ΓΡΆΨΕ ΣΤΟΝ ΆΝΕΜΟ

 

 

Ωραίο είναι να ερωτεύεσαι την ποίηση ή την ποιήτρια.

 Μάγκες, η ώρα πλησιάζει δέκα. Κυρίες η πραγματικότητα είναι αυτή που σας αρέσει. Βασιλικός θα γίνω στο παρεθύρι σου. Ας κουβεντιάσουμε πεζά: ποιους ενδιαφέρει η ποίηση; Έχει καμιά ιδιαίτερη αξία στη ζωή σας; Όχι, ρωτάω μήπως πεθάνετε χωρίς αυτήν! Πιστεύω πως κάτι αιωρείται αόριστα στο δέκα τοις εκατό. Απλά όταν έχει ομοιοκαταληξία γίνετε τραγούδι για τους πολλούς. Μίλα.

χειρίζομαι τις λέξεις λεπτής ειρωνείας απέναντι στους πραγματικά άξιους ποιητές. Ο Όμηρος κατά τ άλλα δείχνει μια ανεκτικότητα στα πάθη και στα λάθη των θεών αλλά κι απ τους ήρωες επαινεί πιότερο τους κραταιούς. Αλλά εμένα με νοιάζει πόσο δίκαιος και πόσο άδικος μπορεί να είναι ένας ποιητής και φυσικά ο Όμηρος δεν είναι επαναστάτης! για όσους μπορούν να τον συλλαβίζουν! [κατά βάση αυτός ο Όμηρος δεν μπορεί να είναι ένας.]

έχω μελετήσει τον Όμηρο αρκετά μπορώ να πω, ειδικά εκείνα τα χρόνια της Τρίτης Γυμνασίου και Α Λυκείου με καθηγητή έναν εξαίρετο Ομηριστή τον Ζαγκελίδη. Εν πρώτης εγώ δεν πιστεύω πως ο Όμηρος ήταν ..ένας. Βασιζόμενος στις παραδόσεις πως εφτά πόλεις μαίρνοντο-όπως το θυμάμαι ηχητικά το ρήμα-δεν ξέρω και δεν ανοίγω το Γκουγκλη για περαιτέρω- που σημαίνει, ερίζουν, τσακώνονται για την καταγωγή του Ομήρου, μεταξύ τους η Μίλητος, η Αλικαρνασσός, η Σμύρνη, που σημαίνει ότι στους αιώνες που τα έπη τραγουδιόνταν από τους αοιδούς και δεν ήταν καταγραμμένα, φαντάζεσαι έναν μόνο ποιητή να επαναλαμβάνει συνέχεια τις ραψωδίες της Ιλιάδας και της Οδύσσειας; μέχρι την εποχή του Πεισιστράτου που αναθέτει στους γραφιάδες του, αυτή την πραγματικά μεγάλη πράξη. Με βάση τη λογική ο Όμηρος δεν ήταν ένας αλλά πολλοί. Στην ουσία είναι κάτι σαν παραδοσιακή ποίηση μεταδιδόμενη από στόμα σε στόμα. [Στα Ομηρικά έπη η βάση της θρησκείας είναι καθαρά πολυθεϊστική και τελείως ανθρωπιστικές πολλές φορές οι δυνατότητες και τα μειονεκτήματα των θεών]

 

Και στον Όμηρο απλά οι αοιδοί εξυμνούσαν τα κατορθώματα των πλουσίων. Επίσης ο εξαίρετος Καβάφης γι αυτούς ομιλεί . Ο Ελύτης άξιος ποιητής ήταν φτωχός, με την έννοια της απλούστευσης της φτώχειας απέναντι στους Αλεπουδέληδες των σαπουνιών ή ο Σεφέρης απέναντι στη διπλωματική εξουσία, επίσης ο Ρίτσος, ο Λόρκα. Θέλω να πω πως η ποίηση είναι επαναστατικό γεγονός που τέτοιο δεν μπορεί παρά να το έχει ένας γεννημένος Νταλί.

[Ζωγραφίζοντας σήμερα προς χάρη μιας φίλης αυτόν τον Νταλί, μια τέτοια μέρα αφιερωμένη στην Ποίηση, σίγουρα σκέφτομαι πως ο άτιμος έκανε τα όνειρα ζωγραφική, Μικρός και μέγας ο κόσμος του.] Καλησπέρα σε όλους τους ποιητές!

 

Ανοίξαμε μια τρύπα στον ουρανό

χαρίζοντας το γέλιο των μικρών που χαμογελούν με νόημα

μη ξέροντας για τους στίχους του Ελύτη παρα μόνο λέξεις που φεύγουν στο κενό

ακολουθώντας τη ροή του ποταμού

της θάλασσας ή της άκρης πως ένας αγαπημένος Καρυωτάκης

όσο κι αν προσπάθησε δεν πνίγηκε

σ αυτό το κομμάτι του υπαρξιακού α- νοήματος της ζωής.