ΧΊΛΙΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΎΣΕΙΣ!

 

 

Η σημερινή δημοσίευση είναι η χιλιοστή. Η διαπίστωση μ έκανε να σκεφτώ μια μικρή ανασκόπηση των τελευταίων εφτά χρόνων από τα είκοσι που υπάρχει το ΔΙΑΣΧΊΖΩ-πρώτα σαν έντυπο και μετά σαν.
μπλοκ.
Σαν σίφουνας περνάνε τα χρόνια, ο χρόνος μηδενίζει την ύπαρξη, οι αισθήσεις δεν μπορούν να εγκλωβίσουν, όλα όσα έγιναν, η μνήμη είναι επιλεκτική.
Τι να πω; χιλιάδες άρθρα, διηγήματα, ζωγραφιές, δοκίμια, χρονογραφήματα, ποίηση, συνεντεύξεις, παρουσιάσεις, περνούν αστραπιαία από τον νου μου κι άραγε γιατί; χιλιάδες άνθρωποι, σχολιαστές, καλοί και κακοί, λίγοι είναι αλήθεια οι κακοί, όπως παρουσιάζουν τον εαυτό τους, οπωσδήποτε αρκετές ευφυΐες, μερικοί σπουδαίοι συνομιλητές.

Μια ωραία διαδρομή μέσα σ αυτά που αγάπησα από παιδί και που συνεχίζω ν αγαπώ μέχρι σήμερα. Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας.

 

 Το κακό υπερτερεί του καλού;

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αμοραλιστές. [ανήθικοι]
Προσπαθούν υποκριτικά να παριστάνουν τους καλούς, μα δεν τα καταφέρνουν. Μόνο οι ηλίθιοι είναι αξιοπρεπείς και ελάχιστοι ανώτεροι της φύσης.

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως μπορούν να ξεγελούν τους άλλους. Δάνεισα πολλά χρήματα σε μια γυναίκα που γνωριζόμαστε χρόνια-  τα είχε ανάγκη για λόγους υγείας ισχυρίστηκε -και με διαβεβαίωνε πως σε ένα μήνα θα μου τα επέστρεφε. Όταν της το υπενθύμισα μου είπε: είσαι τρελός; μου δωσες εμένα λεφτά; Δεν προσπάθησα να συνεχίσω να ζητώ το δίκιο μου, αφού κατάλαβα πως θα ήταν ανώφελο. Η συμπεριφορά του σύγχρονου ανθρώπου είναι παρεμφερής με της κυρίας και δε με πείθεται πως ήταν μοναδικό γεγονός.

 

 

Ο καινούριος χρόνος το 2025 σε δυο μέρες θα μπει στη ζωή μας- μερικές φορές θέλεις να πεις τόσα πολλά αλλά δεν λές τίποτε! μαγευτικός ο τρόπος της μικρής αυτής ευτυχίας .
Πέρασες καλά Χριστούγεννα; ρωτάει ο άλλος και μάλιστα δημοσιογράφος. Τι να του απαντήσεις; ότι δεν έπρεπε να κάνει τον δημοσιογράφο; αλλά γιατί; κανείς δεν πρόκειται ν ακούσει τις συμβουλές σου γι αυτό καλύτερα να το βουλώνεις. Είναι όντως καλύτερα να μην ανακατεύεσαι καθόλου στα κοινά; να κάθεσαι στ αυγά σου, όπως με συμβουλεύουν πολλοί γύρω μου λέγοντας κιόλας, τι σε νοιάζει; εσύ θα σώσεις τον κόσμο; πω,πω! καταστροφή. γι αυτό μη μιλάς, κάτσε στ αυγά σου.[κλώσσα είμαι;]

ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΆ ΤΟ ΌΝΕΙΡΟ

 

 

Το βράδυ δεν ήταν δικό μας

Περιμέναμε κάποιους από μακριά να φτιάξουν τη διαβίωση μας

Εμείς ήμασταν ξένοι εκεί, φερμένοι απ το βασίλειο της Ασίνης

Τι δουλειά είχαν αυτοί οι άνθρωποι μεταξύ μας;

Μήπως και ήξεραν ποιος έκανε τη ζωή;

Κι έπειτα εμάς δεν μας ενδιέφεραν

αφού η θάλασσα ήταν τώρα μπροστά μας- κυρά κι ορφανεμένη.

Κανείς πειρατής

δε θα χαλούσε το ωραίο μας βράδυ

Για ποιο λόγο, άλλωστε

τα καράβια μας ήταν πιο δυνατά απ των Αχαιών

Τίποτα και κανένας δεν μπορούσε να σταματήσει την εξέλιξη μας

Το βράδυ σκοτεινό

Πιο σκοτεινό απ του Παλαμά το όνειρο

..στη θάλασσα εκεί, στη ρηχή και την ήμερη.

