ΣΥΜΒΟΥΛΈΣ ΕΊΚΟΣΙ ΧΙΛΙΆΔΩΝ ΧΡΌΝΩΝ

 

Για να γίνεις συγγραφέας μυθιστορημάτων [και όχι μόνο] πρέπει
να το έχεις αποφασίσει από έξι χρονών.
Προτού ξεκινήσεις να γράψεις, πρέπει να έχεις σκεφτείς
πολύ, τι είναι αυτό που θέλεις να γράψεις. Μέσα στο μυαλό σου,
χρειάζεται να έχει αρχίσει να υφαίνεται κάποιος ιστός.

Η εξέλιξη του ιστού είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξη της
ενέργειας και της ζωής μέσα στο μυθιστόρημα. Ταυτόχρονα,
χρειάζεται ν ανοίγεται το τοπίο, ο χώρος και ο χρόνος του.

Κι επειδή το μυθιστόρημα είναι κατ εξοχήν ανάπλαση ζωής,
η εσωτερική δομή και ο βασικός κορμός των ηρώων, είναι ανάγκη
απλώνονται,
ν ανακλαδίζονται, να πεθαίνουν, να ζουν.

Απαραίτητο προσόν το ταλέντο, η δημιουργική φαντασία.
Στο μυαλό του συγγραφέα κυριαρχούν όλες οι πολλαπλότητες
της ζωής. Ένας συγγραφέας πρέπει να γνωρίζει πως φτιάχνεται
ένας Σπούτνικ. μέχρι πως διαβιεί ένας Εσκιμώος [Άλντους Χάξλεϊ].
Κι ακόμα, πως, η καλύτερη γνώση για τον συγγραφέα, είναι η
λεγόμενη εγκυκλοπαιδική μόρφωση.

Οι σύνδεσμοι των ηρώων, βασικών και δευτερευόντων να είναι ουσιαστικοί.
Να ξεχωρίζουν οι χαρακτήρες των, ώστε να μπορεί,
εύκολα, ο αναγνώστης να χαίρεται μαζί τους, να λυπάται, να συναγωνίζεται,
να ταυτίζεται μαζί τους. [Όποιος συγγραφέας λέει
πως δεν τον ενδιαφέρουν οι αναγνώστες-και το λένε πολλοί
μπούληδες- είναι υποκριτής, όχι ψεύτης, υποκριτής, γιατί ψεύτες
είναι όλοι οι καλοί συγγραφείς.]

 

Το μυθιστόρημα δεν γράφεται μια κι έξω. Απαιτεί συνέχεια
σκαριφήματα της δομής και επανεγγραφή τουλάχιστον τρεις
φορές, μέχρι να πάρει την οριστική γραφή του. Βέβαια, όσο
περισσότερο είναι αναγκασμένος ο συγγραφέας να χρησιμοποιεί
την γομολάστιχα του, τόσο πιο ατάλαντος είναι. Η αφαίρεση-
ποιοτική και πραγματική- ανήκει περισσότερο στην ποίηση-
αλλά και στην μυθιστορηματική γραφή, χρειάζεται.

Οπωσδήποτε εξύψωση των ηρώων. Χρειάζεται οι ήρωες να
διαφέρουν από τους κοινούς ανθρώπους και κάποια στιγμή,
μερικοί από αυτούς να εξαϋλώνονται. Να κινούνται σε δυσθεώρητα
ύψη, να ξεχωρίζουν από τους θνητούς, να δημιουργούν το άπιαστο
όνειρο, να εμπνέουν την ελευθερία, να καθοδηγούν τα πλήθη.

Απαραίτητη προϋπόθεση του καλού μυθιστορήματος, η εισβολή
του αναγνώστη όσο πιο γρήγορα γίνεται στην υπόθεση του έργου-
προτού τον πιάσει ανία και αναρωτηθεί τι, διαβάζω! να έχει μια
λαβή να πιαστεί, προτού βαρεθεί και σας παρατήσει. Αυτό δεν είναι
εύκολο.
Απαιτείται ιδιαίτερο ταλέντο στην καθοδήγηση του
γραψίματος, σε σχέση με το διάβασμα αυτού. Άρα, απαραίτητο
προσόν ενός συγγραφέα το διάβασμα.

Η πλοκή ποικίλλει ανάλογα το είδος του μυθιστορήματος αλλά,
πιστεύω πως όλα τα "μεγάλα" μυθιστορήματα, έχουν σπουδαίο
μύθο και εξ ίσου σπουδαίο πλέξιμο. Δεν δέχομαι όσους αρνούνται
την πλοκή κι αφήνονται στην αυτόματη γραφή- η οποία είναι καλή
γι άλλου είδους γραψίματα-και δεν ξέρουν που θα τους οδηγήσει.

Η γλώσσα, το πρώτο ή το τρίτο πρόσωπο, το ύφος, που επιλέγει
ο κάθε συγγραφέας, είναι ανάλογα με την ενεργητικότητα του στη
ζωή. Εδώ, θεωρώ σωστό να πω, πως έχει μεγάλη σημασία, πόσο
ηθοποιός είναι ο συγγραφέας, χωρίς αυτό να σημαίνει, πως ένας
ηθοποιός μπορεί να είναι και συγγραφέας.

Βεβαίως και δεν χρειάζονται πρόλογοι και επίλογοι στο μυθιστό-
ρημα. Εδώ όμως χρειάζεται ένας μικρός επίλογος. Για να προλάβω
τον καταιγισμό των πυροβολισμών σας-ελπίζω να μου αφήσετε κάτι
απ το πρόσωπό μου- μπορούμε ν αρχίσουμε από την άλλη βδομάδα
όλοι μαζί, να γράψουμε ένα μυθιστόρημα.