Δευτέρα 20 Μαΐου 2024

ποίμα για μια αγάπη χαμένη: ΠΊΝΩ ΚΌΚΑ-ΚΌΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΚΈΦΤΟΜΑΙ 2

 


 Πίνω κόκα-κόλα και σε σκέφτομαι
να βγάζεις το βρακάκι σου στη θάλασσα
την έρημη- και για μια άλλη νοιάζομαι
κόκα-κόλα που τέλειωσε και χάλασα

όλη την ομορφιά σου μαυρομάτα
τόσον καιρό που εσύ με αγάπησες
αν και είχα και μια γαλανομάτα
μα εγώ εσένα και συ εμένα, λάτρεψες

Πίνω κόκα-κόλα και σε σκέφτομαι
άκαρδη, μου έμεινε το βρακάκι σου
και κλαίω που ακόμα χάνομαι
όταν θυμάμαι το λευκό κορμάκι σου

που κάποιος άλλος τώρα γεύεται
άπονη που τόσα χρόνια σ αγαπούσα
και με παράτησες γι αυτόν που ρεύεται
με αγένεια μπροστά σου ω μούσα

πίνω κόκα - κόλα και σε σκέφτομαι!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΔΕΝ ΕΊΧΑΝ ΤΊΠΟΤΕ ΆΛΛΟ ΣΤΟ ΜΥΑΛΌ ΤΟΥΣ ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ;

    Ο καθένας έχει Ιστορία, όμως τα νερά της γης δεν ανανεώνονται. εξατμίζονται και ξαναπέφτουν στη γη, φαίνεται απλό αλλά δεν είναι. κι ...