Κανείς δεν ήθελε να φύγει

Που να πήγαινε, άλλωστε τα κλειδιά ήταν παρμένα

Στη θάλασσα εκεί, την πλατειά τη μεγάλη

Βέβαια, εμείς είχαμε τα σχέδια μας

κανείς δεν μπορούσε να μας σταματήσει...

ΠΟΙΗΣΗ Κ. ΠΛΙΑΤΣΙΚΑ

Ο ΚΌΣΜΟς ΌΠΩΣ ΤΟΝ ΈΜΑΘΑΝ;

 

 

ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ

Είσαι έξω απ το πρόβλημα.

Βλέπω τη ζωή όπως είναι χωρίς δογματισμούς. Μιλάω συγκεκριμένα όταν πρέπει. Δεν υπάρχει περίπτωση να συνεννοηθούμε. Εσείς μιλάτε για χριστούγεννα κι εγώ σας λέω καραγκιόζηδες!

Η ουσία είναι πολύ μακριά από αυτό που σκέφτεσαι εσύ. Για ν αντέξεις αυτά που υποστηρίζω εγώ πρέπει να είσαι σπάνιο φυτό. Ξεκινούμε απο δυο διαφορετικές αντιλήψεις. Εσύ πιστεύεις σε ένα θεό, ας πουμε το χριστό κι εγώ δεν πιστεύω σε κανέναν θεό.

Εδώ πρέπει να γκρεμίσουμε όλους τους θεούς κι εσύ μου μιλάς για αηδίες! Δικός μου δρόμος είναι έξω απ τους θεούς. Θα μείνω υπέρμαχος της θέσης μου έστω κι αν χρειαστεί να με εξοστρακίσετε. Μας χωρίζει μια άβυσσος.

Σκέψου να σκοτώνεις χίλια μωρά και να νιώθεις ευτυχισμένος κάτω από την ψεύτικη θεοκρατία σας.

Μα σου το είπα: μας χωρίζει μια άβυσσο. [Αυτοί που τα σκοτώνουν δεν ανήκουν στον δικό σου δογματισμό;] Ξεκινάς από λάθος αρχές. Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη για την ύπαρξη των θεών. Τουναντίον υπάρχουν αρκετές για τη μη ύπαρξη τους.[Εξ άλλου, είπες κάποτε πως δεν αντέχεις τις δύσκολες καταστάσεις και αλήθειες.]

Λες βλακείες αλλά ας δεχτούμε την άποψη πως υπάρχει θεός. Τι θα είναι αυτός; μια ανώτερη δύναμη που στέκεται έξω από το σύμπαν; και τι κάνει εκεί; στέκεται και θαυμάζει αυτόν τον ηλίθιο κόσμο που έφτιαξε; και το αξιότερο: αυτόν ποιος τον έφτιαξε; η ύπα…

Έξω από την επιστήμη και την έρευνα δε δέχομαι τίποτε άλλο γι αυτό τον κόσμο. Τα περι κομμουνισμού είναι αστεία. Είναι ένα σύστημα γαλούχισης αυτού του κόσμου και έγινε μια προσπάθεια να επιτευχθεί σε λάθος τόπο κι από λάθος ανθρώπους. Η συνέχιση της ιστορίας του σύγχρονου χόμο σαπιεςνς θα λυθεί πιθανώς τις επόμενες γενεές που εμείς θα λείπουμε.

Ου με πείσεις καν με πείσεις. Σίλεια είσαι έξω από το πρόβλημα.[Αν θες μελέτησε αυτά που σου λέω, όχι τα δικά σου που ανήκουν στη σφαίρα της ματαιοπληξίας.]

Οκ, πήγαινε να σε ευλογήσει κανένας άγιος. Χαχα!

Εγώ δεν είμαι ευλογημένος και δε γουστάρω να με ευλογήσει κανείς.

Γιατί, θα έπρεπε να μην είμαι περήφανος; μήπως να σκύψω το κεφάλι και ν ακούω τις μαλακίες αυτού του κόσμου; Περήφανος είναι αυτός που μπορεί ν αντιστέκεται στην παραδοξολογία αυτού του κόσμου. Εμένα δε με έφτιαξε κανένας θεός.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ

Συνεχίζεις να λες πράγματα που δεν έχουν αξία. Φυσικά είμαι ανώτερος από τον κόκκο της άμμου. Αν εννοείς τη φύση θεό, πάλι αυτή δεν είναι. Υπόκειται σε νόμους που τους αντιστρέφει ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος είναι, ας χρησιμοποιήσω τη λέξη, ο θεός αυτού του…

Δείτε περισσότερα

Kiki Mara

Κι εγώ θα ήθελα να σου ευχηθώ,χρόνια πολλά Κώστα !

