ΤΟ ΔΙΑΡΚΈΣ ΠΑΡΆΛΟΓΟ

 

Είναι γλυκό το καλάμι Πλιάτσικα;

ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΦΕΟΥΔΑ ΤΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ, οδηγήσαμε την ύπαρξή μας στο αδιέξοδο του διαρκούς παραλόγου.

Τι σημαίνει άραγε,το διαρκές παράλογο;Και ποια είναι τ αποτελέσματά του;

Ένα από αυτά η αποξένωση του σύγχρονου ανθρώπου απο την φύση και τον συνάνθρωπό του..το άτομο δεν είναι τίποτε άλλο από ένα εμπόρευμα αποθηκευμένο στην αγορά.Μια επένδυση που πρέπει να αποφέρει το ανώτερο δυνατό κέρδος.

Ένα άλλο, που οι άνθρωποι έπαψαν να είναι ανεξάρτητοι και έγιναν υποχείρια των πολυεθνικών....

..κάπως έτσι, σοβαρά πήγα ν αρχίσω να ξετυλίγω τις σκέψεις μου αλλά που να με αφήσει ο από μέσα μου. Σιγά, μου είπε, σιγά μην ξεκαβαλήσεις την καλαμιά σου.Εσείς οι καλαμαράδες είστε οι χειρότεροι..Τα πιστεύεις αυτά; τον έκοψα, νευριασμένος. Και βέβαια τα πιστεύω! χλιμίντρησε ο αλευροπίτουρας. Εσεις είσαστε ανέκαθεν η καταστροφή του κόσμου. Πες μου έναν γραφιά που δεν έκανε κακό. Ο Σεξπηρ, μουρμούρησα, αθελά μου. Χα, γέλασε, καλό κουμάσι και του λόγου του. Μας άφησε τις τραγωδίες του να κλαίμε μερόνυχτα. Τις δολοπλοκίες του Σαυλώκ, για να μαθαίνουμε τι πανούργοι είναι οι άνθρωποι..άλλος; Αφου βγάζεις κι αυτόν άχρηστο, τι να πω..είναι τόσοι. Ο Όμηρος, ο Δάντης, ο Καζαντζάκης,ο Καμί, ο Ιονέσκο..Α,γι αυτό ξεκίνησες με το παράλογο! με ξέκοψε. Γι αυτό είπες ότι οδηγηθήκαμε σ ενα διαρκές παράλογο. Επειδη έχεις επηρεαστεί από το θέατρο του παραλόγου..ομως εγω φιλαράκο δεν είμαι έτσι! Δεν έγινα εγω τσιφλίκι του κάθε κερατά! Εγώ είμαι λεύτερος να πετάξω όπου θέλω! ..έτσι μου έλεγε χτες το βράδυ, ο αμπλαούμπλας ο εαυτός μου, καθως προχωρούσα στην σκοτεινιά των καιρών. Τι θέλεις εσυ με δαύτους; Τράβα κει πέρα στην ερημιά, αφού τους ξέρεις..δεν τους ξέρεις τι αθλιοι είναι; Τι λάγνοι και τι ασελγείς; Τι μπλέκεις τώρα με παράλογα και ξεπαράλογα; Δεν υπάρχει τίποτε παράλογο, εσύ τα βλέπεις έτσι. Ο κόσμος είναι μια χαρά και προχωράει τον δρόμο του.Μερικοι ομως έχουν βάλει τη νεκρά και μας περιμένουν στη γωνία..επιμένει ο άτιμος εαυτός μου να με τυραγνάει με σκέψεις περίπλοκες και δαιδαλώδεις αλλά εγώ είμαι έτοιμος ν αλλάξω πετονιά, να ρίξω για ζαργκάνες. Και τι θέλεις να κάνω τώρα εγω ρε μούργο; Οχι ρωτάω και θέλω απάντηση: ΜΠΟΡΩ ΕΓΩ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΩ ΜΕ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΟΓΙΑ;