ΝΟΉΜΩΝ

 

 

Ο κόσμος δεν είναι τόσο κακός ή τόσο καλός, όσο φανταζόμαστε. Έκοψε λίγο το πολύ κρύο κι αν είχαμε περισσότερη αγάπη και περίσκεψη, αυτός ο ήλιος θα ήταν υπέροχος. Ας γράψουμε κάτι καλό σήμερα.

Θα σ αγαπώ και να θυμάσαι

είναι η ζωή μας η θαυμάσια

Θα σ αγαπώ όπου και να σαι

στην άκρη του κόσμου κι αν χαθώ.

Έχω την εντύπωση, πως η ζωή του νοήμονος ανθρώπου είναι τραγική. Αυτό βέβαια είναι πανάρχαιο υλικό. Όλα του κόσμου τα καλά αν σου δώσω, μια στιγμή να κουνήσεις το κεφάλι σου θα καταλάβεις γιατί το λέω αυτό.

Χρειαζόμαστε περισσότερο θάρρος και δεν το έχουμε, η επανάληψη των λέξεων, επειδή η Ιστορία κάπου δε μας δικαιώνει για το είδος που καλλιεργήσαμε, τι σπείραμε τόσους αιώνες, αλλά χτίσαμε σπίτια, φτιάξαμε νοσοκομεία, πανεπιστήμια, ηλεκτρονικούς υπολογιστές και νομίζω πως θα τα καταφέρουμε, όχι ν αλλάξουμε τον κόσμος μας, αυτός είναι και πρέπει να τον καταλάβουμε.

Δε δέχομαι την βία σαν ανθρώπινη λύση, ας σκεφτούμε λίγο τους γέρους μας γονείς, το χρήμα χειροτέρεψε την ανθρώπινη κατάσταση, βλέπουμε πόσοι πεθαίνουν εξ αιτίας του, κι επειδή τώρα βρισκώμαστε σ αυτή τη δεινή θέση, η επιείκια θα μας ταίριαζε καλύτερα.

Είναι ο ήλιος που βγήκε πάλι από την Ανατολή και νομίζω πως αυτό που έπρεπε να καταλάβουμε, ακόμα κι όταν χτίζαμε Παρθενώνες ή Πυραμίδες κι όταν ο Σωκράτης έλεγε πως χρειάζεται να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, ενώ πολεμούσε στον Μαραθώνα και σκότωσε κάποιους ανθρώπους, διαρθρώσαμε τον μύθο της επόμενης ζωής.

Η αντίληψη μας έγινε ή ήταν επόμενη και θα μπορούσα, εδώ να παραπλανήσω το χρώμα, την ιδιότητα, το ύφος ενός κειμένου, που είναι ωραίο από μόνο του, έχοντας την ανάγκη να δικαιολογήσω τον τρόπο που ζούμε.

Είναι μια ωραία μέρα σήμερα.