Κι εγώ έχω μελετήσει τον Όμηρο αρκετά μπορώ να πω,
ειδικά εκείνα τα χρόνια της Τρίτης Γυμνασίου και Α Λυκείου με καθηγητή
έναν εξαίρετο Ομηριστή τον Ζαγκελίδη. Εν πρώτης εγώ δεν πιστεύω πως ο
Όμηρος ήταν ..ένας. Βασιζόμενος στις παραδόσεις πως εφτά πόλεις
μαίρνοντο-όπως το θυμάμαι ηχητικά το ρήμα-δεν ξέρω και δεν ανοίγω το
Γκουγκλη για περαιτέρω- που σημαίνει, ερίζουν, τσακώνονται για την
καταγωγή του Ομήρου, μεταξύ τους η Μίλητος, η Αλικαρνασσός, η Σμύρνη,
που σημαίνει ότι στους αιώνες που τα έπη τραγουδιόνταν από τους αοιδούς
και δεν ήταν καταγραμμένα, φαντάζεσαι έναν μόνο ποιητή να επαναλαμβάνει
συνέχεια τις ραψωδίες της Ιλιάδας και της Οδύσσειας; μέχρι την εποχή του
Πεισιστράτου που αναθέτει στους γραφιάδες του, αυτή την πραγματικά
μεγάλη πράξη. Με βάση τη λογική ο Όμηρος δεν ήταν ένας αλλά πολλοί. Στην
ουσία είναι κάτι σαν παραδοσιακή ποίηση μεταδιδόμενη από στόμα σε
στόμα. [Στα Ομηρικά έπη η βάση της θρησκείας είναι καθαρά πολυθεϊστική
και τελείως ανθρωπιστικές πολλές φορές οι δυνατότητες και τα
μειονεκτήματα των θεών]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου