ΓΑΜΗΜΈΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ

 

Τα πράγματα είναι σκούρα. Μπορεί να γίνουν και σκουρότερα,
προς το μαύρο, μπλάκ το κοινώς λεγόμενο, διότι, περπατώ στα
Εξάρχεια, πρωί-πρωί ρε μαλάκα και γύρω μου συν περπατάνε
όλοι μ ένα σκύλο, ένα σκυλάκι καλέ κυρία, που αμολάει την
κουράδα του, γέμισε ο κόσμος κουράδες, που το πας κυρία μου
το ζωντανό; έχεις αυλή να το κοιμήσεις; καλυβάκι για να του
στρώσεις να κοιμηθεί; Ε; Απαγορεύεται να κλείνεις ζώα στο
διαμέρισμα, απαγορεύεται το κατάλαβες; είναι σα να κατουράς
στο κρεββάτι σου, κατουράς στο κρεββάτι τι σου; Όχι.
Ε, λοιπόν έτσι πρέπει να σέβεσαι και το ζωντανό. Άστο να πάει
στο δάσος. Άστο να πάει, γιατί, ύστερα παίρνεις το μολύβι και
γράφεις, μπαίνεις στο blog και προσπαθείς να εκμεταλλευτείς
αυτή τη γαμημένη ελευθερία που σου παρέχει το δίκτυο. Ποιος
είσαι ρε φούστη που μας γράφεις; Έχεις δίπλωμα; όλοι σ΄αυτή
τη ζωή για να πάρουν ένα δίπλωμα ξεκινάνε, του χαφιέ, του
μπάτσου, του μαλακοπίτουρα,αλλά φαίνεται πως για να
θεσπίσουν οι πολιτείες ότι ο συγγραφέας δεν χρειάζεται δίπλωμα,
πτυχίο,ο καθένας βουτάει στη μελάνη, αφήνει μια κουτσουκέλα,
εδώ μέσα, βάζει έναν άσχετο τίτλο, γεμίζει με αντεγκλήσεις,
λαικς και τα λοιπά. Μπουρμπουλήθρες, λέω εγώ. Όπως τον κύριο
που κλάνει μεσ τη θάλασσα και νευριάζει την κυρά του, κλάνεις
μπροστά στο παιδί;σα δε ντρέπεσαι, σα δεν κοκκινίζεις αλλά
που τη βρήκες εσύ τη ντροπή, και του γεμίζει την καράφλα με
τρίχες ώσπου τον αποτελειώνει λέγοντας πως το παιδί,αχ ναι,
το παιδί, τριάντα χρονών μαλάκας και δεν γαμάει ακόμα,
οι Έλληνες λένε οι στατιστικές κάτω των τριάντα δεν γαμάνε,
εμ, βέβαια πως να γαμήσουν τους έφαγε η πρέζα και συνεχίζει η
κυρά μετά την παρένθεση, κλάνει αυτό μπροστά σου; ε; σε ρωτάω
κλάνει; Και ο ατάραχος φαλάκρας, επιλέγει την σωστή απάντηση: Δικαιούται να κλάνει; Γι΄αυτό σου λέω, είστε όλοι της πλάκας,
για κλωτσιές, μαζί με τον Αλέφαντο, τον Κούγια και τον Λεβέντη, αποτελείται την υποκουλτούρα, την μάζα, του περήφανου
Ελληνικού έθνους και για να ξαναεπιστρέψω εδώ μέσα, να σου
πω πως, τουλάχιστον ένα κείμενο να γράφεις την ημέρα, το εικοσιτετράωρο, μη μας γεμίζεις με τρίχες, απαγορεύεται, το
κατάλαβες, ουκ εν τω πολλώ το ευ, εν τω ευ το πειθαρχείν τοις
νόμοις, νόμος ο πάντων βασιλεύ, σου το μάθανε αλλά που να το εμπεδώσεις μαλάκα μου, εσύ σκέφτεσαι του γάμους των γαλαζο-
αίματων της γηραιάς Αλβιόνας και κορδώνεσαι που έχεις ακόμα βασιλιάδες, λες και είσαι και συ ένας απ αυτούς και κάθεσαι μας
γράφεις και ξεσπαθώνεις στα πλήκτρα καημένε blogger, το είπε
και ο Σταύρος χ, να φτιάξουμε επιτροπές ελέγχου, να γίνεται
σύγκριση, να υπάρχουν αυτοί που γράφουν κι αυτοί που διαβάζουν,
γιατί, χωρίς διαβάζοντες που θα πάμε, αλλά έχεις και το μεγάλο
αβαντάζ της διαγραφής, του delete κυρία μου και απειλείς πως θα
με διαγράψεις, επειδή είμαι λέει αθυρόστομος, επειδή έτσι σου γουστάρει και σε ρωτάω κύριε αν φωνάζει η γυναίκα σου όταν
πηδιέται και μου λες, χμ, ναι, ναι την ακούω απ το καφενείο και προσπαθείς να με πείσεις να με ξαναπειλήσεις με το δικαίωμα της διαγραφής κι εγώ σου λέω στα τέτοια μου, εγώ δεν διαγράφω
κανέναν, γιατί κατάλαβα πως εδώ μέσα είμαστε όλοι απρόσωποι,
ένα μέγα πλήθος που τη μια στιγμή σε αγαπάει και την άλλη
είναι έτοιμο να σε ρίξει στο γκρεμό, σαν εκείνον που πάει
μπροστά και οι άλλοι από πίσω τον ακολουθούν, οπότε κάποια
στιγμή ο μπροστινός φωνάζει, γκρεμόόόόόςςς! κι όλοι μαζί
χορεύουμε τον χορό του Ζαλόγγου.