Η γραμμή έκλεισε. Ο ανακριτής έμεινε με το ακουστικό μετέωρο μεταξύ αυτιού και στόματος. Ύστερα τοποθέτησε το ασύρματο στη συσκευή σκεπτόμενος πως έπρεπε να φορτίσει. Επίσης πως αυτός ο μάρτυρας μπορούσε κάποτε να εμφανιστεί και κάποτε όχι. Ειδοποίησε την αστυνομία για την κλίση, οι κλίσεις του παρακολουθούνταν και καταγράφονταν από αυτή τη συσκευή, αν και ήξερε πως το αποτέλεσμα θα ήταν άχρηστο αφού σ αυτές τις περιπτώσεις οι ανώνυμοι τηλεφωνητές χρησιμοποιούσαν τους δημόσιους θαλάμους.
Ξέρω ποιος σκότωσε τη φοιτήτρια είχε πει η άγνωστη φωνή, πράγμα που σήμαινε πως ο δολοφόνος της ήταν άλλος από τον ψυχοπαθή νεαρό, έβγαλε το συμπέρασμα καθώς μπήκε στο μπάνιο και άρχισε να κάνει τις ετοιμασίες για ξύρισμα και μπάνιο.
Τέλειωσε με το λούσιμο των μαλλιών, ήρεμος, είδε το γυμνό σώμα του στον μεγάλο καθρέφτη. Είχε αρχίσει να κάνει κοιλιά και λίγα περισσότερα πάχη στη μέση και δεν μπορούσε να κάνει σύγκριση με τον έστω και κατά πέντε χρόνια νεώτερο εαυτό του. "Δεν πειράζει, κάποτε έρχονται όλα. Φεύγουν τα νιάτα, έρχονται τα γηρατειά, ο θάνατος" είπε στρίβοντας το πηγούνι του σε μια δύσκολη γκριμάτσα για να δει αν είχε ξυριστεί καλά κάτω δεξιά από το μήλο του Αδάμ. "Όλα καλά!" συλλογίστηκε και βιάστηκε να βγει από το μπάνιο, να ντυθεί καθώς κοίταξε το ρολόι και η ώρα πλησίαζε εννιά και η διάλεξη για την παιδεία άρχιζε στις εννιάμισι.
Κλείδωσε το σπίτι του, κατέβηκε στο γκαράζ, μπήκε στη πανάκριβη, σπέσιαλ σιτροέν, τελευταίο μοντέλο και εξαφανίστηκε στη στροφή, πέρα στην Πανεπιστημιούπολη.
Μπήκε στην αίθουσα την ώρα που ο τελειόφοιτος υποψήφιος καθηγητής φιλολογίας, Νίκος Καζάρμας, άρχιζε την ομιλία του σαν κεντρικός ομιλητής. Ο ανακριτής οδηγούμενος από την ταξιθέτρια κάθισε μπροστά στις πρώτες θέσεις. Μόλις συνήθισαν τα μάτια του στο σκοτάδι, παρατήρησε πως υπήρχε αρκετός κόσμος στην πλατεία που παρακολουθούσε.
-Αγαπητοί φίλοι, κυρίες και κύριοι. Στην εποχή μας που αναγκαστικά οι δυο γονείς είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται για να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές συνθήκες, τα παιδιά βρίσκονται έξω από το σπίτι πολλές ώρες. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πόσο μεγάλος είναι ο ρόλος των νηπιαγωγείων, των Δημοτικών και των γυμνασίων.
Στη συνέχεια ανέπτυξε διεξοδικά τις θέσεις του στηριζόμενος σε τρεις πυλώνες. Εκπαίδευση, μόρφωση, παιδεία. Για την εκπαίδευση στάθηκε περισσότερο στην επίδραση που έχουν όλες οι δραστηριότητες που έχουν σκοπό, με συγκεκριμένο τρόπο να διαμορφώσουν τη σκέψη του ατόμου αλλά και τη σωματική αγωγή, για την παιδεία, είπε πως διασφαλίζει τη συνέχεια ενός πολιτιστικού συστήματος από γενεά σε γενεά και για την μόρφωση πως είναι αναγκαία, όσο το ψωμί και εισήχθη από την τέχνη στον χώρο της, προσπαθώντας μέσω του παιδαγωγού να πετύχει και την εσωτερική καλλιέργεια του ατόμου.
Ο ανακριτής παρατήρησε με πόση ευκολία άλλαζε πρόσωπα ο ανιψιός του. Πρόσεξε πως τώρα ήταν ένας εντελώς άλλος άνθρωπος από αυτόν που ήταν στο γήπεδο, και εντελώς άλλος όταν κάθισαν αργότερα στο πολυτελές εστιατόριο να φάνε και να πιουν ένα κρασί.
-Είσαι πολυσχιδής χαρακτήρας τελικά, άνοιξε μια κουβέντα ο ανακριτής ασχολείσαι με πολλά. Ζωγραφίζεις, γράφεις, μαθαίνεις αρχιτεκτονικό σχέδιο, ασχολείσαι και με τα αφηρημένα μαθηματικά...
-Δεν το καταλαβαίνω αν είναι πολλά, γίνεται αυθόρμητα, σαν μια φυσική συνέπεια. Μ αρέσουν αυτά που ασχολούμαι, άσχετο αν είμαι καλός σε όλα.
-Καλός σε όλα ήταν μόνο Ντα Βίντσι. Άκου! έκανε με θαυμασμό. Ζωγράφος, γλύπτης, εφευρέτης, γλύπτης, αρχιτέκτονας, γεωλόγος, ανατόμος ακόμα και με την αστρονομία, ασχολήθηκε!
-Φοβερό άτομο, αν και δεν μεγαλοποιώ κανέναν αλλά αυτός και μερικοί άλλοι με έκαναν να σκεφτώ καλύτερα. Η ενότητα διάφορων γνωστικών πεδίων, ήταν κάτι που πίστευε ο Ντα Βίντσι και τελευταία κάπου διάβασα πως τα αφηρημένα μαθηματικά, η Γεωγραφία, η ανατομία, η αρχιτεκτονική, μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους και πως αν κάποιος είχε σπουδάσει ένα από αυτά, θα μπορούσε να ασχοληθεί και με τα άλλα. Και εσύ νομίζω ήθελες να γίνεις κάτι απ όλα αυτά!
-Εγώ; μμμ, μπορεί να χεις δίκιο, αλλά δεν τα κατάφερα, παρέμεινα μόνο ανακριτής. Εσύ τι θα κάνεις μόλις τελειώσεις από φοιτητής; θα διοριστείς καθηγητής;
-Τελείωσα θείε. Σε λίγους μήνες, θα υποβάλλω τα σχετικά δικαιολογητικά και ελπίζω να παραλάβω διορισμό.
Σπάνια τον αποκαλούσε θείο.
-Το θυμάσαι καμιά φορά πως είμαστε συγγενείς, γέλασε.
-Ποτέ δεν το ξεχνώ, όπως δεν ξεχνώ πως με έχεις βοηθήσει και οικονομικά όλο αυτόν τον καιρό.
-Ελπίζω να με αποζημιώσεις κάποτε! αστειεύτηκε.
-Να σαι σίγουρος, απάντησε σοβαρά ο Νίκος. Ποτέ δεν ξεχνώ τα χρέη μου.
συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου