Σ ΑΓΑΠΏ ΓΙΑΤΊ ΕΊΣΑΙ ΚΆΤΙ;

 

Έχει ενδιαφέρον να μάθουμε τι αγαπάει ο καθένας σ αυτό τον κόσμο. Εγώ τι αγαπάω αλήθεια; πολλές φορές παλαιότερα, έλεγα πως αγαπάω τη θλίψη, όχι τη δική μου αλλά αυτή που έρχεται απ την ερημιά ενός τόπου, απ την άτυχη αγάπη δυο παιδιών, τον τρόπο να κάθομαι στην άκρη της θάλασσας, μόνος, χωρίς κανέναν να συλλογιέμαι, να πικραίνομαι απ το άδικο που είναι περισσότερο απ όσο πρέπει. Κατά βάθος αγαπάω στιγμές, γενικά, όλο τον κόσμο-αλλά αυτό είναι άλλου είδους αγάπη. Για να λες πως αγαπώ αυτό ή εκείνο χωρίς περιστροφές είναι δύσκολο πράγμα η ολοκληρωτική αγάπη και, στην πραγματικότητα το αντικείμενο που αγαπάμε, αυτό που μας κάνει έστω για λίγες στιγμές να σκιρτούμε, ξεφεύγει από τα ΄μαθηματικά όρια και συνεχίζει να υπάρχει σαν κάτι αόριστο: σ αγαπώ γιατί είσαι ωραία; στη μορφή, στους τρόπους, στην κίνηση ή φευγαλέα; αυτό το φευγαλέα μου ταιριάζει για αρχή αλλά μετά μπαίνεις μέσα μου σαν σκέψη για όλη τη ζωή.

Δεν ξέρω αν αγάπησα τη ζωγραφική αλλά το γράψιμο και το διάβασμα σίγουρα.. Η ζωγραφική με ξεκουράζει, με πάει σε άλλους κόσμους, μου δίνει μια άλλου είδους ελευθερία και, ίσως αυτό το παιχνίδισμα του έμφυτου ταλέντου που στην ουσία αποτελεί μια ανωτερότητα. Το γράψιμο και το διάβασμα είναι δυο σιαμαίες ηδονές.

Όμως απ τους ανθρώπους τι αγάπησες; μεγάλο ερώτημα. Σίγουρα τους σπουδαίους ήρωες, τους γενναίους-αυτοί οι γενναίοι ακόμα μου προξενούν κατάπληξη αλλά και να θέλεις είναι πολύ δύσκολο να μοιάσεις στους γενναίους, Οι μεγάλοι ευεργέτες, οι επιστήμονες, οι δάσκαλοι, οι γονείς, ο πατέρας και η μητέρα. Αλήθεια έχετε σκεφτεί ειλικρινά πόσο αγαπάτε τους γονείς σας; ή πως σε κάποιες στιγμές δεν τους αγαπούσατε καθόλου; όλοι τα χουμε σκεφτεί αυτά και έχουμε περάσει τέτοια διλήμματα κι ακόμα και για τους κολλητούς μας φίλους κατά καιρούς τους έχουμε βάλει σε κρησάρα

Στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε τι αγαπήσαμε, έτσι νιώθω κι εγώ. Μια δίκαιη μοιρασιά στην δοτή αγάπη και σε εκείνη που έμεινε όνειρο άπιαστο, σε κάτι αόριστο, ένα κορίτσι που πέρασε ένα απόγευμα μαζί σου και δεν το ξαναείδες, ένα αέρι Καλοκαιρινό που φύσηξε και τίποτε δε γύρισε πίσω. Η αγάπη πίσω δε γυρνά θα ήταν ένας ωραίος τίτλος. Μελό. Της προσωπικής μας αλλά και της δημόσιας εικόνας ενός άντρα και μιας γυναίκας. Η αγάπη, λοιπόν, είναι κάτι που μένει, όταν έχει φύγει.

Επίσης πολλοί αγαπούν τη μεγάλη ζωή και το χρήμα. Τη μεγάλη ζωή να πω μια αλήθεια την εκτίμησα, μου άρεσε, όχι υπερβολικά αλλά είχε ένα ενδιαφέρον όταν μπήκα σ αυτή τη διαδικασία. Το χρήμα ευτυχώς ή δυστυχώς δεν το εκτίμησα σωστά ή δεν το σεβάστηκα και ακόμα έτσι κάνω. Το ψέμα δε χωράει σε τέτοιες εξομολογήσεις και η αλήθεια είναι πως όταν λείπει[εντελώς;] το χρήμα δε νιώθω καλά. Είναι μια πολύ άβολη κατάσταση το μπατιριλίκι. Θα μπορούσα πάντως να είχα κάνει χρήματα αν "ήθελα".