Ο ΘΕΌΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΏΝ 31

Ο πρώτος δολοφόνος λέγεται πως ήταν ο Κάιν, αυτή ήταν η αρχή των φόνων για τους Εβραίους, ενός λαού από τους πιο εκλεκτούς λαούς του κόσμου. Αρχή γενέσεως δολοφονιών, πριν ή μετά τον Κάιν δεν έχει σημασία. Για τους Έλληνες, επίσης ένας λαός από τους πιο προβεβλημένους στην παγκόσμια ιστορία, ο Κόδρος θεωρείται ένας από τους πρώτους δολοφόνους που εφόνευσε έναν ξυλοκόπον για να σκοτωθεί κατόπιν ο ίδιος από τον σύντροφον του κι έτσι να γλιτώσει το κράτος των Αθηνών. Ο ξυλοκόπος δε, είχε υιόν ο οποίος με τη σειρά του μαχαίρωσε τον υιόν του Κόδρου Μυθριδάτη. Ούτος εφονεύθη από τον Δαλάι Λάμα τον μεταγενέστερο, εκ της Ρουθ και του Βοόζ, εν τη πόλει Ιερουσαλήμ. Αυτή ήταν η πόλη όπου οικοδόμησε τον ναόν του ο Ιούδας, το γένος της μάνας του. Νωρίτερον δε ο Αλέξανδρος ο Μέγας μέσω κάποιου Παυσανία σκότωνε τον πατέρα του Φίλιππο και εθεωρήθη από τους πρώτους πατροκτόνους που δεν δικάστηκε ποτέ για την πράξη του. Από εκεί αργότερον, γενεαί δεκατέσσερις εδολοφονήθηκαν μεταξύ τους, έως του μεγάλου Καίσαρος της Ρώμης. Εξ αυτού εγεννήθη παιδίον νέον το οποίον έμελλε να σαιτεύεσει πισώπλατα τον αδερφό του, έναντι της πατρικής περιουσίας. Κι αυτός όμως δεν είχεν καλυτέραν τύχην. Ο αιμοβόρος Βούλγαρος Κρούμος, έπινε νερό με την νεκροκεφαλήν του, μετά την αποκοπή της από το σώμα. Μέχρι εδώ άλλες γενεές δεκατέσσερις, ων τα ονόματα δεν γράφει η ιστορία, παρομοίως είχαν αποκεφαλιστεί. Έκτοτε η δολοφονία αποτέλεσε ένα από τα ισχυρότερα και αποτελεσματικότερα, πολιτικά και στρατιωτικά όπλα. Οι μεγαλύτεροι δολοφόνοι, ο Καλιγούλας ο Λεοπόλδος του Βελγίου, η Ελιζάμπεθ Μπάθορι, ο Χίμλερ, ο Τσι Σι Χουάγκ, ο Ροβεσπιέρος και από τους πιο ονομαστούς δολοφονημένους της ιστορίας ο Αβραάμ Λίνκολν, τον οποίο πυροβόλησε ο ηθοποιός Μπούθ τη στιγμή που ήταν σκασμένος στα γέλια από την κωμωδία που παρακολουθούσε. Από τότε και μετά κυριάρχησε στον κόσμο η ειρήνη, που επί των ημερών της, ο Γιάννης εφόνευσε τον Κώστα και ο υιός αυτού τον Βαγγέλη για να διαιωνιστεί ένας κατάλογος αιματηρών πράξεων.
Τα έλεγε όλα αυτά ο ανακριτής, ανακατεμένα, μπερδεμένα, έτσι που η γυναίκα του η Ντιούσκα είχε μείνει άγαλμα να τον παρακολουθεί.
-Τι συμβαίνει άντρα μου; είπε με ανησυχία.
-Δεν μπορώ να σου πω! απάντησε. Βάλε μου ένα ποτό ακόμα.
