ΆΜΑ ΣΟΥ ΚΟΨΟΥΝΕ ΤΟ ΡΕΎΜΑ, ΚΆΝΕΙς ΠΕΡΣΌΤΕΡΟ ΣΕΞ

 

-Έλα, άργησες. Που ήσουν όλη μέρα;

-Έτρεχα στους δρόμους, είμαι ένα πτώμα..

-Γιατί έτρεχες; [τον κόβει]

-Ε, να βγάλω τίποτε...

-Έβγαλες;

-Θα σου λεγα τώρα.. [στρίβεται]

Ησυχία. Σκοτάδι. Μια μπουμπουναριά ακούγεται από μακριά.
Μπορεί και κλανιά.

-Κούλα! που είσαι; δε σε βλέπω, άναψε το φως, πολύ σκοτάδι!

-Δεν έχουμε φως Γιάννη! [τραγωδία! κλάμα! να, τα δάκρυα]

-Δεν έχουμε ρεύμα; τι να το κάνουμε; να κρυώσουμε;  ζεσταίνεσαι;
Το παιδί; [όλα μαζεμένα]

-Άστο κοιμάται. [έχουμε παιδί;]

-Α, ωραία ε, τότε να το κάνουμε.. [όλα μαζεμένα]

Ξανά ησυχία. Ο ήχος του μακρινού κλάτσ! κλάτσ! σιγανός.
Κλάτσ, κλάτσ. Σα να μπαίνει κάτι.

-Που είσαι ρε Γιάννη;

-Από πίσω.

-Από πίσω; ας τον κώλο μου ήσυχο ρε! έλα από μπροστά.
Μη μιλάς! Γάμα!

-Ε, τι κάνω τώρα; [κοιτάει το σκοτάδι απορημένος. Τέτοιες ώρες,
τέτοια λόγια.] Μπαίνω- βγαίνω.

-Μπες καλύτερα, κλείσε την πόρτα! [ μπάμ, με το ποδάρι.] Γάμα.

Γιάννννννης: Βήτα! [φωναχτά]

-Κούλα: [εγώ είμαι η κούλα;] αααααχχχ... τέλειωσες κιόλας;
που πήγες;

-Από πίσω.

Ακούγονται κλωτσιές, μπουνιές στο σκοτάδι. Που και που καμιά
κλανιά. Ησυχία.