ΓΙΑΤΊ ΚΥΛΆΕΙ ΤΟ ΝΕΡΌ

Από μικρό παιδί, θυμάμαι τον εαυτό μου να κάθεται πάνω

 από ένα ρυάκι και να κοιτάζω τη ροή του. Μου έκανε εντύπωση

 αυτό το τρέξιμο του νερού και σκεφτόμουν πόσο είναι το νερό

 της γης και γιατί κυλάει το ρυάκι. Γιατί κυλάει το νερό και 

προς τα που.[ Βασανιστικά σκεφτόμουν γιατί δεν πηγαίνει 

τον ανήφορο]. Όταν μεγάλωσα, έμαθα πως το νερό κυλάει

 εξ αιτίας της ελκτικής δύναμης που λέγεται βαρύτητα.

 Η εξήγηση ελευθέρωσε ένα μέρος της αγωνίας μου, μα όχι όλο. Σκέφτομαι τώρα, γιατί το νερό να καλύπτει το 70% της γης. 

Κι ακόμα, αναρωτιόμουν τότε, αν η γη κινείται από μόνη της,

 νοώντας πως οι δυνάμεις της είναι μέσα στον πυρήνα. 

Αργότερα πάλι έμαθα πως κινείται εξ αιτίας των ηλεκτρομα-

γνητικών δυνάμεων που ασκούνται εξωτερικά από αυτήν, μα

 πάντα το ρυάκι κυλάει στο μυαλό μου. Σήμερα, σκέφτομαι 

πως είμαστε φτιαγμένοι από αστρική σκόνη-κι εμείς τσακω-

νόμαστε αν ανήκουμε στην Ευρώπη- που "κύλησε" εδώ, πριν

 από πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, κι ο χρόνος μεγαλώνει κατά

 ένα δευτερόλεπτο το γήινο εικοσιτετράωρο. Πάντα με απα-

σχολούσαν αυτές οι φυσικές λεπτομέρειες- όχι αυτή καθ αυτή

 η φυσική με τους μαθηματικούς τύπους-όσον αφορά την θεω-

ρητική πρόσβαση στην επιστήμη της φυσικής. Η φιλοσοφία, 

δηλαδή της φυσικής.
Αργότερα πάλι, έμαθα πολλά πράγματα, προσπαθώντας μέσα

 από την μελέτη, να βρω διέξοδο σε ερωτήματα τέτοια.

 Η παλινδρόμηση των κενών δημιουργούσε συνέχεια απορίες

 και φοβόμουν το νερό, σαν κυρίαρχο μέρος της ζωής μας. 

Συνειδητά, απλώνομαι πάνω από αυτό, επιπλέω σ΄αυτή τη 

συνείδηση πως πάνω από τους νόμους υπάρχει, το σύμπαν που 

δεν μπορεί να κινηθεί έξω από αυτήν. Βέβαια, η ξηρά, το μέρος

 που κατοικούμε μας δίνει περισσότερη σιγουριά. Γη, θεωρούμε 

το χώμα, τα βουνά, τις πεδιάδες. Και μου έρχεται στο νου να

 ρωτήσω πως οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν ότι ο Όλυμπος είναι

 το ψηλότερο βουνό.