ΘΕΩΡΟΎΝ ΤΗ ΦΤΏΧΕΙΑ, ΑΡΕΤΉ

 

ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΗΛΙΑΣ
εξ αγανακτήσεως εμφορούμενοι, θεωρούμε
επιβεβλημένο να διακηρύξουμε με μαύρην
ευχαρίστηση τα κάτωθι:
Η Ελλάς είναι σαν μια γλάστρα ανθισμένη. Μεγάλα μέτρα δεν
εννοούν την ανάσχεση του κατακλυσμού. Η φτώχεια δεν είναι
προτέρημα της Ελλάδος [όπως μας εδίδαξαν]. Είμαστε ένα έθνος
γερόντων με ανοιξιάτικη καρδιά. Διώκει τα όνειρα η φτώχια.
Μόνον οι Έλληνες είναι δεμένοι με το χώμα. Θεωρούν τη φτώχια
σαν αρετή που οδηγεί στο κακό, οι αδιάλλακτοι πατριώτες.
Και ορθώς έπραξαν να βλέπουν την Ελλάδα σαν τον Παρθενώνα.
Λόχοι μασσόνων, χαφιέδων, δούλων και θηλυπρεπών
καταστρέφουν οι αχάριστοι τις πόλεις και τ αρχοντικά. Έκαστος
Έλλην, ως άλλος Ιωάννης Βαπτιστής, κρατάει την κομμένη
κεφαλή του. Δε θέλουμε μια πατρίδα φέρετρο δόξης.

Τάδε έφα Ηλίας Πετρόπουλος εν έτει 1974 όταν δε μας είχε
προκύψει τούτο το μωρό της επιλεκτικής χρεοκοπίας. Μάλιστα
έχουμε τη φτώχεια στο πετσί μας. Τουτέστιν είμαστε κακομοίρηδες
και δεν λιθοβολούμε τους ανάξιους ξένους, γιατί περιμένουμε
τα πάντα από δαύτους. Γι αυτό θα μείνουμε σ αυτή τη νεώτερη
Ιστορία σαν χρεοκοπημένοι νταβατζήδες, μιας πόρνης που τα
κάλλη της πια δεν πουλάνε. Κι ακόμα φταίνε οι τουρίστες. Και οι αριστοκράτες. Έπρεπε να είχαμε κλείσει τα σύνορα, τις πόρτες
σε όλους αυτούς που βγάζουν το χρηματάκι τους σε ξένες τράπεζες.
Ες αεί. Αλλά, φευ! Ιδανικοί και ανάξιοι εραστές από τον λαό
μέχρι τον βασιλιά. Και το χειρότερο είναι πως ενώ γνωρίζουμε
τους ζημιώνοντες μας, επιμένουμε να τους χαϊδεύουμε και να μας κυβερνούν ακόμα! Αυτό δηλαδή, που το βάζεις; Είμαστε ή δεν
είμαστε όλοι για το Εθνικό  ψυχιατρείο; Δε μας σώζει ούτε το
Μετσόβειο, όλοι στο Καποδιστριακό μορφώθηκαν, κοιτάξτε τα
πτυχία τους καρφωμένα με περηφάνια στους τοίχους, κοιτάξτε
μούρες βουλευτών που κλάνονται πέρα δώθε στο κόμμα τους,
μη φύγουν από τη μάντρα, τα παλιοπρόβατα και τα φάει ο λύκος.
Άβουλοι βουλευτές, χεσάκηδες, μονόχνωτοι βολεψάκηδες
περιτρεχάμενοι, ένας κόσμος παχύσαρκος, αλλοτριωμένος,
για ποιο λόγο να μην τυχαίνει της απαξίας ξένων τε και δικών
που έχουν ολίγας τας φρένας; Τι να τους κάνεις όλους αυτούς τους μουνάκηδες, χοντρόπετσους, αλλοπαρμένους Καραμανλήδες, Σαμαράκηδες, Παπανδρέϊδες, κακομαθημένους Βενιζέληδες και παλαιοκαθήμενες Παπαρήγες; Τους άλλους που φεύγουν και
ξανάρχονται; Που πάνε ρε παιδιά; Που πάμε ρε φίλοι; Τόσο
πια άβουλοι καταντήσαμε κι εμείς; Δεν υπάρχει καμιά πραγματική αντίσταση σ΄αυτή τη φρενοβλάβη που έχουν περιέλθει οι
πολιτικοί μας και η πολιτικη τους;
Είμαστε όντως αλλοτριωμένοι. Υπό καθίζησιν.