οτι πεις

Αν άκουγα αυτούς που με συμβούλευαν θα είχα βουλιάξει περισσότερο απ ότι έχω βουλιάξει, κάνοντας του κεφαλιού μου.

Δέκα και είκοσι ώρα για μια σκληρή ανάρτηση: Αν περνούσε από το χέρι μου τα αμερικάνικα βιβλία γεωγραφίας θα αποκαλούσαν τις ευρωπαϊκές χώρες με τα ονόματα που τους ταιριάζουν: "Αυτοκρατορία της σύφιλης". ¨Δημοκτρατία της αυτοκτονίας", "Βασίλειο της άνοιας", το οποίο φυσικά συνορεύει με το "Πριγκηπάτο της Παραφροσύνης". Τάδε έφα ο Κερτ Βόνεγκατ που παρέμεινε πιστός στις ανθρωπιστικές αξίες, όπως η φιλία, η δικαιοσύνη, η συντροφικότητα, η ευγένεια, η εμπιστοσύνη στη δύναμη της απλότητας, η αντίθεση προς κάθε δογματισμό. Δυνατός τύπος απέναντι σε μας που συνεχίζουμε να ζούμε αυτή την παράνοια.

Τώρα που περισσεύουν οι όμορφες, βρήκαμε καιρό κι εμείς να μην αγαπάμε.

Τώρα μου ήρθε: οι άνθρωποι είναι σαν τα τσουβάλια. Δεν μπορούν να στέκουν όρθια όταν είναι άδεια. Χχαχααχα! ωραίο πράγμα να είσαι ένα άδειο τσουβάλι! καταρρέεις σαν τον Άσιμο. [το άδειο τσουβάλι μπορεί να είναι και επιεικής χαρακτηρισμός για τους περισσότερους από εμάς.]

Δεν καταφέραμε να γίνουμε ήρωες. Γιατί, οι ήρωες πεθαίνουν για κάποια ιδανικά, ενώ εμείς ζούμε ακόμα δίχως ιδανικά.

Καλύτερα με τα ψάρια παρά μα τους ανθρώπους. Ελέχθη εν παρόδω σε μικρό αδιέξοδο του νου. Ένας οικίσκος παρακάτω του άστεως. Φρενοβλάβη. Πυροβολήστε τους καθρέφτες.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι με το χαμόγελο στο πρόσωπο. Πως μ αρέσουν αυτοί οι ανιδιοτελείς! που δε φοβούνται να σου πουν πως είσαι ωραίος, χωρίς να περιμένουν τίποτε από σένα παρά μονάχα το έργο που προσφέρεις και είναι λίγοι γαμώτο!

οι γυναίκες πάντα προσπαθούν κάτι να κρύψουν επιμελώς..

Υπάρχει και το πρόσωπο αλλά υπέγραψα ένα συμβόλαιο με τον διάβολο, έναντι αμοιβής, να μη δείχνω πρόσωτα.

Τελικά οι αναμνήσεις δεν είναι ότι καλύτερο για τον άνθρωπο. Ούτε οι καλές, μηδέ οι κακές. Οι μεν πρώτες επειδή δε θα τις ξαναζήσεις, οι δε δεύτερες επειδή θέλεις να τις ξεχάσεις και απορείς αν τις έκανες εσύ. Διαλέγεις και παίρνεις: καλύτερα να μη θυμάσαι!

Προυπάρχει μια αντιπάθεια με πρόφαση μικρές αιτίες, όταν η ζωή βαραίνει επικίνδυνα απ την πολλή συνάφεια.

Οι μικροί άνθρωποι είναι συκοφάντες. Στην αρχαία Αθήνα λέγαν έτσι όσους πρόδιναν τους παράνομους εξαγωγείς σύκων. Το κακό με τους συκοφάντες, είναι που υπάρχουν άλλοι ευάλωτοι και τους πιστεύουν κι έτσι δημιουργούν μια ψευτικη εντύπωση γύρω από πρόσωπα και καταστάσεις και εξ αιτίας αυτού χάνονται φιλίες αδερφικές και ιοκογενειακές καταστάσεις που τις περισσότερες φορές δεν επανέρχονται. Όταν σε κατηγορούν ψεύτικα είναι δύσκολο ν αποδείξεις την αντίθετη άποψη, όσο κι αν αυτό φαίνεται εύκολο.

