ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΌΣ 2

 

Μάλιστα. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που σας γνώρισα! τι είναι και ο ενθουσιασμός.

Νομίζω πως οι Έλληνες ενθουσιάζονται εύκολα και με το πρώτο χρήμα το ρίχνουν στο φαγοπότι,- κάνουν μεγαλεπήβολα σχέδια, πρακτικά ανεφάρμοστα- λες κι έγιναν πλούσιοι. Όταν κοιτάζουν πίσω είναι αργά για δάκρυα Στέλλα.

Μερικές φορές σκέφτομαι, πως ενώ ο δημιουργός βάζει σε κάποια άλφα θέση ένα δημιούργημα του, το κοινό αντίθετα αδιαφορεί. Λέγοντας βέβαια κοινό, εννοώ όλους εμάς που παρακολουθούμε τι γίνεται στον κόσμο μας.

Μου λέει ένας φίλος: Μερικές φορές, λες και δε με νοιάζει τίποτε. Λες και δεν γεννήθηκα ποτέ. Ούτε υπήρξα. Το παθαίνετε σεις αυτό;

Πάντα είχαμε στο μυαλό μας να γίνουμε ή να μείνουμε αθάνατοι. Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι το θέλουν αυτό; Και γιατι θέλουν να μείνουν στη μνήμη των ανθρώπων; τι είναι τόσο ελκυστικό

Λοιπόν, κοιτάξτε τώρα χούμορ [καλά το γράφω, μη το διορθώνεις], στα Ελληνικά σήριαλς. Λέει μια γκόμενα στην άλλη αφού φιλήθηκαν στα χείλη. Ένιωσες τίποτα; Ούκου! η άλλη. Γιατί εγώ κάτι ένιωσα, μήπως έφαγες τσίχλα που μυρίζει φράουλα! Μιλάμε ότι οι άνθρωποι είναι για κλωτσιές. Και τους πληρώνουμε.

Πάντα τα μεγάλα λόγια με κολλάνε στον τοίχο. Στριμώχνομαι, απο παιδί. Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. Ζήτω ο βασιλιάς. Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. Θυμηθείτε με πόσα μεγάλα λόγια μας έχουν γεμίσει το μαξιλάρι μας. Στριμώχνομαι.

Κι επειδη προχώρησε το μεσημέρι και ο ήλιος χτυπάει κατακούτελα, μου λέει ένας φίλος, επίδοξος ποιητής-συγγραφέας κτλ.: Δεν γράφω, δεν ανακοινώνω τίποτα στο φεις γιατί φοβάμαι μη με κλέψουν! Είναι που φταίει ο ήλιος της Ελλάδας.

Καθισμένος στην άκρη του πράσινου

Ποτέ δεν ονειρεύτηκα καλύτερα

Ποτέ δεν αγάπησα τον Έντγκαρ Άλαν Πόε

Ίσως μόνο την πόα αγάπησα και ψέμματα να ήταν εσεις το καταλαβαίνετε

Πως μπορεί να με μισήσετε γι΄αυτό που είμαι;

-Σιγά ρε! Σκάσε που με πήρες αμπάριζα! Δε διαβάζω και δε θέλω να διαβάσω ποτέ. Μόνο τραπεζικούς λογαριασμούς θα μελετάω στο εξής. Σου άρεσε;

Όλοι οι άντρες όταν γνωρίσουν μια πουτάνα, προσπαθούν να την φέρουν στον ίσιο δρόμο, σκέφτηκα και γέλασα με την αφέλεια μας, το βράδυ που βγήκα με την Ασήμω.

Έξω πολύ ησυχία..κυκλοφορεί. Ας ριξουμε μια μολοτοφ. Έχω μια απορία: Γιατί οι άντρες επιβεβαιώνουν συνέχεια [αενάως] πως, οι γυναίκες τους είναι τρελές;

Ποια είναι η γνώμη σας για τους ζωγράφους; Ποτέ δεν σας έχω ρωτήσει. Ωραία ερώτηση. Τι είδους άνθρωποι είναι οι ζωγράφοι... Όχι οι καλλιτέχνες γενικά και αόριστα αλλά μόνο οι ζωγράφοι. Από τους πρωτόγονους μέχρι σήμερα. Γεννιούνται ή γίνονται; μπορεί οποιοσδήποτε να γίνεται ζωγράφος;

Καλησπέρα σας.

Η αξιοπρέπεια είναι κοινωνική υπόθεση.

Πως θα τους χωρέσουμε όλους στο μυαλό μας; Δεν χωράνε στην τσέπη μας, έχουν άλλους λόγους να υπάρχουν. Η τσέπη μου έγινε στενή λωρίδα αίματος. Βάνω εκεί τα χέρια μου και γεμίζουυν αίμα. Ψάχνω τα κέρματα που μου έκλεψαν. Γιατί; εγω είμαι ένας δικός σας άνθρωπος, δεν έκανα κάτι για να με δικάσετε, όμως μερικοί με κοιτάνε με μάτι θολό. Που σε ξέρω ρε φίλε;

Μου έρχεται μια σκέψη αλλά δεν γνωρίζω τον λόγο να σας την πω. Θα μου πεις, δε χρειάζεται πάντα ένας λόγος:Ας πούμε ότι η Γώγου έλεγε ΤΡΙΑ ΚΛΙΚ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Εμείς, σήμερα, είμαστε χιλιάδες κλικ δεξιά. Ορίστε, σας την είπα! Τι καταλάβατε;

Η βαρειά φιλοσοφία μες την ζέστη δεν αντέχεται. Γι΄αυτο δεν έχουμε κανένα μαύρο Σωκράτη ακόμα. Περμένετε.

Περιμένεις απο κάποιες κούκλες να μιλήσουν αλλά αυτές παραμένουν σταθερά ακούνητες.

Η γη τελικά δεν κινείται. Είναι επίπεδη και λεία. Μόνο η απελπισία κινείται σφαιρικά.

Εχω την αίσθηση πως το φειςμπουκ είναι εφάμιλλο του παλιού ΛΕΥΚΩΜΑΤΟΣ. Εμένα μου αρέσει αυτό, ποια είναι η γνωμη σας για τον κτήτορα κλπ. Οι παλιοί-ες θα το θυμούνται. Μόνο που εκει γινόταν και κανένα καμάκι της προκοπης!

Πάντως κουφαλίτσες, πλάκα-την πλάκα, μορφώνεστε εδω μέσα. Διαβάζετε αναγκαστικά κανένα ρητό, λίγο Ρίτσο λίγο Παπαδιαμάντη [πολύ Πλιάτσικα] ακούτε και Ραχμάνινωφ άμα λάχει!

Δεν κυκλοφορεί ανάσα. Μπαγάσηδες και ομορφούλες την κάνατε όλοι στα νησιά. Εγώ κρατάω άμυνα. Πίσω με τις χήρες.

Δεν ξέρω γιατί λέμε τόσα πολλά ψέμματα. Ίσως εσείς που είσαστε λιγότερο ψεύτες απο μένα να μπορείτε να το αιτιολογείσετε. Να πείτε δηλαδή γιατι.

Μερικές φορές, θα ΄θελα να σας πνίξω με τόσες βλακείες που λέτε αλλά σκέφτηκα πως θα πρεπε να πνίξω πρώτα τον εαυτό μου και σας λυπήθηκα.

Ρεμάλια της ύπαρξης. Άνθρωποι που γεννήθηκαν τυχαία και δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στη ζωή. Όσοι πεθάναν πριν απο μας ήταν καλύτεροι. Αυτο μου κοστίζει περισσότερο απο ενα αντίο.

Πάντως οι σημερινοί άνθρωποι έρχονται και φεύγουν πολύ εύκολα απο κοντα μας. Μου φαίνονται όλοι πολύ βιαστικοί. Κάτι ψάχνουν σε μας, σε μένα σε σένα, δεν το βρίσκουν, νόμιζαν άλλα, φεύγουν. Σαν χρυσοθήρες στο Ελντοράντο.