ΓΑΛΆΖΙΟ ΒΛΈΜΜΑ

 

Τα πιο ακριβά μας θρύψαλα

οι Κυριακές,

τα πιο ακριβά μας θρύψαλα

οι μοναξιές.

Μηδέ χαρούμενο έχουν μηδέ θλιμμένο

βλέμμα, όσοι αγαπούν πετιούνται στον αέρα

Γαλάζιο βλέμμα πρωινού

πάντα γαλάζιο πέρα,

το ακριβό το γέλιο αγορασμένο,

ύφος πανάρχαιου ποιητή μηδέ καραγκιοζοπαίχτη,

να σπάει ακόμα πιο γερά το χρώμα και το φως.

Τόσα κομμάτια η ερημιά και συ ένα να μην έχεις;

Ανάλογη είναι κι η φθορά του θρύψαλλου,

ο νους πηγαίνει στο χαμό και συ με άλλους κρένεις.

Τις Κυριακές θα με ξεχνάς

σ άλλους ώμους θα γέρνεις.

Της Κυριακής τα θρύψαλα

ένα το άσπρο σύννεφο, κατάρτι ξεχασμένο.

Ένα το πέλαγος αλμυρό που θα θελες να τρέξεις.

Τόση μεγάλη θάλασσα

και συ μία να μην έχεις.

[ποίηση κωστα πλιατσικα]