Η ΜΥΡΩΔΙΆ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΉΣ

 

Έργο του ζωγράφου Γιάννη Στεφανάκις

Από μικρό παΐδι, θυμάμαι,
πολύ μικρός, με μπέρδευαν η
όσφρηση και η γεύση.
Δυσκολευόμουν να καταλάβω τι
οσφραινόμουν και τι γευόμουν.
Αργά αλλά σταθερά κατάλαβα
πως όσφρηση, γίνεται με τη μύτη.
Η γεύση με την γλώσσα;
Οσφραίνομαι από μακριά τις
αναποδιές έλεγε ο πατέρας.
 

Γεύομαι ένα ποτήρι κρασί-τότε δε μου άρεσε ούτε η μυρωδιά του
ούτε η ξινοπικράδα του. Σκεφτόμουν, αν οσφραινόμουν ή
γευόμουν ένα μήλο. Ή και τα δύο; Όπως, αν μύριζα τον αέρα,
το άρωμα μιας γυναίκας, του σώματος την όσφρηση, του έρωτα
τη μυρωδιά και την γεύση. Όπως την μπόχα μιας υπονόμου ή
την αίσθηση μιας ωραίας ζωγραφιάς που την έτρωγα
με τα μάτια μου.

Έργο Γιάννη Στεφανάκη