ΕΓΩ ΔΕΝ ΑΝΑΚΆΛΥΨΑ ΤΊΠΟΤΑ

 

 

ΜΕ ΤΟΝ ΤΣΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ;

Πάντα είχαμε στο μυαλό μας να γίνουμε ή να μείνουμε αθάνατοι.
Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι το θέλουν αυτό; Και γιατί
θέλουν να μείνουν στη μνήμη των ανθρώπων; τι είναι τόσο
ελκυστικό, τόσο ηδονικό στην κατά κάποιο τρόπο αθανασία ενός ονόματος; Υπάρχει κανείς απο σας που δεν θέλει να τον θυμούνται
οι άνθρωποι; Μπορεί όμως να γίνει αυτό; Ρεαλιστικά, κανείς δεν
είναι αθάνατος. Αν υπάρχει ενας τρόπος και ίσως μοναδικός είναι
ν αφήσει έργο: Να, λένε αυτό το έκανε ο Λαβουαζιέ,[νόμος της
αφθαρσίας της ύλης] ή ο Τσε Γκεβάρα υπήρξε ο μεγαλύτερος
επαναστάτης ή ακόμα-για να μην αδικήσουμε τας γυναίκας- η
μανταμ Κιουρί ανακάλυψε το ράδιο. Αθάνατος γίνεται κανείς
με τα έργα του αυτήν την εκατομμυριοστή επιστρoφή.

Υπάρχει μια ανοησία στην ύπαρξη. Όπως και στην αιτία.
Ανέκαθεν ψάχνουμε μια αιτία. Αιτία χωρίς αιτία. Αλλά ας το αντιστρέψουμε. Γιατί να υπάρχει αιτία; δεν θα είναι πιο καλά
τα πράγματα να είναι για πάντα έτσι; Να μην γεννήθηκαν ποτέ;
Ένα από τα μεγαλύτερα αξιώματα είναι πως καμιά ύπαρξη αφού
πεθάνει, δεν γυρίζει πίσω. Εδώ δεν επιδέχεται άρνηση, Η απόδειξη
είναι παντοτινή. Κανείς δεν γυρίζει πίσω. Κανείς δεν ανασταίνεται
και είναι τουλάχιστον ηλίθιο να πιστεύουμε πως μπορεί να γίνει
κάτι τέτοιο, γιατί τότε δεν θα χρειαζόταν ο θάνατος. Για ν
αναστηθείς πρέπει να πεθάνεις.