Πάντα σου έλειπαν τα λίγα
Το κωλόχαρτο για να πιάσεις δουλειά
Το κρασί λίγο, το ψωμί λίγο
Το χαρτί στην τουαλέτα, το κρεμμύδι για τη σαλάτα
Οι φωνές για την τρελή, δίπλα στη μοναξιά
-η μοναξιά ήταν πολλή.
Α, ρε Γιάννη κι εσύ!
Οι γρίλιες μικρές για να κοιτάξεις έξω
το νερό που κυλούσε στο ρυάκι
ποτέ δε γινόταν κρασί.
Το κωλόχαρτο τέλειωνε, η φυλακή μίκραινε
δεν έβγαινες ποτέ απο εκεί. Εκεί!
Πίσω απ τα σίδερα- μέσα απ΄τα σίδερα
Άσε, από αγάπη πάντα είχαμε λίγη
με το χιλιοστόγραμμο, στάχτη από καμένα κορμιά
χόβολη από αλισβερίσια-το κωλόχαρτο! Το κωλόχαρτο! Το κωλόχαρτο...
Ναι, το ψέμα ήταν πολύ
Χόρταινες από το βλέμμα του ψεύτη
που είχε πολύ ψωμί, πολύ τυρί, πολύ αγάπη.
Εμεις δεν είχαμε τίποτε
Ψίχουλα έπεφταν καταγής, έχεις φάει ποτέ τη μπουκιά που σου πεσε;
Α, ρε Γιάννη κι εσύ...Πάντα έλειπε το κωλόχαρτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου