Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022

ΜΙΑ ΓΥΝΑΊΚΑ

 


 

Μια γυναίκα
στη θάλασσα.
Οι γυναίκες δίνουν ένα χλιαρό στάχυ με άγανα
στους άντρες με τα λευκά πουκάμισα.
Οι γυναίκες, φύλλα ιτιάς Φθινοπωριάτικης.
Στον ίσκιο τους η βροχή, κρεμάει
τα ματοτσίνορα της νύχτας.
Οι γυναίκες περπατάνε όμορφα.
Όλο ομορφιές είναι οι γυναίκες!
Ακόμα κι όταν πλένουν, όταν στεγνώνουν
τα φιλιά στην αυλή
οι γυναίκες είναι όμορφες
Κλαίνε πολλές φορές με μεγάλα δάκρυα, αλήθεια,
Μα ποια ομορφιά χωρίς το δάκρυ;
Ποια θάλασσα χωρίς τα κύματα;
Κι άλλες φορές, λενε έτσι γι αστεία
πως δεν καταλαβαίνουν τους άντρες
χτενίζοντας αδιάφορα τάχα το παιδί
-μισοκλείνοντας η μια το μάτι στην άλλη
Ε, είναι όμορφες οι γυναίκες!
Μα μια γυναίκα
είναι η πιο όμορφη από όλες τις άλλες
μια μονάχα θάλασσα για όλους τους άντρες
είναι η πιο όμορφη, η πιο καλή και η πιο αγαπημένη.
 
Ένα ποίημα που το γραψα πολύ παλιά, σχεδόν παιδί, όταν υπέγραφα ακόμα σαν Κώστας Αυγερινός Το μεταφέρω αυτούσιο, από το χειρόγραφο που ανακάλυψα σε κάποια συρτάρια.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Η Νεκρή Φύση είναι παράσταση και σύμβολο του απολύτως εφήμερου. Τα εικονιζόμενα προαναγγέλλουν έναν απελπιστικά περιορισμένο βίο. Οι κρεμα...