Μια γυναίκα που έπαιζε με την κλεψύδρα. Άμμος και αμηχανία πριν από χρόνια, δεν ήταν όμορφη, ήταν σπουδαία. Η άμμος κύλησε, τέλειωσε ο χρόνος. Έμεινε το άσπρο, το λινό φόρεμα και το φως ανάμεσα από τα πόδια μιας γυναίκας....
Έχουν αλλάξει άραγε τόσο πολύ οι άνθρωποι; Προσωπικά με ενδιαφέρει η γενική εκτίμηση των ανθρώπων για το άτομο μου- ο Ρενάν έλεγε πως εκείνος που θέλει να κάνει κάτι καλό δεν πρέπει να βασίζεται στη γενική επιδοκιμασία αλλά αντίθετα να την επιζητεί από σπάνιες ψυχές κι ελάχιστους ανθρώπους. Κι έχω την πενιχρή ιδέα πως έτσι συμβαίνει με τους πολλούς: η γενικότερη αποδοχή του έργου ενός ανθρώπου είναι ιδανικό.
Στη ζωή δεν μπορείς να κρυφτείς. Φαίνεσαι ποιος είσαι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου