Η ΑΘΩΌΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΝΉΜΗΣ.
Η μνήμη μας φαινομενικά είναι αθώα. Η επιστήμη μας πληροφορεί πως βασική αιτία της μνήμης είναι η συλλογή πληροφοριών από τον έξω κόσμο μέσω των αισθητηρίων οργάνων και η κωδικοποίηση τους στον εγκέφαλο-επίσης μας πληροφορεί η επιστήμη, πως η μνήμη δεν έχει νόημα χωρίς την ανθρώπινη συνείδηση. Στη συνέχεια της διαδικασίας γίνεται αποθήκευση, ώστε όταν χρειαστεί να επανέλθουμε σ αυτές, τις μνήμες. [Επίσης ισχυρές λέξεις για την μνήμη είναι η ανάκτηση, η μόνιμη καταγραφή, και η ανάμνηση.]
Λέγοντας ΑΘΩΌΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΝΉΜΗΣ θέλω να υπενθυμίσω την τραγικότητα να θυμόμαστε μόνο ότι θέλουμε, ακόμη και Ιστορικά, επειδή, φυσικά η Ιστορία καταλαμβάνει το ισχυρότερο πεδίο στη μνήμη. Κρατάμε τα καλύτερα σημεία της ζωής μας για να τα επαναφέρουμε συχνά, ώστε να αποφεύγουμε τις οδυνηρές καταστάσεις; πχ, θανάτους, κακές στιγμές, λάθη, φταιξίματα. Τι θα ήταν ο άνθρωπος δίχως μνήμη; ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν αντέχει σε τέτοια σύγκρουση καταστάσεων, όμως, αντέχει να μην συνετίζεται παρά τα παθήματα, π.χ ξανακάνει τα ίδια λάθη σε συνεχή συχνότητα, επαναλαμβάνει πολέμους, φρικαλεότητες, και λοιπά! άρα ποια είναι η συσχέτιση μνήμης και συνείδησης; εκτός αν θεωρήσουμε πως υπάρχει καλή και κακή συνείδηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου