ΈΛΞΗ ΖΩΉΣ

 

Μερικά πράγματα είναι σπουδαία, όχι από μόνα τους. Κανείς δε γίνεται κάτι χωρίς λόγο. Η Μελίνα Μερκούρη ήταν ένας αξιόλογος άνθρωπος που έτυχε να γνωρίσω για λίγο και είναι η δεύτερη φορά που τη ζωγραφίζω, προς χάριν μιας φίλης μου-έτσι μου δόθηκε πάλι η ευκαιρία να την προσεγγίσω, την Μελίνα, να πλησιάσω το πρόσωπο της και να μου πει πάλι εκείνη την ατάκα, όπως τότε που με κοίταζε κατάματα, λέγοντας με θαυμασμό"και τι φωτιά!" εννοώντας τη σπιρτάδα που μετέδιδαν τα νεανικά μου βλέμματα, αυτή μια μεγάλη γυναίκα τότε και στην ηλικία αλλά περισσότερο σαν προσωπικότητα κι εγώ ένας φέρελπις, [άκου λέξη!] νεαρός ζωγράφος και συγγραφέας του πρώτου βιβλίου. Κι εμένα, είναι αλήθεια πως συναρπάζουν οι ζωντανοί άνθρωποι, οι αυθόρμητοι σε όποια ηλικία κι αν είναι, γιατί, πιστεύω πως αυτοί κοροϊδεύουν το θάνατο, έλκουν τη ζωή, έτσι πως ήθελαν να είναι, όπως η Μελίνα.