Αιχμαλώτισα τη φευγαλέα εντύπωση
του φωτός
φτωχοσυντηρητής περιστέρων
τι κι αν περνούν οι ώρες πάνω απ τα σύννεφα;
Αιχμαλώτισα το όνειρο, την ωραία εικόνα ενός κόσμου
στηριγμένου στην άγνοια
επειδή έτσι μας άρεσε
Εσύ με αγαπούσες και χτες και σήμερα;
Όμως αυτή η φευγαλέα ακτίνα
λαμαρίνες τρένων, τσακισμένες φωνές, δικές σου και δικές μου
ψυχοσυντηρητής περιστεριών, ω! ποτέ δεν μπόρεσα
να ξεχάσω τον Άμλετ.
Διάβαιναν τα μάτια σου μέσα στα μάτια μου
μας διάλεξε η τύχη, καλύτερα έτσι, ναι! καλύτερα!
ποτέ δεν αναρωτήθηκα γιατί με αγαπούσες και χτες και σήμερα.
Αιχμαλώτισα τον ήχο της φωνής σου
ώρες πάνω απ τα σύννεφα, ω! ποτέ δεν μπορώ να ξεχάσω
[Μέρος από το ποίημα μου με τίτλο ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΓΑΠΕΣ.]
Εγράφη σήμερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου