Ο ΑΣΤΡΑΓΑΛΟς ΤΗς ΜΑΡΙΑς
Mερικά πράγματα, απλά υπενθυμίζουν πως υπάρχω
Μια παλιά σου φωτογραφία με θλιμμένο χαμόγελο
Ένα σπασμένο βάζο αρχαίας [υπόθεσης] συνείδηση αιώνων
Το θρόισμα των φύλλων, το κάψιμο της φωτιάς
όπως το ανέβασμα στην κορυφή των βράχων, με το φύσημα του αγέρα
καθώς εκείνο το μύρισμα του μεσημεριάτικου κάματος
στη μέση των πεύκων.
Μερικά πράγματα, απλά υπενθυμίζουν πως υπάρχω
ένα κύμα στη θάλασσα φριβςςς! φριβςςς!
τα πόδια σου αφημένα εκεί στην άκρη της βρεγμένης άμμου
να μουσκεύει και το άβγαλτο κορμί σου
ακούνητος με το πρόσωπο ανάμεσα στα μπράτσα
τα μάτια κλειστά, χωρίς σκέψη για τίποτα
γιατί όλα ήταν ωραία κι ας υπήρχε μια θλίψη σπουδαία.
Μερικά πράγματα, απλά υπενθυμίζουν πως υπάρχω.
Φριβςςς! φρίβςςς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου