Ο ΤΑΧΑ ΧΆΣΙ Ο ΒΑΡΧΟΛΝΤ ΚΑΙ Ο ΜΊΛΤΟΣ ΤΕΝΤΌΓΛΟΥ

 

 

 Ένας ιαπωνέζος βολεϊμπολίστας, βραχύσωμος, θερμομονωτικός. Σαμουράι, αμίλητος
ως άγαλμα σφιγγός. ουδόλως κιτρινιάρης. Ο Τάχα Χάσι [κι εγώ τα χω χάσει αλλά τα βρήκα] απόγονος Μογγολοσχιστομάτικης μελανής όμως σάρκας. Μοιάζουν στον τρόπο, στο πείσμα, στη δύναμη

Ο άλλος, ο επιλεγόμενος Βίκινγκς ή απόγονος αυτών κατευθείαν, γελαστός
υπεράνθρωπος, σουπερμαν με όλη την έννοια της λέξης, σαρώνει όλα τα ρεκόρ
παγκόσμια και μη, στο διάβα του, μιλάει πολύ, παιχνιδίζει, ερωτοτροπεί με τον ήλιο. Μοιάζουν ακόμα κι όταν ένας γελά κι άλλος κλαίει.

Ο τρίτος. Μίλτος από τα Γρεβενά! τρομερός, στεγνός στους μύες, άκρεος σχεδόν
σκλέντζας, μισή μερίδα. Τσιτώνει πολύ απλά με ένα ελάχιστο χαμόγελο, χωρίς μεγάλη
δίψα το γωνιώδες ωραίο πρόσωπο και λέει πως αυτό ήθελα να κάνω, να πηδήξει
οχτώμισι-εννιά μέτρα, λες και πρόκειται να πιει έναν καφέ με την παλιά γκόμενα. Μοιάζουν μεταξύ τους.
Ο Μίλτος δε νομίζω πως θα κλάψει ποτέ. Ορεσίβιος, σκληρόπετσος, απόγονος του Καρατάσου, κηρύσσει μια επανάσταση

Αυτά τα καινούρια αθλητικά ινδάλματα της νέας εποχής αφήνουν με ανοιχτό το στόμα όσους, τουλάχιστον γνωρίζουν τη συμπεριφορά της προηγούμενης και της προ-προηγούμενης γενιάς. Είναι ένα εντελώς νέο είδος χόμο, που, όπως φαίνεται θα επιβληθεί τα επερχόμενα χρόνια. Κάτι μεταξύ του απίστευτου Αμερικάνο Σουηδού Αρμαντ Ντουμπλάντις και του δικού μας Εμμανουήλ Καραλής που έσκασε μύτη στην άκρη της βελόνας με την πρώτη του εμφάνιση σε Ολυμπιακούς αγώνες, που, χωρίς κόσμο στις κερκίδες σημειώνουν τεράστια επιτυχία, δείγμα το πόσο ανάγκη έχει ο παντοτινός άνθρωπος, τη χαρά, τον αθλητικό αγώνα, την ωραία αναμέτρηση, σύμφωνα με το αρχαίο πνεύμα, αθάνατο και το αγκάλιασμα των κορμιών, αντρών τε και γυναικών.