ω Το
έργο είναι κάκιστο, αυτό που προσπαθεί ν απεικονίσει, ανύπαρκτο
πρόσωπο, ο όχλος διψάει για αφορμές να κλάψει, να φωνάξει, να οδύρεται
και να χτυπάει το γαϊδούρι ενώ του φταίει το σαμάρι. Λίγο κακό για το
τίποτε. Όποίος ιστορικός σεβασμός-εδώ είπαν τον Κολοκοτρώνη γκέι, όταν
οι ίδιοι οι δεσποτάδες δεν δείχνουν σεβασμό σ αυτό που πρεσβεύουν, τι να
σου κάνει η κυρία που πιστεύει στην παναγιά σαν μητέρα του θεού;. Έχω
δει σε "έργα τέχνης" ότι πιο παρανοϊκό μπορεί να φανταστεί
κανείς, ένα σκατό πεταμένο σε καμβά, άνθρωπος που παίρνει πίπα στον
εαυτό του, το μαύρο τετράγωνο του Μάλεβιτς που προβάλλει την ανθρώπινη
νοημοσύνη, το μεγάλο άσπρο του Ροτθκο. Οι Αρχαίοι Έλληνες όρισαν
καλλιτεχνία την τέχνη που εξυμνεί το ωραίο για την όποια ευαρέσκεια των
ανθρώπων, για την ευχαρίστηση εκτός του τρώγειν και γαμείν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου