Καλύτερα να σ έλεγαν Μαρία
Στο πρωινό υπόγειο
Ξεπερνώντας τον καιρό
Στα ανθρώπινα όρια
Γιατί έτσι σου είπαν πως ήταν καλύτερα
Μη φοβάσαι οι άλλοι πέθαναν στη μάχη
με μια σφαίρα καρφωμένη στο μυαλό
-όχι δεν θα φύγουμε από εδώ έτσι τυχαία
Θα το παλέψουμε παρέα.
Καλύτερα να σ έλεγαν Βασίλη
Τις νύχτες να μην τριγύρναγες
Με σωθικά κλεμμένα
Έχει ένα όριο η ζωή δεν το καταλαβαίνεις;
έχει σημασία αν είναι βράδυ ή πρωί
Έτσι όρισαν οι άνθρωποι
Να το παλέψουμε πριν νικηθούμε
Ένα κομμάτι ψωμί κι θάνατος παρέα.
Καλύτερα να σ έλεγαν Ανθούλα
Πρέπει να φτιάξουμε τη ζωή απ την αρχή
Αν τύχει και στον πόλεμο βρεθούμε
τη σάρκα μας να κάψουν στην πυρά
άνθρωποι ευτραφείς, μην πούνε
λύγισε μοναχός του στη θλιβή.
Καλύτερα να σ έλεγαν Βασίλη
Θα χες του κόσμου όλες τις χαρές
μια γυναικούλα το πρωί στο παραθύρι
κι ένα παιδί να κλαίει που γένηκε χτες
Άσπρο πουλί, μικρό πουλί, της νιότης
το χατίρι.
Καλύτερα να σ έλεγαν Ανθούλα
θα ήσουν μάνα, φίλη κι αδερφός
Θα το παλέψουμε δε φεύγουμε τυχαία
έχει σημασία αν είναι βράδυ ή πρωί
ξεχνάς τον δρόμο που ήρθες να με βρεις
παρέα.
Καλύτερα να σ έλεγαν Μαρία
Στα σκοτεινά υπόγεια να τριγυρνάς
Έχει σημασία να μην νικηθούμε
Σ αυτές του ορίου τις φυλακές
γιατί, ο κόσμος τι θα πει για μας;
Ήταν ανόητοι και καλά έπαθαν όσα έπαθαν.
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου