Είναι πολύ δύσκολο να είσαι καλός με όλους. Αν το προσπαθήσεις θα είναι εν μέρει υποκρισία και τότε πρέπει να γίνεις πρώτα ηθοποιός. Απορρίπτεται, δηλαδή η υποψία πως ο κόσμος μας είναι μόνο καλός ή μόνο κακός. Υπερισχύει σαφώς το δεύτερο με βάση όσα γνωρίζουμε και όσα γίνονται ή έγιναν στο παρελθόν.
Θα είσαι καλός όταν μπορείς να κάνεις τα χατίρια όλων όσων είναι γύρω σου και νομίζεις πως σε αγαπάνε ανιδιοτελώς. Αυτό δε συμβαίνει παρά μόνο για ένα τοις χιλίοις και πολύ είπα. Αυτά για την ανθρώπινη συμπεριφορά ιδιαίτερα αυτής που βασίζεται στους λόγους και τις υποσχέσεις που ξεχνιούνται και αλλάζουν πάραυτα, σύμφωνα με τα συμφέροντα του υποτιθέμενου γύρω σου ανθρώπινου δυναμικού πως υποστηρίζει ότι θα πέσει στη φωτιά για σένα και αντ αυτού ξεχνάει και αναποδογυρίζει τα πάντα υπέρ του εαυτούλη του! Αυτά για τους μικρούς ανθρώπους. Τους παραδόπιστους λυκόφιλους που συνεχίζουν αδιάντροπα να παραποιούν την αλήθεια παρουσιάζοντας έναν εαυτό ακραιφνή, αντίθετα με σένα που έχεις γίνει κακός, μισερός και γενικά ότι δεν έχει αξία στη ζωή. Ούτε εσύ, ούτε η εργασία σου.
Το χειρότερο είναι σ αυτές τις περιπτώσεις να σε κατακλίσει ο θυμός και ν αντιδράσεις άμεσα, οπότε μάλλον θα χάσεις κι εσύ τις αξίες σου. Νομίζω πως, τελικά η καλύτερη αντίδραση είναι η χαμηλή αδιαφορία. Θα την έλεγα ευγενική αδιαφορία. Γιατί αν συνεχίσεις τον διάλογο θα χάσεις εκτός από την ηρεμία σου και περισσότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου