ΈΡΧΕΣΑΙ Ή ΦΕΎΓΕΙΣ; 2

 

Μονοπάτια βρίσκεις πολλά
στη ζωή. Δρόμους μεγάλους ν ανοίγονται, λίγους κι οι
λεωφόροι είναι πάντα κλειστοί
για τους φτωχούς.
Με μια βαλίτσα στο χέρι,
έξι το πρωί τι ψάχνεις στο
σταθμό Λαρίσης;
Έρχεσαι ή φεύγεις; Φεύγεις βεβαίως.
Σάπια παπούτσια, σκονισμένες φωνές γύρω σου,
λαθραία τσιγάρα-λαθραία και η ζωή. Και μόνο κάτι
μαύροι παίζουν μπάλα εξι η ώρα το πρωί στις παιδικές χαρές,
ενώ οι άλλοι κοιμούνται κατάχαμα. Στο τσιμέντο.
Τι τους νοιάζει;

Πάντα οι σταθμοί όριζαν τη ζωή μας. Δρόμους βρίσκεις
πολλούς στο σταθμό Λαρίσης Παίρνεις έναν και φεύγεις.
Γιατί Λαρίσης όμως; Δεν το ψαξα και δεν το βρήκα αυτό
το μονοπάτι. Πάντως μια ευτυχία υπάρχει αφού λείπουν οι
ταρίφες. Οι περισσότεροι με σκουντουφλισμένα τα μάτια.
Μια παρέα Γερμαναράδων τρεκλίζουν με τις πρωινές μπύρες
στο χέρι. Τους κοιτάω, ενώ σκέφτομαι πως είναι μια αυταπάτη
πως θα ταξιδέψω πάλι. Απο αυτόν τον νοσταλγικό σταθμό θα
πάρω ένα τρένο για την Σαλονίκη. Αλλά τίποτε τώρα δεν είναι
όπως παλιά. Παλιά που έφευγε το τρένο, έφευγες κι εσύ,
Μοσχολιού κι ο κόσμος όλος μια σταλιά. Μες το μυαλό σου
ένα τρένο. Το τρένο της φυγής.

Έρχεσαι ή φεύγεις;