ΤΟ ΓΈΛΙΟ ΚΆΝΕΙ ΚΑΛΌ ΣΤΑ ΜΆΤΙΑ

Ο κύριος Ζερβοκιακινίδης μπήκε βαριεστημένος στο γραφείο του, εκείνη τη Δευτέρα και δεν απάντησε σε καμιά καλημέρα δεν χαμογέλασε σε κανέναν από το προσωπικό του. Κάθισε στη στριφογυριστή καρέκλα κι άνοιξε τον υπολογιστή. Πρόσεξε πως ο καφές του δεν είχε έρθει ακόμα και φώναξε την Ιωάννα την αδερφή του που την είχε σαν υπηρεσία του τόσα χρόνια. Η Ιωάννα μια στραβοκάνα, ανύπαντρη πενηντάρα μπήκε φουριόζα βροντώντας την πόρτα πίσω της ήταν η μόνη που του αντιμιλούσε εκεί μέσα.
-Τι θες βρε; στάθηκε πάνω απ το κεφάλι του σα χάρος.
-Σου χω πει χιλιάδες φορές να μη βροντάς την πόρτα! της φώναξε. Που είναι ο καφές μου;
-Δεν έχουμε καφέ, τέλειωσε.
-Τι παει να πει δεν έχουμε καφέ; γιατί σε χω εδώ μέσα; για να τρυγυρνάς στους υπαλλήλους μου και να κοτσομπολεύεις;
-Δε μ άφησες λεφτά το Σάββατο...φέρε λεφτά! Το προσπερνώ το σχόλιο σου! φέρε λεφτά!
-Και δεν είχες ένα ευρώ να πάρεις καφέ; έκανε ψάχνοντας στην τσέπη του για ψιλά.
-Δεν κάνει ένα ευρώ ο καφές.
-Πόσο κάνει; Απορημένος
- Εξακόσια ένα!
-Εξακόσια ένα; αποχαυνωμένος.
-Το προσπερνώ. Ξεχνάς που δε μου πλήρωσες τον δέκατο τρίτο μισθό μου, με έχεις δω μέσα σα σκλάβα σαράντα χρόνια και συ γυρνάς με τις τσούλες..
-Σκάσε μωρή! θα μας ακούσουν.
-Αυτό θέλω κι εγώ να μας ακούσουν! φέρε τα λεφτά μου!
Ο Ζερβο και τα λοιπά, φώναξε τον λογιστή του.
-Πετράν, έλα μέσα.
Ο Πετράν άνοιξε την πόρτα και στάθηκε προσοχή.
-Με φωνάξατε;
-Άκου δω: δος της εξακόσια ευρό..
-Εξακόσια ένα! τον έκοψε η Ιωάννα.
-Δος της εξακόσια ένα κι εσύ να μου φέρεις τον καφέ σε ένα λεπτό! τ ακούς; στην Ιωάννα.
-Μάλιστα αφεντικό, ψέλλισε ο Πετράν. Και ξέρετε ήθελα να σας μιλήσω κάποια στιγμή.
-Εμένα; τι να μου πεις; για πες..
-Να, για τη γυναίκα μου που σας μίλησα να την πάρετε για γραμματέα σας..
-Ώχ! σου χω πει πως δε θέλω οικογενειακές καταστάσεις εδώ μέσα
-Μα είναι πολύ καλή στη δουλειά της..
-Καλά έλα μετά.
-Ευχαριστώ, έκανε ο Πετράν και βγήκε ακολουθούμενος από την Ιωάννα που κλείνοντας την πόρτα γύρισε και του είπε στρυφνά κουνώντας το κεφάλι της..
-Έχεις τα νεύρα σου γιατί δεν έχεις τη γραμματέα σου να μαχμουρλίζεις!
Ο Πετράν με την Ιωάννα έφτασαν στο λογιστήριο και καθίζοντας άνοιξε τα χαρτιά του.
-Μη τα σκαλίζεις αυτά, δεν τον άκουσες;δοσε μου εμένα τα λεφτά μου και κάνε τη δουλειά σου μετά.
-Πρέπει να υπογράψεις κυρία Ιωάννα!
-Ευχαριστώ που με λες κυρία! έκανε ναζιάρικα. Κανένας άλλος δε με λέει κυρία, συνέχισε με παράπονο βάβοντας τα κλάμματα.
-Μην κλαις κυρία Ιωάννα.
-Καλά, το προσπερνώ, σφούγγισε τα δάκρια παίρνοντας τα εξακόσια ευρό.
-Ξεχάσατε το ένα ευρώ..έκανε ο Πετράν
-Κράτησε το καλέ μου! επειδή με είπες κυρία! κι έφυγε βροντώντας την πόρτα πίσω της τόσο που ο Πετράν αναπήδησε ξαφνιασμένος.
-Τι κυρία κι αυτή! μονολόγησε κάνοντας το σταυρό του.
