ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

 

 

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ 2
[Παλιό τραγούδι μου, που μπορεί να μοιάζει καινούργιο.
Το σιδέρωσα και σας το στειλα σαν φρέσκο ψάρι]

Μέρες δίχως δάκρυα
βραδιές χωρίς χαρά
... Όνειρο η αγάπη μας
λόγια χωρίς χαρά.

Εσύ θα φύγεις αύριο
είπες δε μ αγαπάς
Τι θέλεις από μένα
δεν είμαι εγώ γι αυτά

Έκλαψα όταν έφυγες, πήγα στο πουθενά
μόνος μου στο σκοτάδι δεν είχα τι να πω
Πάλι ξανά γελάστηκα, έψαξα τα παλιά
κι ορκίστηκα στη θάλασσα να μην ξαναγαπώ.

Νύχτες που σε περίμενα
θυμήθηκα ξανά
Όλα γινήκαν ψεύτικα
φιλιά του δειλινού

Μα κάτι έμεινε στο νου
ένα φιλί, ένα γεια σου
Και κείνο το χαμόγελο
μοναδικά δικό σου.

Έκλαψα όταν έφυγες, πήγα στο πουθενά.

ΟΥΤΕ ΕΠΕΙΔΗ ΑΓΑΠΗΣΑ ΤΙΣ ΕΝΟΧΕΣ

Απεριόριστα θα πενθούσα για τους αλήτες
Γι αυτούς που νομίζουν πως η ζωή δεν είναι τίποτε
Θα σκεφτόμουν μια πρέζα, ένα κουρέλι
για να δείξω πως είμαι μαζί τους.

Καμιά φορά σκέφτομαι να πάρω τους δρόμους
Κανένας δε με ξέρει
Θα σκεφτόμουν τις ωραίες γυναίκες που γνώρισαν
για να δείξω πως ήμουν μαζί τους.

Θα σκεφτόμουν μια πρέζα, ένα κουρέλι
άνθρωποι που αγάπησαν κάτι
Μια νυχτερίδα  κυλούσε στην άμμο
χωρίς λόγο. Που πέτρωσαν στην χάμω.

 Δεν είναι που δεν θέλω να ζήσω στην άμμο
ούτε επειδή αγάπησα τις ενοχές
Η στέρηση μου με φερε δω περα
να πω πως ήσασταν καλύτεροι από μένα.

ΒΑΡΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ

Το΄να χέρι νίβει τ΄άλλο
και τα δυο το πρόσωπο.
Αφου τόσο σ΄αγαπάω
μη με λες διπρόσωπο.

 Το΄να χέρι κρατάει το άλλο
και τα δυο την ανθρωπιά
Αν σε χάσω θα πεθάνω
και το βρίσκω απάνθρωπο.

ρεφρέν

Μείνε κοντά μου μάτια μουουουου![ φωνάξτε σαν τον Καζαντζίδη.]
να φτιάξουμε οικογένειααααα
Αφου εμείς είμαστε δυοοοο
εγώ μαζί με σένααααααααααα! [κατα τον σερ Μπιθικοτσί]

Έλα κοντά μου κούκλα μουουου
να φάμε και να πιούμε
είν΄η ζωή μας λιγοστήηηηηη
μα εμεις θα την εβρούμε[ ωραίο το ε-βρούμε;]

Το΄να χέρι νίβει τ΄άλλο
και τα δυο το πρόσωπο
Εγώ τόσο σε λατρεύω
και με αντιπρόσωπο.

 Τελειώστε με μια σπάνια φιγούρα γύρω από το ποτήρι της ρετσίνας

Γειάσας ρεμπέτες και ρεμπέτισσες!