Τον Μάιο είχαμε ξεκινήσει ελεύθεροι
να πιάσουμε τα σύννεφα
Σκόρπιοι
στον ουρανό μιας συννεφιασμένης Δευτέρας
ή Τρίτης-η ελευθερία μας δεν ήταν παραπάνω απο δυό μέτρα
Αλλά ευαίσθητοι μποξέρ, μιας άλλης εποχής προσμέναμε τον Μεγάλο Δάσκαλο
στην διχάλα του χρόνου που έλλειπε συνεχώς απ την γραφίδα μας.
Μα το ένα ήταν εύκολο
και τ΄ άλλο δεν ήταν δύσκολο
Μπορούσαμε απλά να περιμένουμε μα μερικοί φοβούνταν την δόξαν την λύπην και την απελπισία.
Το χαμόγελο τους στράβωνε σαν ξύλο δύσκολου δέντρου
Οξιάς καμωμένης, φίδι
κι ακόμα ο Μάιος δεν είχε προχωρήσει καθόλου
Δυο μέρες μόνο και ο ήλιος δεν έλεγε να σταματήσει το ταξίδι του.
Το άλλο δεν ήταν δύσκολο
Μα το ένα ήταν εύκολο.
Γιατί η δόξα μαζί με την απελπισία ταιριάζουν
Όπως το καλάθι με το καλάμι
Κι έπειτα οι Έλληνες πάντα λογάριαζαν να πάρουν την Τροία
Εν μια νυκτί
Πάντα οι έλληνες λογαριάζουν στη δόξα να έχουν βάσιμη ελπίδα
Δεν τους νοιάζει καμιά λύπη
Άλλωστε, είμαστε ο καλύτερος λαός του κόσμου, εμείς!
Η αισιοδοξία μας καρφωμένη στις πέτρες της μνήμης
«πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ναι»
και εκείνος ο Μάιος πέρα απ τον Στρυμόνα,
ανάμεσα στην κοκκιδερή άμμο της άκρης, δεν έλεγε
να μας κάνει την χάρη
να προχωρήσει γρήγορα μην και κινήσουν και άλλοι λαοί, κατώτεροι από μας
να φτάσουν στην Κόκκινη Μηλιά.
ποιήματα Κώστα Πλιάτσικα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου