Τότε πιο πολύ το μυαλό σου μίσησα
δε θα ήταν καλύτερα να μη σκέφτεσαι
να μην αγοράζεις τίποτα από την ανθρώπινη μιζέρια
μόνος σε μια σκοτεινή νύχτα
να παλεύεις με τα κύματα της φαντασίας
τι νόημα έχει να ζεις έτσι;
Καθάρισα το μέρος του μυαλού
έβγαλα από την τρύπα
τη βροχή που λεγε πως θα πεθάνεις μόνος
κι όλα αυτά που έκαμες
δεν ήταν παρά μια ομίχλη
ξέρεις αυτή την βαριά ομίχλη που σκεπάζει
τις πράξεις των ανθρώπων
κι ακούω τις νύχτες να τρίζουν
ότι έκαμα ήταν για να σ αγαπήσω λένε
και στο νου μου καρφωμένη αυτή η σκέψη
πως μ αγόρασες!
Αγόρασες μια στάλα χιόνι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου