ΤΟΥΜΠΕΚΙ 2

 

Τουμπεκί.

Ανοίγω τον υπολογιστή, μπαίνω στο facebook , κοιτω τα σχόλια,
τις αιτήσεις,τις σελίδες, τα μηνύματα, γαμώ τα request,και τον
πούστη τον Μάρκ Ζόκενμπεργκ που μας έχωσε μέσα σ΄αυτή την κατάντια,
εδω δεν έχουμε άλλη πίκρα, στέγνωσε ο στόμας, κι
έρχονται και οι pathfinders με τους γαμπρούς και τις νύφες, να
περιμένουν στη σειρα, τη μαλάκω ή τον μάλαξ που θα τους κάνει
likes, για ένα like πεθαίνω και δόστου οι συμβουλές και οι αηδίες
 για το τι πρέπει να κάνει ένας καλός blogger,να γράψει ή να μη
γράψει αλλά δεν αντέχει, είναι ανάγκη να ρίξει την μαύρη κλανιά
 του, κι άμα είναι με τρία λάικ να γίνεις δημοφιλέστερος, κάντο ρε
 μαλάκα, βάλε σε όλους, τσάμπα είναι, και μείνε στην γοητεία των
 σχολίων ρε τσιχλόμαγκα-κλάτς,κλάτς- αν δεν είμαι εκεί θα είμαι
στο μπάνιο,πέντε πλάτς, δυο σαπούνια, δεν προλαβαίνω να χέσω,
 είπε ο φίλος, το ηλεκτρονικό σπέρμα, ο κλεισμένος μέσα σε άχαρα δωμάτια ή
 σε καφειντερνετ με ένα σωρο μπλακ μαν γύρω και τα να συλλογιέμαι αν πρέπει
 να έχω http or https κι ο άλλος να λέει,
 υμνείστε με δοξάστε με, γιατι έχω το καλύτερο blog και συ να μην αντέχεις,
  να σούρχεται να του ρίξεις σφαλιάρα, ρε Γιάννη εδω
είσαι κι εγώ χτυπάω τον άνθρωπο τόσην ώρα εκεί κάτω; και να
πέφτουν βροχή οι καλημεράκηδες, οι νευρικοί εραστές του φεις,
αυτοί καλά κάνουν, μόνο την πάρτυ τους σκέφτονται και καλά
 κάνουν, σιγά τη γκόμενα, που της έχω κάνει αίτηση και περιμένω
 δυο μήνες να με αποδεχτεί, σιγά που θα περιμένω κι άλλο, ποιά
 νομίζει πως είναι, η παλιοχαμούρα, άσε δε με νοιάζουν αυτά
 αντιδράει ο σπασίκλας, ο σπαστικός, ο σπασαρχίδας και μου ρίχνει
στη μούρη ένα δε μου αρέσουν αυτά που γράφεις και ποιός είσαι
 συ μωρε; είσαι κανένας; Κανένας. Κανείς δεν είναι κανενός, κάτι
μου θυμίζει αυτό, εγώ ποιανού είμαι; Κανένας δεν αντέχει να του
 πουν είσαι άσχημος σαν την κουκουβάγια, είναι γλυκειά η πουτάνα
 η κολακεία, κι αν δεν υπάρχουν αποδείξεις για όλα αυτά που λεω,
 τι με νοιάζει, μήπως θα μου κόψουν το άριστα ή θα μου βάλουν
κοσμία διαγωγή, χειρίστη πρέπει να σου χώσουν στη μούρη αλλά
έχεις χάρη που βρίσκεσαι κλεισμένος σε ιντερνετικες κρυψώνες,
πίσω απο κωδικούς κώδικες, πίσω απο σκοτεινα δωμάτια που
 έκλεισες την φουρτουνιασμένη σου ψυχή, περιμένοντας το ανίδεο
 τέλος, αυτής της πανάθλιας εποχής ή της ευτυχισμένης για έτερους
που τους χαμογελάει ο κόσμος, τους αστράφτουν οι καλές μέρες,
 τους αποχαυνωμένους στην ευμάρεια του τι κάνεις έτσι, όλα καλά
είναι, όλα υπέροχα...πάρε τώρα και τα πουλάκια σου..τσίου, τσίου!