Τρίτη 12 Απριλίου 2022
ΧΩΡΙΟ
Σάββατο 9 Απριλίου 2022
ΚΑΝΕΊΣ ΔΕ ΜΕ ΑΓΆΠΗΣΕ
πίνεις αλκοόλ να ξεχάσεις κι εσύ, μα δεν μπορείς
Πέμπτη 7 Απριλίου 2022
ΚΟΡΥΦΑΊΟΣ ΈΛΛΗΝΑΣ
Εμένα αυτά τα ο κορυφαίος έλληνας, σκηνοθέτης, ποιητής, ζωγράφος, χορεύτρια, συγγραφέας πολύ με συγκινούν. Δεν ξέρω τι να κάνω μόλις μου λένε πως ο Ταχτσής ήταν κορυφαίος συγγραφεύς επειδή έγραψε αυτή τη μπούρδα το Τρίτο στεφάν, ή αυτή την Ιορδανίδου με τη Λωξάντρα που θέλουν να τη συγκρίνουν με τον Καζαντζάκη. Για σήμερα κορυφαίος είναι κάποιος Λεφτέρης.
Τρίτη 5 Απριλίου 2022
ΤΙΤΛΟΣ[ Τι τους θέλουμε τους τίτλους; να ήταν τουλάχιστον ευγενείας!]
Δευτέρα 4 Απριλίου 2022
ΤΟ ΝΕΡΌ ΠΟΥ ΠΑΓΏΝΕΙ
Κυριακή 3 Απριλίου 2022
ΓΥΝΑΊΚΑ
Σάββατο 2 Απριλίου 2022
Ο ΘΕΌΣ ΚΑΒΑΛΟΎΣΕ ΠΌΡΣΕ
Η ΟΜΟΡΦΙΆ ΤΟΥ ΠΈΟΥΣ
Και η φυσική επιλογή του Τέσλα
[Να ζηλεύεις κάτι καλύτερο.]
Να
ζωγραφίσουμε ένα πέος δηλαδή ή πολλά. Πέη. Δεν είναι και τόσο εύηχη
λέξη, μηδέ όμορφο ή άσχημο, το πέος. Κάτι όρθιο σαν κατάρτι αγέρωχο στις
πρύμνες όλων των πλοίων, στέκεται.
Δύσκολο για πολύ [να στηθεί]
αλλά πολλές φορές για λίγο! Έχει μια τεχνητή νοημοσύνη αρχέγονη και μια
ανελέητη είδηση -συν. Δυνάστης αντρών τε και γυναικών, εύμορφος κύριος
όταν βαδίζει. Αδύναμος, κακόμοιρος σαν ξεψυχισμένο δέρμα, σαν
μουλιασμένο νερό όταν έχει τελειώσει άμεσα τη δουλειά του. Κάτι σαν τη
χειρότερη αίσθηση της αποτυχίας,, της ανοησίας του κόσμου, αυτό είναι
ένα δευτερόλεπτο από τα χειρότερα στην έννοια αποτυχία ή του γιατί να
υπάρχει η ηδονή. Που έρχεται σε άμεση θέση υπέρ της αναπαραγωγής των
ειδών- χωρίς την ηδονή το πέος θα ήταν αχρείαστο σ αυτή την εργασία.
Ποιος άντρας σκέφτεται με το πέος;
Νευρώδης, ισχυρή έννοια της
ιδιοκτησίας ο φαλλός του άντρα. Τίποτα πιο απόλυτα δικό μου και τίποτα
πιο δεικτικό της επιβολής. Φαλλοκρατία. Καθόλου άδικα δεν επικράτησε και
καθόλου κρυφά δε θα συνεχίζει να επιβάλλει τη φυσική νοημοσύνη.
Από το πρωί έως το βράδυ ο άντρας σκέφτεται με το πέος. Κι όταν κοιμάται.
Λογικά
ένα όρθιο πέος κι, ένας άντρας στην αρχή της ζωής του, δεν ξέρει τι να
το κάνει. Τι να κάνει μ αυτό, ειδικά όταν είναι μόνος μαζί του αλλά και
αργότερα όταν θ έχει απέναντι του την άλλη σάρκα. Την ανοιχτή πληγή του
αιδοίου. ....
Τετάρτη 30 Μαρτίου 2022
ΚΑΛΌΣ ΔΡΌΜΟΣ
Ενενήντα μοιρών.
Τρίτη 29 Μαρτίου 2022
ΤΟ ΜΕΓΆΛΟ ΔΆΣΟΣ
Κυριακή 27 Μαρτίου 2022
Ο ΑΘΛΙΌΤΕΡΟΣ
ο
ΑΘΛΙΟΤΕΡΟΣ
-Δε μου λες ρε;
-Ρε, είπες εμένα;
-Γιατί βλέπεις κανέναν άλλον εδώ; Ξέρεις ποια είναι η διαφορά μεταξύ τέχνης και
αντιτέχνης;
-Δηλαδή αν ο Θεόφιλος έκανε τέχνη και ο Μαξ Έρνστ αντιτέχνη; με ξαφνιάζει ο
άλητήριος.
-Ο Θεόφιλος δεν ήξερε να ζωγραφίζει! τον αντικρούω. Ο Μαξ ήταν ένας σκύλος του
Νταντά.
-Λέγοντας τέχνη μιλάς μόνο για τη ζωγραφική;
-Όχι ρε, αλλά εδώ λέω να μιλήσουμε μόνο γι αυτή. Έχεις πιάσει ποτέ πινέλο στα
χέρια σου; Ξέρεις τι είναι το κάρβουνο; το παστέλ, η σπάτουλα;
-Σπάτουλα έχει και ο ελαιοχρωματιστής, όχι δεν έχω πιάσει πινέλο αλλά αυτό δε
σημαίνει πως δε βλέπω. Κάτι ξέρω κι εγώ και συμφωνώ ο Θεόφιλος δεν ήξερε τη
θεωρία του χρώματος και αυτός ο Γουστάβ Κλιφτ ζωγράζφιζε μόνο γυναίκες κι αυτός
που δεν ξέρω τ όνομα του ...αυτόν που παραδίδει μαθήματα στην ΕΡΤ 3..Ξέρεις
ποιον λέω ...
-Ναι, ρε δεν το ξέρω τ όνομα του ...σιγά που διδάσκει ζωγραφική αυτός! μια τεχνική φυσιογραφίας κάνει. Η φίλη μου η
Μάριαν Νάκου ζωγραφίζει καλύτερα απ αυτόν.
-Ποια είναι αυτή ρε νούμερο;
-Νούμερο λες εμένα; και δεν ξέρεις τη Μάριαν; και του σκάω ένα σκαμπίλι. [
Αυτός κατρακυλάει στην άβυσσο. Στην άβυσσο του Δάντη.] Κλαίει και οδύρεται.
-Έλα ρε, μην κάνεις έτσι, προσπαθώ να τον παρηγορήσω.
-Τι μην κάνω έτσι; επειδή δεν παραδέχομαι τον Φασιανό ή τον Τσόκλη για μεγάλους
ζωγράφους με στέλνεις στο πυρ το εξώτερον; Ένα δέντρο ο Τσόκλης το πούλησε
χίλιες φορές το ξέρεις αυτό;
- Το ξέρω μωρέ αλλά ας βγάλουν λεφτά και κάποιοι ζωγράφοι, τι λες εσύ γι αυτό;
-Σύμφωνοι, να φάνε και οι πεινασμένοι.
-Πεινασμένη είναι η τέχνη ρε νούμερο;
-Δεν πρόκειται να συνέλθεις ποτέ! μου λέει και εξαφανίζεται στο υπερπέραν.
Τέτοιος ήταν, τέτοιος παρέμεινε ο άθλιος. Ο τρισάθλιος. Ο αθλιότερος των αθλίων
του Βίκτωρος Ουγκό. Με ωμέγα είναι καλύτερο αλλά δεν πειράζει, ο Βίκτωρος
έγραψε και για το θεό.
Από 56painter @ Παρασκευή, 7 Ιουνίου 2013 12:01 πμ Permalink | Σχόλια (1) | Επεξεργασία Το θέμα είναι να μπορεί ο άνθρωπος να ζει αισιόδοξος. Ο άνθρωπος δηλαδή που ελπίζει πάντα στο καλύτερο. Πόσο όμως είναι εφικτό αυτό; Για ποιους λόγους ο διαχρονικός άνθρωπος θα μπορεί να βλέπει την καλή πλευρά των πραγμάτων όταν γύρω του συμβαίνουν τα τραγικότερα; Είναι από τη φύση του αισιόδοξο ον ο άνθρωπος; Μάλλον όχι. Η ερώτηση είναι σοβαρή. Έχω σκεφτεί πολλές φορές πως μας ταιριάζει το δράμα, η απαισιοδοξία κι αυτό με κάνει δύσπιστο στην πολλή χαρά, στη μεγάλη αισιοδοξία αν και ποτέ δε θέλω να τα βλέπω μαύρα. Λέω χωρίς να το πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά.
Από 56painter στις Τετάρτη, 10 Ιουλίου 2013 @ Τετάρτη, 10 Ιουλίου 2013 10:02 πμ
4 ΣΧΌΛΙΑ marelene Όμορφη εγγραφή Φιλάκια ...Από Μαρία Έλενα | Τετάρτη, 10 Ιουλίου 2013 3:04 μμ
56painter Γεια σου Μαρία. Ωραία η σκέψη σου σαν το μωρό παιδί που μεγαλώνει. Από ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ | Τετάρτη, 10 Ιουλίου 2013 4:23 μμ
spiritmaster Θα το λες δέκα φορές τη μέρα για να το πιστέψεις. χα χα χα. Γεια χαρά Κώστα Smile Από Nτίνα Χαϊδεμένου | Τετάρτη, 10 Ιουλίου 2013 10:24 μμ
Πέμπτη 24 Μαρτίου 2022
ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΆΣΩ ΠΟΤΈ
Τετάρτη 23 Μαρτίου 2022
ΔΙΆΣΗΜΟ ΤΟΠΊΟ
Τρίτη 22 Μαρτίου 2022
συνέντευξη στον Αλέξανδρο Σταματίου
Αν δεν πίστευα πως μπορώ ν αλλάξω κάτι σ αυτό τον κόσμο, δε θα ζωγράφιζα και δε θα έγραφα ποτέ. Μπορεί να μην το καταφέρω αλλά είναι το συναρπαστικό..
Όχι δεν κάνεις λάθος. Στο εργαστήρι υπάρχουν έργα από τότε που άρχισα να ζωγραφίζω, εξι χρονών παιδάκι. Φυσικό για μένα που δεν πίστεψα ποτέ ότι πρέπει να δημιουργήσω ένα συγκεκριμένο στυλ και άρα αναγνωρίσιμο της τέχνης μου και άρα να μπω στο ίδιο τρυπάκι της μανίας αυτής. Να φτιάχνω δηλαδή συνέχεια ανθρωπάκια του Γαίτη σαν να εργάζομαι σε εργοστάσιο κονσερβοποιίας ή να τρέχω συνέχεια με τα φουλάρια και τα ποδήλατα του Φασιανού-φαντάσου και τον Τσαρούχη να ζωγράφιζε μονάχα ναύτες!
Δεν είναι ακριβώς κάθε περίοδος της ζωής μου, απλά σε όλες τις περιόδους ζωγραφίζω ανάλογα τι έχω διαλέξει σαν θέμα και πως αισθάνομαι πως μπορώ να το αποδώσω έτσι που να ευχαριστεί πρώτα εμένα κι ύστερα τους θεατές. Αν ένα έργο δεν αρέσει σ αυτόν που το δημιουργεί πως θα αρέσει στον κόσμο;
Ζω στα Εξάρχεια περίπου πενήντα χρόνια αν εξαιρέσεις κάποια διαστήματα, όπως τα πέντε-έξι χρόνια που έκανα το...αγροτικό μου στην ιδιαιτέρα πατρίδα μου την Ηγουμενίτσα, στη Θεσπρωτία. Τα Εξάρχεια λοιπόν είναι το μέρος όπου ζω περισσότερο από κάθε άλλο κι έτσι όπως με ρωτάς, συλλογίζομαι πως πολλές φορές το σκέφτηκα πραγματικά, στο βάθος, αν και έχω μιλήσει πολλές φορές για την ίδια ερώτηση, πράγμα που σημαίνει πως έχω μια συγκεκριμένη ιδέα τι ακριβώς είναι τα Εξάρχεια. Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο νου, είναι η πλατεία, τα πρεζόνια, δε μ αρέσει η λέξη αλλά πως αλλιώς να το πω, τα καφενεία, οι ατέλειωτες παρέες και συζητήσεις, η κουλτούρα, οι συντροφιές, εγώ κι συ, οι διάσημοι και οι ασήμαντοι, ο Πουλικάκος, ο Άσιμος, ο Σταματόπουλος και η ελευθεροτυπία, το Νταντά, όλα κοντά και όλα μακριά! οι μπάτσοι, τα κυνηγητά, τα δακρυγόνα και ο γκόμενες, οι συντρόφισσες κνίτισσες. Επί πέντε χρόνια περίπου είχα το εργαστήρι στο 55 της Καλλιδρομίου, εκεί που αυτοκτόνησε ο Άσιμος και δε θα το πιστέψεις, έρχονταν απ όλα τα μέρη της Ελλάδος να δουν το μέρος αυτό! Παρεμπιπτόντως να πω εδώ για τον Άσιμο, πως αυτοί που τον είχαν αποκαλέσει τέρας των Εξαρχείων σε μεγάλα πρωτοσέλιδα των φυλλάδων τους, αυτοί οι ίδιοι του εκδίδουν σήμερα... λευκώματα! υπάρχει μια άλογη ξεφτίλα στην παρανοικότητα των Ελλήνων.
Το εργαστήρι που νοικιάζω τα τελευταία χρόνια είναι στη Νεάπολη Εξαρχείων, υπάρχει μια διαφορά οι Νεαπολίτες ισχυρίζονται πως είναι Κολωνακιώτες! και σίγουρα διαφέρουν, εν μέρει και πραγματικά,νομίζω πως αυτό παίζει κάποιον ιδιαίτερο λόγο στη ζωή του καθενός, μέχρι να μπορέσει να γίνει παγκόσμιος πολίτης
Η ζωή μου είναι θεατρικό έργο, μπορεί και Ελληνική ταινία του παλαιού κινηματογράφου. Τραγική και παράξενη. Ταυτόχρονα χαρούμενη, γεμάτη πάθη, λάθη, επιπολαιότητες και κάποιες εξάρσεις ταλέντου. Η ζωή δεν μπορεί να ξεχωρίζει από το έργο του καθενός με την έννοια πως είναι κώλος και βρακί αυτά τα δυο, κι έτσι θα μιλήσω γενικά για τα δυο.
Μεγάλωσα στην επαρχία, στη Θεσπρωτία, από φτωχούς γονείς και είμαι το έκτο παιδί μιας οικογένειας. Η μητέρα μου κι ένας δάσκαλος ο Αλέξανδρος Τζούμας διαμόρφωσαν τα βήματα μου στο Δημοτικό, όπου ήμουν εξαίρετος μαθητής. Άρχισα να διαβάζω μετά μανίας ότι έβρισκα μπροστά μου, εγκυκλοπαίδειες, τόμους ολάκερους, λογοτεχνία, κλασική, παραλογοτεχνία, Μάσκα, Μικρό Σερίφη, σταυρόλεξα, ιστορία, Ιστορία τέχνης και ταυτόχρονα να ζωγραφίζω και να γράφω. Είμαι ένας
ελεύθερος άνθρωπος-δεν υποτάσσω τη ζωή μου σε φτηνές δικαιολογίες για όσα
απέτυχα. Οι αρνήσεις μου, είναι πιο ισχυρές από τις καταφάσεις. Ένα όχι,
αντιστοιχεί με χίλια ναι.
Ένας άντρας για να είναι ευτυχισμένος, πρέπει να έχει μια γυναίκα, πέντε γκόμενες και έναν υπηρέτη.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να έγινε κάποτε το Μπινγκ μπάγκ, η μεγάλη έκρηξη. Ο κόσμος υπάρχει από μόνος του.
Μέσα σε όλο αυτό αποκτήσαμε σαν έθνος τη μικρότητα. Το κατάλαβα αυτό όχι όταν γνώρισα τον Καρούζο ή τον Ρίτσο αλλά όταν είπα πως ο Καζαντζάκης δεν ήταν ποτέ άθεος! Φεύ! επαναστατήσανε οι θρήσκοι. Ελέω μιας πραγματικότητας. Την ανάγκη πραγματικότητα δε θέλω να την κάνω. Υπάρχουν άνθρωποι που μου λένε να μην κρίνω τον Καζαντζάκη! γιατί θεωρούν πως εγώ είμαι ο μικρός να μιλάω για τα λάθη του παππού μου!
