ΑΛΛΆ ΤΙ ΩΡΑΊΑ ΜΆΤΙΑ!!

 

Όμορφη Άνοιξη

Χωνόμασταν τότε και υπήρχαμε

σα ζωύφια μες τα γαλάζια σπαρτά

που θρόιζαν τα γυναίκεια φουστάνια

τα ανοιχτά πουκάμισα των αντρών

λευκά.

Τι ωραία!

Στον κάμπο το αέρι κινούσε τις λεύκες

ένας σκύλος παιχνίδιζε πάντα στα πόδια μας

Χαμένο το μυαλό και το μάτι στο γαλάζιο στάχυ,
λίγο παράξενο μπλε πιο πολύ προς το ραφ-ραφ
ήταν και ο σκύλος μας.

Χανόμασταν τότε και υπήρχαμε

νεανίες του Δυτικού Βορρά

με ξυπόλυτα πόδια, κρυμμένους πόθους

Αλλά τι ωραία μάτια!

Τα κεράσια κρέμονταν άγουρα,
στα χείλη των κοριτσιών με ακμή στις ροζ παρειές

στων άγουρων γυναικών τα χείλη

αμέτρητα βερίκοκα και ζουμπούλια άσπρα

τι άσπρα καλέ μου!

[τόσο άσπρο δέρμα δεν είχα δει ποτέ άλλοτε]

όπως και τόση παρουσία λιγνού αισθήματος

Τι ωραία!

Στο στήθος των αντρών με τα λευκά πουκάμισα,
στο εφηβαίο στέρνο, μια φωνή στο δάσο,
ένα τραγούδι μύριζε τόσο σπουδαία

όπως το στήθος της Τασίας, σαν το τριαντάφυλλο της ποίησης.

[Ανέκδοτη ποίηση μου]