ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΆ

 

ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ.

Πολλές φορές συναντιούνται

με ρούχα ωραία τα κορμιά

αναλογίστηκα μετά πως

αυτή η αγκαλιά της γλυκιάς στιγμής που φεύγεις ή έρχεσαι

δεν είναι κάτι απερίγραπτο;

Όχι δε μιλώ για την άπλα ενός κρεβατιού

με νοιάζει η αγκαλιά του λεπτού

με ανθρώπους που δεν είναι ανάγκη ν αγαπήθηκαν με πάθος-

αυτοί ξέρουν πόσο αγαπήθηκαν-

το τρίψιμο των λαιμών και των παρειών

τα σώματα φευγαλέα ενώνονται στήθος με στήθος μέχρι τις μύτες των ποδιών

και μένει σαν ένα κλικ στη μνήμη

και μια λύπη λέει, πως δε θα ξανάρθουν τέτοιες στιγμές.

[Ανέκδοτη ποίηση Κώστα Πλιάτσικα. Εδώ προσπάθησα ν αποδώσω στιγμή αποχαιρετισμού
ή ερχομού, δεν ξέρω αν τα κατάφερα να αποδώσω το συναίσθημα.]