Ξέρετε, οι άνθρωποι είναι πολύ εύκολο να σου πουν, ποιος είσαι εσύ ρε μαλάκα που το λες αυτό; Ο Ηράκλειτος είπε έτσι! Ότι τα πάντα ρει! μπορείς εσύ να πας κόντρα σ αυτό; Όταν απαντήσεις ότι μπορώ, δεν έχουν τι να σου απαντήσουν. Εγώ μπορώ να ισχυριστώ ότι τίποτε δεν ρει.
Αυτή η ευθυνοφοβία που αποκτήσαμε σαν λαός είναι η καταστροφή μας. Μας καπέλωσαν παγκοσμίως οι Σώκρατες λες και εμείς είμαστε τα σώβρακα τους, το απαύγασμα δηλαδή μιας πεπερασμένης φιλοσοφίας. Πιθανώς ο Αριστοτέλης που στήριξε όλον τον Δυτικό πολιτισμό, εγώ δε ντρέπομαι να το λέω, πίσω από την μεγαλοπρεπέστατη πολιτική των Ελλήνων στηρίχτηκε όλο το δόγμα του σύγχρονου πολιτισμού, και η χείριστη , τάχα, μονοθεϊστική ταυτότητα των πραγμάτων. Αντιτάσσομαι των πραγμάτων.
Είμαι ακαταλαβίστικος, είπαν οι πολλοί. Και κερδίζει πάντα η πλειοψηφία.Σε έναν κόσμο τρελό, καλά είναι και ένας μόνος του.
Με ενοχλεί που έχουμε χάσει την αυτοπεποίθηση μας, το χαμόγελο, την προσμονή, για κάτι καλύτερο. για το τέλος;
6] Ετοιμάζεις κάτι τώρα...
Γράφω. Σπουδαίο
ρήμα, για να γράφεις σημαίνει πως έχεις κάτι να πεις. Να το διαβάζουν οι
άνθρωποι και να χωράνε μες το μυαλό σου, πως έχεις κάτι να τους πεις κι αυτοί
να σου απαντήσουν. Δεν είναι για μένα, τίποτα χωρίς ευθύνη. Μεγάλωσα. Τελειώνω το μυθιστόρημα ο ΘΕΌΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΏΝ και το κάπως βιογραφικό μυθιστόρημα-δοκίμιο, την ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΌΤΗΤΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΉΣ.
Πάντα κάτι ετοιμάζω. Ετοιμάζω μια σειρά με θέμα το πορτοκάλι που είναι ίσως το πιο αδικημένο φρούτο στη ζωγραφική σε σχέση με το μήλο, το σταφύλι, το αχλάδι. Μελετώ το εσπερίδιο. Τη σάρκα μας. Η πορτοκαλέα είναι αειθαλές, εμείς δεν είμαστε. Δεν ξέρω γιατί καταπιάστηκα με το πορτοκάλι. Το πορτοκαλάκι είναι βασικό μας φρούτο, η ομοιότητα, η παρομοίωση με την υγρή γυναίκα. Όλοι περιμένουν στη γωνία να τουφεκίσουν. Μπαμ! Κάπως παραμελημένο, μου φάνηκε σε σχέση με άλλα φρούτα. Αχλάδια, μήλα, ροδάκινα και σταφύλια που παραείναι ζωγραφισμένα από τον Σεζάν μέχρι τον Τέτση. Ζωγραφίζοντας δυο φιλάκια πορτοκαλιού-αρχή μιας καινούργιας αναζήτησης, έχω πάντα την αίσθηση πως ποτέ ένα πράγμα δεν είναι μόνο του, δε στέκει από μόνο του Ένας
κόσμος μέσα στον κόσμο του, πάντα η Ιστορία είναι άλλη, η ζωγραφιά, η
μούσα και ο ποιητής, τα πορτοκάλια που έφτασαν στο τέλος τους, αφού
πάντα κάποιος άλλος παίρνει τη θέση μας, ένα άψογο λεμόνι στην
περίπτωση, για να δούμε τη διαδοχή του ύφους, χωρίς να μελαγχολήσουμε
επειδή πάντα κάτι αρχίζει έστω και ειρωνικά φτιαγμένο, το έξοχο
χαμόγελο!
