ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Στο σπίτι του παπά.
Έχουν περάσει σχεδόν πέντε χρόνια. Η Ελμίνα έχει γίνει γυναίκα. Ίσως η ομορφότερη των γυναικών. Ανάλαφρη σαν οπτασία, γαλήνια και δυνατή με τρόπους άμεμπτους, διαβαίνει και σφυρίζουν οι αγέρηδες. Έξυπνη και σταθερή, πιστή στις αδιάβλητες-διαχρονικές αξίες του ανθρώπου, ίσως περισσότερο απ’ όσο πρέπει.
Τα φώτα ανάβουν. Μπαίνει η Ελμίνα ανάλαφρα, σχεδόν νυχτοπατώντας. Σταματάει και συλλογιέται. Το ύφος της πάντα σοβαρό σχεδόν βλοσυρό αυτήν την ώρα.
Αφουγκράζεται. Κρατάει την ανάσα της κι ύστερα πηγαίνει στο παράθυρο. Κοιτάει έξω. Γυρίζει. Έρχεται και κοιτάει κατάφατσα το κοινό. Τα φώτα χαμηλώνουν. Σκοτάδι. Σιωπή.
Μπαίνει ο παπάς βλοσυρός, τα φώτα ανάβουν. Η Ελμίνα λείπει.
ΠΑΠΑΣ: (κοιτάζει γύρω του, δεν βλέπει κανέναν) Πού να πήγαν; (παύση)
Κάπου θα έχουν κρυφτεί, όπως όλοι κρυβόμαστε. σαν τα ποντίκια στις υποχθόνιες φωλιές μας (κουνάει το κεφάλι). Μα εγώ ξέρω τι κάνουν δε θα με γελάσουν εμένα! [κοιτάζει κατάφατσα το κοινό]
Δεν θα με γελάσουν δυο γυναίκες.
Δυο γυναίκες! Η γυναίκα μου και τούτη εδώ η καταραμένη που έβαλα στον κόρφο μου (με συμφορά). Τι ήταν τούτο που με βρήκε θεέ μου; Δεν γλιτώνω από δαύτη, θα νε φάει το μαράζι της. (παύση). Πέντε χρόνια τώρα με τυραννάει η σκέψη της, από τότε που ήταν παιδούλα και την ακούμπησαν στην αγκαλιά μου.
Πηγαίνει και κάθεται στο τραπέζι.
Έννοια σου όμως και θα την κανονίσω. ‘Εχω λάβει τα μέτρα μου, μη νομίζεις.
‘Εσπειρα κι όλας τον σπόρο της ζήλειας και της καχυποψίας. Πιο πολύ της διαφθοράς. Αυτό είναι που κεντρίζει τους ανθρώπους, η διαφθορά ! (γελάει σαρδόνια). Τώρα όλοι ξέρουν πως είναι μια ξελογιάστρα! Μια ξεδιάντροπη που ξεμυάλισε όλους τους άντρες της χώρας. Τίμιους και μη.
(παύση). Με ανάβει όμως ο πόθος. Φωτιά που μου καίει τα σωθικά! (παύση) Θα κάμω όμως μια προσπάθεια ακόμα μήπως και τη σώσω, γιατί τώρα, μόνο εγώ μπορώ να τη σώσω από τον όχλο και την οργή του πατέρα της. Σκέφτομαι τι μούτρα θα έκανε μόλις διάβασε το τελευταίο μου γράμμα... (σηκώνεται, κοιτάει γύρω) Μμμ... σα να ρχεται... (ξανακάθεται)
Μπαίνει η Ελμίνα. Στέκεται παράμερα, δεν τον κοιτάει.
ΠΑΠΑΣ: (με ανάλογο ύφος) Υπήρξα πάντα λογικός και συνεπής. Τόσα χρόνια που σε είχα κοντά μου δεν σου έλλειψε τίποτα.
ΕΛΜΙΝΑ: Αυτό δεν εξηγεί τη λογική και τη συνέπεια.
ΠΑΠΑΣ: (μπερδεύεται) Ποια λογική... και ποια συνέπεια...