Ήταν ένα βράδυ μετά από την ημέρα που ο ανακριτής είχε πειστεί πως ο Νίκος Καζάρμας, ο αγαπημένος του ανιψιός ήταν ο εκτελεστής τουλάχιστον του Μαυροσκότη. Είχε παραμείνει εντελώς άπραγος. Δυο μέρες δεν πάτησε το πόδι του στο γραφείο προφασιζόμενος τον άρρωστο.
-Μα είσαι άρρωστος, θα σε πειράξει! είπε η Ντιούσκα, φέρνοντας το ποτό. Τι παραλήρημα ήταν αυτό με τους φόνους;
-Διαφωνείς; την ειρωνεύτηκε ο ανακριτής. Εσύ δεν είσαι γνήσια απόγονος του Κρούμου και του Σαμουήλ αυτών των τεράτων της ιστορίας σας;
Η Ντιούσκα συνέχισε να τον κοιτάζει απορημένη.
-Ξέρω πολύ καλή ιστορία κύριε ανακριτά, να είσαι σίγουρος γι αυτό. Όλα αυτά που μου αράδιασες είναι σωστά. Συμφωνώ πως ο άνθρωπος είναι ένα τέρας που δολοφονεί.
-Εσύ θα το έκανες ποτέ; ρώτησε εντελώς ξαφνικά ο ανακριτής.
-Δεν το χω σκεφτεί. Ή μάλλον το χω σκεφτεί και δεν έδωσα καμιά απάντηση στον εαυτό μου. Αλλά γνωρίζω πως κι εγώ θα το έκανα αν βρισκόμουν σε ανάλογη θέση ας πούμε του Αλέξανδρου. Και αν είχα εξουσία. Η εξουσία είναι φονικό όπλο.
-Θα το έκανες ε; αναρωτήθηκε περισσότερο ξαφνιασμένος. Ώστε και η καλή του γυναίκα η όμορφη Ντιούσκα θα μπορούσε να κάνει φόνο!
-Απορώ που ξαφνιάζεσαι! ένας άνθρωπος με τις δικές σου γνώσεις θα έπρεπε να γνωρίζει οπωσδήποτε πως όλοι οι άνθρωποι μπορούν να σκοτώσουν κάτω από διάφορες συνθήκες.
-Λες να μη το γνωρίζω;
-Ε, τότε;
-Η επιβεβαίωση των κανόνων σε πρακτική μορφή είναι πολύ μακριά από την θεωρητική. Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες δεν μπορώ να σε φανταστώ δολοφόνο!
-Ε, ούτε κι γώ εσένα! αν το πας έτσι, γέλασε η Ντιούσκα.
-Μη γελάς, το θέμα είναι σοβαρό...
-Για σένα που έχεις ν αντιμετωπίσεις κάθε μέρα τέτοιες καταστάσεις, εγώ μια απλή μεταφράστρια είμαι, που θέλω να ζήσω τη ζωή μου ήσυχα με τον άντρα μου και τα παιδιά που θα κάνουμε! κι έπιασε με νόημα τη φουσκωμένη κοιλιά της.
Του ανακριτή πήγε να του φύγει το ποτήρι με το ποτό από το χέρι.
-Αλήθεια λες; άνοιξε τα μάτια του.
-Εμ, τι ψέμματα; του χαμογέλασε και τον αγκάλιασε. Ύστερα σηκώθηκε. Πάω να ετοιμαστώ ένα τέτοιο γεγονός χρειάζεται μια μικρή γιορτή, δεν συμφωνείς αγάπη μου; Θα με βγάλεις έξω;
Ο ανακριτής έγνεψε ναι, ενώ στην πραγματικότητα δεν ήξερε τι να πει. Από τη μια χάρηκε και από την άλλη μούτρωσε αλλά η χαρά του ήταν μεγαλύτερη. Γι αυτό σηκώθηκε και πήγε να ετοιμαστεί για μια χαρούμενη βραδιά.
συνεχίζεται