ΠΟΡΤΟΚΑΛΈΝΙΑ

 

Κόρες όμορφες και γυμνές και λείες ωσάν το βότσαλο

με το λίγο μαύρο στις κόχες των μηρών

και το πολύ και πλούσιο ανοιχτό στις ωμοπλάτες

να φυσούν όρθιες μέσα στην Κοχύλα

και άλλες γράφοντας με κιμωλία

λόγια παράξενα, αινιγματικά:

ΡΩΕΣ, ΑΛΑΣΘΑΣ, ΑΡΙΜΝΑ

ΟΛΗΙΣ, ΑΪΑΣΑΝΘΑ, ΥΕΛΤΗΣ

μικρές φωνές πουλιών και υακίνθων

ή άλλα λόγια του Ιουλίου

Αλλιώς οι αναγραμματισμοί του: ΩΡΕΣ, ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΡΙΝΑ, ΙΌΛΗΣ; ΑΘΑΝΑΣΊΑ, ΕΛΎΤΗΣ! Ξαναμελέτησα όλο το ΑΞΙΟΝ ΕΤΣΙ και άκουσα τη μουσική του Μίκη, μετά από χρόνια. Αν δεν είχε κι αυτή τη μεταφυσική, τους δαίμονες που τον πλήγωναν, Εβραϊκές ταυτότητες και επικλήσεις της παναγίες κλπ, θα ήταν καλύτερος αλλά δε θα έπαιρνε το Νόμπελ.

 

Υπάρχει ένα ρολόι που δεν χτυπά. Το είπε κάποιος που δε θυμάμαι τ όνομα του. Ψέματα. Είπε κι άλλα αυτός που πέθανε τριάντα επτά χρονών, Εγώ ζω ακόμα, είμαι εξήντα εφτα μισο και "οι συννεφιές μαζεύονταν πάνω στο πέλαγος το φτιαγμένο από τα καυτά δάκρυα μια αιωνιότητας". Το μόνο που δεν καταλαβαίνεται είναι η ομοφυλοφιλία του, ο καταραμένος τρόπος από έμπορος όπλων μέχρι ποιητής. "Πορτοκαλένια χείλη, νερά και θλίψεις ανεβείτε και δώστε ζωή στους κατακλυσμούς" Ακαταλαβίστικος. Ξαναδιαβάζω την κριτική του Υβ Μπονφουά για το ΜΙΑ ΕΠΟΧΉ ΣΤΗΝ ΚΌΛΑΣΗ, χωρίς να έχει αγαπήσει γυναίκες!, χωρίς πατρίδα,, "περιμένω να γίνω ένας πολύ κακός τρελός" και ούτως ή άλλως υπάρχει ένας κόσμος του που όσο και να τον ψάχνεις δεν μπορείς μα μην αγαπήσεις τον αυθρμητισμό του ποιητή.