Εγώ είμαι αυτοδίδακτος ζωγράφος αλλά αυτό δε σημαίνει πως υπερασπίζομαι ότι οι άνθρωποι ζωγράφοι δεν πρέπει να σπουδάζουν! αλοίμονο θα ήμουν ένας βλάκας, ίσα-ίσα που θεωρώ τις σπουδές σε όλα τα επίπεδα έναν από τους σημαντικότερους συντελεστές του ανθρώπινου πολιτισμού. Κάνω μια μικρή επεξήγηση γιατί μερικοί νομίζουν πως επειδή από κάποιες συγκυρίες δεν πήγα στην καλών τεχνών πως είμαι ενάντιος στις σχολές[διαφωνίες επί μέρους μπορεί να έχω πολλές αλλά αυτό είναι άλλο], κάθε άλλο! και κάποιοι άλλοι μπερδεύουν την απόρριψη μου από το καλλιτεχνικό επιμελητήριο με τις σπουδές.. Ένας ζωγράφος όπως εγώ, -στο πέρασμα των χρόνων μελέτησα πάρα πολύ ιστορία τέχνης και συνεχίζω να μελετώ ούτως ώστε να αναπληρώσω το κενό . Ξέρετε πως στο υπουργείο εσωτερικών δεν υπάρχει το επάγγελμα του ζωγράφου και συγγραφέα;

Οι άνθρωποι έχουν ορίσει κάπως έτσι, ελεύθερα να μπορεί κάποιος να ασχοληθεί με την τέχνη. Η διαμάχη με τους ακαδημαικούς και τους αυτοδίδακτους θα συνεχίσει να υπάρχει εσαεί χωρίς να αποδείχνεται κάποιο δίκιο υπερ του ενος ή του άλλου μέρους και τα παραδείγματα είναι πολλά αλλά η παιδεία ωφείλει να είναι σκληρή.

Δεν κάνω καμιά απολογία ούτε νιώθω μειονεκτικά που δεν έχω ένα πτυχίο μα είμαι περήφανος για όσα κατάφερα με την τέχνη χωρίς δασκάλους, μόνο με τα βιβλία, τα πινέλα και τις λέξεις.

Ξέρω πως πολλοί θα με μισήσουν και πιο πολλοί θα μ' αγαπήσουν.

Είμαι κοινωνικός άνθρωποςκαι δεν ανήκω σε ομάδες. Νομίζω πως ο ομαδοποιημένος άνθρωπος γίνεται άμορφος και αναγκασμένος να κάνει πράγματα που δεν θέλει.

Oι άνθρωποι που μας αγαπάνε πραγματικά είναι λίγοι. Σχεδόν κανένας παραπάνω απ τον εαυτό μας.

Τελικά, οι περισσότεροι από τους ανθρώπουςείμαστε μιμητικά ζώα. Ελάχιστοι καταλαβαίνουμε την ψυχή μας και απλά παίρνουμε ή αντιγράφουμε εικόνες από κάποιους άλλους. [Μεγάλη παρατήρηση αυτή ρε μάγκα για την πρώτη Ιουνίου του 2016, που προσπαθώ να συλλάβω την ψυχή μου.]

Όσον αφορά τον Γκλέζο και τον Σιάντα, η ακραία ηρωική πράξη τους, φαίνεται πως συμπεριλαμβάνεται στα όρια του μύθου που πλάθουμε μετά από ένα μη σημαντικό γεγονός, κάποτε. Τώρα ο Γκλέζος στηρίχτηκε σ αυτό το απίθανο κομμουνιστικό μεταντελίριο των εποχών και έδρεψε ότι έδρεψε. Συμφωνώ πάντως πως σαν τέτοια-ηρωική πράξη- ελέγχεται από ασάφειες, όπως συμβαίνει στις εκάστοτε ανάλογες περιπτώσεις της ελληνικής ιστορίας: θάνατος Οδυσσέα Αντρούτσου, δολοφονία του Καραισκάκη κλπ. Καλώς.

Κυριακή πρωί, έξω στο δέντρο ένα αηδόνι κελαιδεί. Πίνω τον καφέ, εφημερίδα δεν αγοράζω πια, πράγμα παράξενο για μένα που χρόνια τώρα δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς τη φυλλάδα-κι έπειτα σου λένε δεν αλλάζει ο άνθρωπος!

Σκέφτομαι να πιάσω τα πινέλα και με πιάνει απονιά. Για ποιον να ζωγραφίσω; Να πάω στη θάλασσα θα ήταν μια ωραιότερη λύση, να παίξω ρακέτα, να δω φίλους παλιούς, να ιδρώσω και θυμήθηκα τον Γιάννη Καλαμίτση που μου είχε πει, τι νομίζεις πως είναι το μπαλάκι; πινέλο η στυλό Πλιάτσικα; και γελούσαμε σαν παιδιά στη Γλυφάδα, στη Βουλιαγμένη και αλλού.

Κυριακή πρωί, λιγοστοί άνθρωποι περνούν έξω από το εργαστήρι μου, αρκετοί με χαιρετούν, όσοι χαίρονται που υπάρχω εδώ, υπάρχουν και ωραίοι άνθρωποι, είναι κι αυτό κάτι, λέω κι ανοίγω το τρίτο πρόγραμμα επειδή το αηδόνι σταμάτησε να κελαιδεί και οριστικά αποφασίζω να πιάσω τα πινέλα.

Καλή σας μέρα!

ΠΑΛΙΕς ΣΚΕΨΕΙς [που δεν αλλάζουν.]