τυποποιημένη του είδους των ανθρώπων που εκπροσωπούσε.
Η ελαφριά ανασηκωμένη μύτη του, καθώς μάλιστα η λήψη είχε γίνει από χαμηλά, έκανε τα ρουθούνια ν ανοίξουν και να φαίνονται πιο στρογγυλά. Την έπιασε ανασηκώνοντας το πρόσωπο όπως, περίπου, στη φωτογραφία και ύστερα κουνώντας το κεφάλι, είπε πως δεν μπορεί να ήταν τόσο στρογγυλά, ούτε και το κεφάλι του θα μπορούσε να ήταν τόσο στρογγυλό.
Η φαλακρίτσα και το κοντό μαλλί, τον παίδεψαν να θυμηθεί αν κάποτε είχε αφήσει μακριά μαλλιά. Όχι δεν είχε αφήσει ποτέ μακριά μαλλιά. Ακόμη και τότε, στην εποχή των επαναστατημένων παιδιών των λουλουδιών. αυτός είχε πάντα ένα καθαρό, φρεσκοκουρεμένο κεφάλι.
Βέβαια σ αυτή τη φωτογραφία με τους δημοσιογράφους, το ύφος του έμοιαζε σα να είχε ανακαλύψει δικαστική πλάνη. Ταυτόχρονα το μικρό μειδίαμα, πρόδιδε το είδος της ειρωνείας που χρησιμοποιούσε. Ίσως γιατί ήξερε πως οι δικαστές θ αρνιόταν όλες τις κατηγορίες. Ήταν σίγουρο αυτό, δικαστές ήταν κι αυτοί, μόνο που δεν του άρεσαν καθόλου, του φαίνονταν αστείοι και μαραμένοι σα μαρούλια ενώ σε αντίθεση του άρεσαν οι δημοσιογράφοι και ειδικά εκείνος ο ψηλός της απογευματινής κωλοφυλλάδας που ξημεροβραδιαζόταν κάτω απ το μπαλκόνι του.
"Τι σημαίνει για σένα η πατημένη γόπα στον χώρο του εγκλήματος;" τον είχε ρωτήσει τα μεσάνυχτα έξω απ τα κάγκελα. Και καθώς ο ανακριτής δεν απάντησε, ο ψηλός επανέλαβε την ερώτηση την άλλη μέρα το πρωί, όταν ο ανακριτής σκεφτόταν τον σαλίγκαρο και το "γαμιέσαι κερατά".
-Τι μπορεί να σημαίνει  μια πατημένη γόπα στο χώρο του εγκλήματος; ήταν του θύματος ή του δολοφόνου;....
-Ο δολοφόνος δεν καπνίζει, του απάντησε.
-Άρα ήταν του θύματος.
Ο ανακριτής έκανε να γελάσει. Αντ αυτού, στραβομουτσούνιασε. "Με δουλεύει" σκέφτηκε.
-Μάλλον, του απάντησε
-Και πως γνωρίζετε ότι ο δολοφόνος δεν καπνίζει;
-Επειδή η μάρκα της γόπας ήταν φτηνή. Μια φτηνή γόπα από Καρέλια ή Ματσάγκος. Τα θυμάσαι τα Ματσάγκος;
Ο ψηλός μπερδεύτηκε, τι τον ρωτούσε τώρα; ο ανακριτής σκέφτηκε πως, ίσως την άλλη μέρα ο τίτλος της κωλοφυλλάσδας να ήταν περίπου έτσι: " Ο δολοφόνος δεν κάπνιζε" ή " Ο δολοφόνος κάπνιζε Ματσάγκος."
συνεχίζεται

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Η Νεκρή Φύση είναι παράσταση και σύμβολο του απολύτως εφήμερου. Τα εικονιζόμενα προαναγγέλλουν έναν απελπιστικά περιορισμένο βίο. Οι κρεμα...