ΕΛΜΙΝΑ: Είδες; Χάνεις τα λόγια σου... Φταίνε όσα έκανες και πόσα θέλεις να κάνεις στο μέλλον.
ΠΑΠΑΣ: Τι ήθελες να κάνω; Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε που σ’ εγκατελειψαν οι δικοί σου...
ΕΛΜΙΝΑ: Δεν μ’ εγκατέλειψε κανείς.
ΠΑΠΑΣ: Τό πιστεύεις;
ΕΛΜΙΝΑ: Το πιστεύω. Τώρα μεγάλωσα, δεν είμαι το παιδάκι που κορόιδευες. Ούτε μια φορά δεν μου διάβασες ένα γράμμα τους. Μόλις έρχονταν τα εξαφάνιζες... κι ύστερα ποτέ δεν έμαθα τι τους απαντούσες, τι ψέματα τους αράδιαζες! Ναι, είμαι σίγουρη, δεν με γελάς, όσο και να κρύβεσαι. Γιατί κρύβεσαι;
ΠΑΠΑΣ: Έβγαλες μεγάλη γλώσσα και ο θεός...
ΕΛΜΙΝΑ: (τον κόβει) Ας τον θεό!!
ΠΑΠΑΣ: (πως δεν άκουσε) ...θα σε τιμωρήσει. Ο θεός είναι μεγάλος και θ’αποδείξει ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο.
ΕΛΜΙΝΑ: (παγερά) Δεν με γελάς παπά!
ΠΑΠΑΣ: Εγώ σε γελάω; Που σ’ έχω σαν τα μάτια της ψυχής μου; Πιο πάνω απ’ ότι υπάρχει και δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο;
ΕΛΜΙΝΑ: Τι λόγος ξεδιάντροπος! Δεν μ’ ενδιαφέρει.
ΠΑΠΑΣ: Αυτό έιναι που μ’ εξοργίζει! Ότι άλλο και να έλεγες, θα το δεχόμουν. Όμως με υποτιμάς. Υποτιμάς την αγάπη μου και το ανδρισμό μου.
ΕΛΜΙΝΑ: Επειδή δεν δέχομαι τον έρωτά σου;
ΠΑΠΑΣ: (αναστενάζει) Αχ... άκουσέ με Ελμίνα, άκουσέ με μια φορά.
Αν θέλεις εσύ, και στο λέω για τελευταία φορά, όλα μπορεί να φτιάξουν. Αν δεχτείς να γίνεις γυναίκα μου, γιατί αυτό σου ζήτησα σαν τίμιος άντρας και σου το είπα μάλιστα πως εγκαταλείπω οριστικά τη γυναίκα μου και πως ακόμα και το ράσο ν’ αρνηθώ για σένα...
ΕΛΜΙΝΑ: Αυτά είναι τα χειρότερα. Εγκαταλείπεις τη γυναίκα σου για μιαν άλλη!
Είναι σωστό αυτό; Εξ’ άλλου, τόσα χρόνια που μου έκανες κόλαση τη ζωή, με τον παράφορο έρωτα σου, τον κρυφό και τίμιο όπως λές, τόσα χρόνια σου απαντούσα όχι. Και μια ακόμα φορά τώρα: όχι! Ο τελευταίος άντρας να έμενες στη γη δε θα ερχόμουν μαζί σου! Αυτή είναι η απόφασή μου.
ΠΑΠΑΣ: (χωρίς δισταγμό) Να δεις ποια θα είναι η τιμωρία σου.
ΕΛΜΙΝΑ: Τι είπες;
ΠΑΠΑΣ: (ανήξερα) Τι είπα...
ΕΛΜΙΝΑ: Κατάλαβα τι είπες παπά αλλά δεν θα με νικήσεις! Δεν θα με νικήσει κανένας! Πόσο μάλλον εσύ, ένας ανελέητος...
ΠΑΠΑΣ: (ειρωνικά) Που σε λατρεύει τόσα χρόνια...