7] Πως επηρεάζει η κατάσταση. η σημερινή με τις καραντίνες κτλ και πως συνέβη αυτό στα Εξάρχεια
Η
κρίση μας είναι καθαρά αστική- ν αρχίσω με μια γενικότητα Μεγαλοαστική και κρυφόσκεφτη. Ας περνάω εγώ καλά
κι άσε τους άλλους να πνίγονται. Φανερό απ τους μαλάκες που έχουν.
Ο Ελληνικός
λαός πιστεύει ακόμα σε αγίους, σε γιατροσόφια, σε φλιτζάνια, σε χαρτορίχτρες.
Για ποιο λόγο αυτοί που δεν πιστεύουν να μην πιάνουν κορόιδα όλους τους
υπόλοιπους; Τους φτωχομπινέδες, τους αγράμματους, τους βλάκες; Δεν υπάρχει
ελεημοσύνη σε έναν κόσμο σκληρό και απάνθρωπο. Γιατί σου το λέω αυτά; ίσως γιατί αν σου μιλήσω για καραντίνες μάσκες και τα λοιπά να ξεφύγω. Και να βρίσω πιθανώς Κι ύστερα έχουν μιλήσει και μιλάνε όλοι για αυτό το μεγάλο κακό που μας βρήκε.
Δεν
ξέρω αν θα συνέλθει ποτέ, ξανά, αυτή η κοινωνία από τον μεγαλύτερο
όλεθρο που υπέστη από καταβολής και, ίσως να ανήκουμε σε ένα είδος προς
εξαφάνιση αλλά, σκέφτομαι γιατί έπρεπε να τη ζήσουμε εμείς αυτήν την
ιλαροτραγωδία. Γιατί να είμαστε οι τυχεροί να υποστούμε τη χειρότερη
φάρσα, χειρότερη κι από αυτή του πρώτου ή του βου παγκοσμίου πολέμου,
και επειδή εγώ δε μασάω καρότα ή σπανάκι για να δυναμώσω, παρ ότι έχω
καταναλωθεί μέσα στη δική σας ηλιθιότητα, προσπαθώ να ξεφύγω αλλά
είσαστε πολλοί και δεν μπορώ να σας σκοτώσω όλους και να φτιάξω τον
καινούργιο χόμο, τον επόμενο άνθρωπο που δεν θα κυριαρχείτε από τα ίδια ή
και χειρότερα φοβικά συμπλέγματα.
8] Ρώτα τον εαυτό σου...
Τώρα αν με
ρωτήσετε αν είμαι ευτυχισμένος με τη ζωή που κάνω, το σκέφτομαι αυτό χιλιάδες
φορές, τις ατέλειωτες ώρες που ζωγραφίζω και γράφω, πάντα με ένα μπουκάλι
αλκοόλ εκεί γύρω μου, θα απαντούσα συγχισμένα κατ άλλους, ξεκάθαρα για μένα. Αν
η υπερηφάνεια είναι μέρος της ευτυχίας μου, αυτό το νιώθω από παιδί, ότι δηλαδή
ήμουν περήφανος για τον εαυτό μου, για το γέλιο μου, για τον τρόπο να μεταδίδω
στον κόσμο μια χαρά και κατά βάθος υπεροπτικά, σέβομαι τη φύση που με γέννησε
αυτόν που είμαι και όχι κάποιον άλλον. Αυτό είναι μια γενική μορφή της ευτυχίας
μου που πλησιάζει επικίνδυνα στη δυστυχία, τόσες φορές που γινόμουν σκνίπα με
τους φίλους, με τα αδέρφια, με τις κοπέλες, τόσες φορές που ερωτευόμουν κι
άλλες τόσες που χώριζα από έναν άνθρωπο, από έναν φίλο γιατί έτσι τα έφερε η
ζωή.
ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΓΙΑ ΕΥΠΛΑΣΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ 3
ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΓΙΑ ΕΥΠΛΑΣΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ Τα σου΄πα μου΄πες μη μου λες Εμεις τελειώσαμε εχτές Μη μου τ΄αρνιέσαι Σε άλλους φίλους που θα πας...