Ωστόσο κείνη τη στιγμή μπήκε ο Θωμάς οδηγώντας  ένα μικρό αυτοκινητάκι απο αυτά που κάνουν βόλτες τα μικρά παιδάκια. Ο Πετράν έμεινε να τον κοιτάζει που πάρκαρε.
-Τι είναι αυτό ρε Θωμά;
-Το τελευταίο μοντέλο της Φίατ, ηλεκτρικό, μονοθέσιο, σε λίγο όλοι με ένα τέτοιο θα κυκλοφορούμε!
-Καλά τώρα, πάρτο και φύγε γιατί έχω δουλειά.
-Μια ζωή ανημέρωτος,
-Φύγε Θωμά, έχω δουλειά.
-Πως κάνεις έτσι; δουλειά, δολειά, δουλειά...έχεις γίνει δούλος εδώ μέσα. Κάτσε λιγάκι να τα πούμε!
-Τι να πούμε, φύγε.
-Του μίλησες;
-Ποιανού;
-Του Ζερβο και λοιπά.
-Α, ναι του είπα..
-Και τι σου είπε;
-Να πάω μετά.
-Α, μετά...απογοητευμένος. Μέχρι το μετά θα έχει πάρει άλλη γραμματέα αυτός. Πριν από λίγο μπήκε μια ξανθθιά στο γραφείο του.
-Ξανθιά; θορυβημένος. Ε, τότε να πάω τώρα1
-Πήγαινε καυμένε, τι τον φοβάσαι!
-Εγώ; τον φοβάμαι....φύγε εσύ και θα πάω μόλις τελειώσω μια λογιστική πράξη...
Ο Θωμάς φεύγει ο Πετράν βιαστικά τελειώνει  γρήγορα και βιαστικός βγαίνει απ το γραφείο του. Φτάνει έξω από το γραφείο του Ζερβο και λοιπά, στρώνει τη γραβάτα του και χτυπάει την πόρτα.
-Εμπρός! ακούγεται η φωνή του Ζερβο και λοιπά, που μιλάει στο τηλέφωνο με τον φίλο του επιχειρηματία.
-Ωστε λες να την πάρω ε; είσαι σίγουρος.
-Οπωσδήποτε και μη καθυστερείς, ακούγεται η φωνή απ το τηλέφωνο.
-Εντάξει, θα το κάνω κλείσε τώρα κι ακούμπησε το ακουστικό στη συσκευή, ενώ ο Πετράν είχε μπει και στεκόταν προσοχή.
-Τι τρέχει Πετράν;
-Ώστε θα την πάρετε!
-Ε, ναι, βέβαια..σχεδόν το χω αποφασίσει. Βέβαια τα λεφτά είναι πολλά..
-Μπα, δεν είναι πολλά! δεν είναι πολλά...θα τα βγάζει τα λεφτά της.
-Ναι, δε λέω...είναι ψηλή, έχει μεγάλα μπαλκόνια..
-Ε, ψηλή είναι αλλά όχι και μεγάλα...κανονικά κύριε διευθυντά.
-Τα χεις δει εσύ; ξαφνιασμένος. Θέλω να πω τα ξέρεις τα στηθαία..
-Τα στηθαία; για τα μπαλκόνια λέγατε...
-Ε, δε φταίνε τα μπαλκόνια αλλά εσύ πως τα ξέρεις;
-Ε, πως κύριε διευθυντά, να μη ξέρω τα μπαλκόνια της γυναίκας μου;
-Τα μπαλκόνια της γυναίκα σου..ψάχνεται. Τι λες μωρέ! για τη γυναίκα σου με ρωτάς αν την πάρω.
-Ε, ναι για ποια άλλη; απορημένος.
-Φύγε μωρέ! άει χάσου! εγώ μιλούσα για την πολυκατοικία που θέλω ν αγοράσω...
-Ω..συγνώμη...με τη γυναίκα μου τι θα γίνει; θέλει να εργαστεί οπωσδήποτε λέει.
-Καλά, πήγαινε τώρα, φέρτην αύριο να τη δοκιμάσω..
-Μα τι είναι η Μέλανυ, φρούτο για να το δοκιμάσετε.
-Όλες οι γυναίκες φρούτα είναι..πήγαινε τώρα και μη με σκοτίζεις! φέρτην αύριο να δούμε τι ψάρια πιάνει..
-Μα δεν πιάνει ψάρια! γραμματέας είναι,ξέρει πέντε γλώσσες..
-Πέντε; ανοίγει τα μάτια του. εγώ δεν ξέρω καμία.
-Ναι μα εσείς δεν είστε γραμματέας
-Τι είμαι εγώ;
-Ψάρι
-Εγώ είμαι ψάρι; απορημένος.
-Κολιός...πονηρά.
-Φύγε Πετράν γιατί δεν τοχω σε τίποτα να σε απολύσω!
-Φεύγω. Όπως είπαμε αφεντικό θα τη φέρω αύριο κι έκλεισε την πόρτα σιγανά. Υπόκωφα.

συνεχίζεται