ΕΛΜΙΝΑ: Δεν ακούω τι λες. Δεν σε ακούω καθόλου. Εσύ πρόδωσες την εμπιστοσύνη του πατέρα μου και του αδερφού μου, δεν θα προδώσεις τώρα την αγάπη και τον έρωτα; Δεν θα προδώσεις την ομορφιά της ζωής αφού δεν σέβεσαι τη φιλία; Εσύ δεν έχεις ιερό και όσιο αλλά... τι σου λέω τώρα όλα αυτά. Ένα μένει να σου πω οριστικά: Δεν πρόκειται να γίνω ποτέ δική σου. Άδικα κουβεντιάζεις.
ΠΑΠΑΣ: (σπάει, εκλιπαρεί) Ελμίνα, σε παρακαλώ... Σε ικετεύω (σχεδόν πέφτει στα πόδια της)
ΕΛΜΙΝΑ: (δεν τον λυπάται) Σήκω επάνω. Δεν μπορώ να σε βλέπω να σέρνεσαι σαν σκουλήκι.
ΠΑΠΑΣ: (αντιδρά) Σκουλήκι... σκουλήκι εγώ. (σηκώνεται) Κοίταξέ με καλά μικρή πόρνη και ξαναπές με σκουλήκι για να δεις τι έχεις να πάθεις!
ΕΛΜΙΝΑ: (προσπαθεί να καταλάβει) Με τρομάζεις! Με φοβίζει το ύφος σου, άνανδρε άνθρωπε και δεν ξέρω τι μου σκαρώνεις αλλά, πάλι τι μπορείς να κάνεις... τίποτε. Σε λίγο θα έρθει ο αδερφός μου να με πάρει για πάντα από δω. Έρχεται σε λίγο, τον βλέπω σαν καβαλάρη που φθάνει να με γλιτώσει από τα δόλια χέρια σου.
ΠΑΠΑΣ: Έννοια σου και δεν θα πας πουθενά.
ΕΛΜΙΝΑ: Με απειλείς;
ΠΑΠΑΣ: Εγώ σε απειλώ; Εγώ δεν απειλώ κανέναν. Είμαι αντιπρόσωπος του θεού στη γη και σαν τέτοιος θα κάνω το καθήκον μου. Και αφού θέλεις την αλήθεια, θα σου την πω: Πες μου τι θα απαντήσεις σ΄όλους αυτούς; (δείχνει το κοινό) Ποιον θα πιστέψουν, εμένα ή εσένα; Αυτοί ξέρουν την αλήθεια και το μίσος τους είναι αδυσώπητο, γιατί αυτοί ξέρουν ποια είσαι...
ΕΛΜΙΝΑ: (χαμένη ξαφνικά) Ποια είμαι;
ΧΟΡΟΣ: Ποια είμαι; Ποια είμαι;
ΠΑΠΑΣ: (καγχάζει) Είσαι ένα δαιμονικό, μια ξελογιάστρα! Έκανες τα μάτια των αντρών της πολιτείας να γυαλίζουν. Παντρεμένους κι ανύπαντρους τους πήρες τα μυαλά.
ΕΛΜΙΝΑ: Εγώ;
ΠΑΠΑΣ: (δεν την ακούει)... κι έρχονται τώρα όλοι, όλος ο όχλος, τους ακούς;
(ακούγονται ποδοβολητά, οχλαγωγία , φωνές)
ΧΟΡΟΣ: Θάνατος στο δαιμονικό! Θάνατος!!
ΠΑΠΑΣ: Τι θα πεις τώρα σ’ όλους αυτούς; (δείχνει πάλι το κοινό) Αυτοί έχουν έτοιμες τις πέτρες να σε λιθοβολήσουν απαίσια πόρνη!
ΧΟΡΟΣ: Θάνατος στο δαιμονικό! Θάνατος!!
(ξανά ποδοβολητά, οχλαγωγία, φωνές)
Ησυχία.
ΕΛΜΙΝΑ: (με απόγνωση) Έκανες τέτοιο πράγμα;
ΠΑΠΑΣ: Εγώ δεν έκανα τίποτε. Είπα μόνο την αλήθεια.
Τα φώτα χαμηλώνουν σιγά-σιγά.
συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου