ελέφαντος

 

Κοιτάζουμε το φαίνεσθαι-σπάνια το μέσα. Το χαμόγελο κι όχι τη λύπη. Κι έχουμε δίκιο. Η Γκέρνικα και ο Αλέφαντος, τέλειος συνδυασμός. Θέλω να πω, πως την τραγωδία την έχουμε μέσα μας, δεν είναι ανάγκη να μας την δείχνουν, κάθε ώρα κάθε στιγμή. Όμως ο Αλέφαντος δεν την γνωρίζει, την τραγωδία, ναι, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που δεν τους αγγίζουν τα γεγονότα από μέσα τους, θέλουν την επιφάνεια! το φαίνεσθαι! το φαινόμενο και μπορεί να έχουν δίκιο. Η Γκέρνικα είναι αρχαία τραγωδία, είναι η παντοτινή και ο Πικάσο ξανάφερε την εικόνα της, μέσα και έξω μας. Όμως εγώ βλέπω στο πρόσωπο του Αλέφαντου και του κάθε τέτοιου ανθρώπου, την τραγωδία της αγνωσίας, την ειρωνεία πως τάχα βλέπει τα πράγματα από ψηλά! κι ας μην ξέρει πόσο κάνει δύο συν μηδέν.