ΠΕΠΌΝΙ

 

Με παίρνει μια στο τηλέφωνο.

-Είστε συγγραφέας; με ρωτάει.

-Μάλιστα, απαντώ.

-Τι γράφετε;

-Διάφορα. Διηγήματα, μυθιστορήματα...

-Γράφετε και σεξουαλικά; με διακόπτει.

-Γράφω! ξαφνιάζομαι. Γιατί;

-Ξέρετε εγώ είμαι παντρεμένη, μου λέει.

-Και τι φταίω εγώ;

-Θέλω να μου πείτε τι να κάνω για να μη μυρίζει το ψυγείο μου πεπονίλα!

-Να μη βάζετε το πεπόνι στο ψυγείο! και της το κλεισα.

Μετά από λίγο ξαναχτυπάει το τηλέφωνο. Το κοιτάζω σκωπτικά και το σηκώνω.

-Λέγετε.

-Ξέρετε, είμαι εγώ με το πεπόνι, μου λέει κλαίγοντας γοερά.

-Σιγά κυρία μου! τι έγινε και κλαίτε;

-Με χτύπησε ο άντρας μου, σας είπα είμαι παντρεμένη...

-Και γιατί σας χτύπησε;

-Πέταξα τα πεπόνια...

-Πόσα πεπόνια;

-Πέντε-έξι!

-Και γι αυτό σας χτύπησε; επιμένω.

Ξέρετε κάνει πεπονοθεραπεία! και μου το κλεισε.