Estel Ben

Κωνσταντίνε μου Χρόνια πολλά, να είσαι πάντα γερός κ αισιόδοξος!!!! Με πολλή αγάπη!

Τριανταφυλλιά Ηλιοπούλου

!!! άσε τον κόσμο να μελοπαπαρώνει με την ησυχία του Κώστα...

Δε μας αφήνει εκείνος Τριανταφυλλιά.

 

ΔΕΝ ΕΊΧΑΝ ΤΊΠΟΤΕ ΆΛΛΟ ΣΤΟ ΜΥΑΛΌ ΤΟΥΣ ΟΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ;

 

 

Ο καθένας έχει Ιστορία, όμως τα νερά της γης δεν ανανεώνονται. εξατμίζονται και ξαναπέφτουν στη γη, φαίνεται απλό αλλά δεν είναι. κι εγώ έχω τη δική μου ιστορία μ αυτόν τον πίνακα που προσπαθώ κάτι να πω, ν ανέβω σε μια σκάλα και να δω αυτό που λένε αφ υψηλού τον κόσμο. όμως κι ένα δέντρο προσπαθεί να κάνει το ίδιο ενώ ο δρόμος είναι άδειος από οτιδήποτε άλλο όταν, σκέφτηκα να λύσω τα κορδόνια της γυναίκας, έτσι που να μη μπορεί να κινηθεί εύκολα, να φύγει. Ένας ωραίος τρόπος είναι να φεύγεις κι ένας άλλος να μένεις κι έπειτα πως θέλω να μην είμαι δέσμιος της δυστυχίας ότι ο κόσμος μας είναι μόνο κακός, όπως θέλουν να μας τον καταδείξουν, ωμά, τώρα τελευταία, αφού και η βάση του ανθρώπινου είδους είναι συνυφασμένη με τις καταστροφές, με τις βαρβαρότητες κι αν θυμηθώ τους πίνακες του Καραβάτζιο, τον Ολοφέρνη σφαγμένον από τη Ρουθ, τον φρικαλέο κόσμο του Ιερώνυμου Μπος και γενικότερα τους απόψυχους πίνακες του χριστιανισμού, τι διάολο! πως ζωγράφιζαν μόνο θρησκευτικά έργα; δεν είχαν τίποτε άλλο στο μυαλό τους αυτοί οι άνθρωποι; και μας το άφησαν κληρονομιά μια φοβική αντίληψη για ότι υπάρχει κάτω από τη φοβέρα ενός θεού; α, ναι, δε θέλω να μπλέξω τους θεούς σ αυτή την εικόνα, στο βάθος του δρόμου που χάνεται στη στροφή δεν ξέρεις τι υπάρχει κι αυτό είναι σπουδαίο γιατί οι άνθρωποι δεν πρέπει να προσπαθούν να δουν το μέλλον αλλά να ζήσουν το παρόν

ΧΩΡΊΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ Ο ΘΕΌς ΕΊΝΑΙ ΆΧΡΗΣΤΟΣ

 

 

..Είχα φύγει πολύ μακριά, απροσπέλαστος από τις φωνές των φίλων και δικών, ενώ τους ήθελα όλους, σ αυτό το ταξίδι, τελικά δεν ήρθε κανένας και το έκανα μόνος μου. Είναι σπουδαίο να μπορεί να μένει κανείς μόνος του στην ερημιά. Δοκιμάζει τις δυνάμεις του, συγκρούεται με το καλό και το κακό, τρώει, μυρμήγκια, καμιά σαύρα που κυνηγάει την ουρά της, αυτή απομένει στο χέρι, έχετε φάει ποτέ σαύρα; εγώ ποτέ, εκτός από την τελευταία πρασινοκίτρινη που δεν έλεγε να φύγει από το σκηνικό μου, οπότε την έβρασα σε ένα τσουκάλι, σαν μοναχικός τυχοδιώκτης, να πιω το ζουμί της, να πάρω δύναμη, αφού πια δεν είχε τι άλλο να φάω, εκτός κι αν έτρωγα τον Μπίλλυ, τον Εγγλέζο, μια χούφτα άνθρωπο και το βλεπα στα μάτια του που τρεμόπαιζαν πως φοβόταν ότι θα τον έτρωγα, τελικά και είπε πως μετάνιωσε που είχε έρθει μαζί μου, μ εμένα δηλαδή, σ αυτή την κόλαση, παρέα με έναν άνθρωπο σαν εμένα, δασύτριχο και σκιερό, με ορέξεις πεινασμένου θηρίου, έτοιμο να εκραγεί, έτοιμο να πεθάνει, που πεινούσε, που πείναγε για όλα, για τροφή, για σκέψη, για νωτιαίο ανθρώπινο μυελό, σαν αυτό που έχουν τα κόκαλα μικρού ζαρκαδιού, που σε κάνουν να γλείφεις το μεδούλι, να γλείφεις τις άκρες απο τα μάτια της μικρής γυναίκας, με τις μεγάλες ρόγες στην αμμουδιά και τις πατούσες ενός μαύρου που είχε είκοσι και πλέον χρόνια να πλυθεί, επειδή το νερό παντού είναι ακριβό τώρα κι ο θεός της μοναξιάς δεν είχε ακόμα ανακαλύψει το αντίδοτο στο τσίμπημα ενός σκορπιού στο νου, γιατί ο θεός στην μοναξιά δεν υπάρχει, άρα τι μπορεί να φοβηθεί ο σκορπιός, χωρίς ανθρώπους ο θεός είναι άχρηστος, τα ζώα δεν έχουν φτιάξει θρησκείες και περνάνε καλύτερα απο τους ανθρώπους, καλά το έγραψε ο Όργουελ, ο Τζόρτζ, ναι αυτός ο πούστης, που βρήκε και τον μεγάλο αδερφό για να μας καταδιώκει, εσαεί, τι είναι αυτό που μας καταδιώκει-ακόμα και στην ερημιά χρειάζεσαι χρήμα για να φας,- κι επειδή ο Μπίλης ο Εγγλέζος το κουνούσε το παραδάκι, μου αγόρασε ένα τρένο, πάρτο μου είπε για να ταξιδεύεις σ όλον τον κόσμο, σε όποια γης έχει φαί να φας αλλά μην με τρως σε παρακαλώ πάρε το τρένο, ναι, να το πάρω είπα εγώ αλλά οι σιδηροτροχιές δεν τρώγονται, μα σου είπα, επέμενε εκείνος, θα βρεις φαί σε άλλες χώρες και το καλοσκέφτηκα, έπιασα οδηγός στο τρένο, με ταχύτητες μαγνητικές, να πάω σε άλλον πλανήτη, όπου τα όντα σαν εμένα, δεν θα είχαν ανάγκη να τρώνε φαί νόστιμο κι έτσι, φτάνοντας εκεί, έφαα όλες, ναι, έφαα, όλες τις ράγες του τρένου ούτως ώστε να μην μπορώ να γυρίσω πίσω, να μην μπορέσω να σας ξαναδώ ποτέ μου.

 

 

ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ

 

 

Ένα έργο τέχνης είναι καλό όταν προκαλεί συναισθήματα χαράς, αγάπης, θαυμασμού, ευχαρίστησης και τόσων άλλων. Αν δεχτούμε όμως πως προκαλεί μόνο ευχαρίστηση, τότε δεν είναι καλό έργο. Κι αν υποθέσουμε πως η τέχνη παράγει μόνο ομορφιά, ωραιότητα, υπεροχή-σ αυτόν που την ασκεί, ομοίως και σ αυτόν του την κρίνει- τότε, αν ένα έργο δεν πληρεί αυτούς τους όρους δεν χρειάζεται και να δημιουργείται!

Για να ορίσουμε όμως τι είναι και τι δεν είναι καλό έργο τέχνης, πρέπει να παραδεχτούμε πως το πρώτο ωφελεί μια κοινωνία και τα μέλη της, ενώ το δεύτερο την μειώνει και παρασύρει τα μέλη της σε συναισθήματα όπως της κακίας, του μίσους, της ανισότητας και εν τέλει της πολεμικής κραυγής και όποιος πιστεύει πως η τέχνη δεν επηρεάζει άμεσα την προσωπική, όσο και την δημόσια ζωή μας ανήκει, φυσικά στο άωτον αυτής της διαπραγμάτευσης.

[απόσπασμα από τα ανέκδοτα δοκίμια ΠΕΡΊ ΤΕΧΝΏΝ, Κ.Πλιάτσικα.]

 

 

Λεωνίδας Εκιντζόγλου

Ενα εργο τεχνης ΔΕΝ ειναι απαραιτητα δημοσιο. Κι ουτε ολα τα εργα τεχνης κατασκευαζονται με την προθεση δημοσιας εκθεσης. Εχω φτιαξει ενα σωρο για την παρτη μου και δεν εχω την παραμικρη σκασιλα του πως τα βλεπουνε οι αλλοι.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ

Ένα έργο τέχνης φυσικά απαιτεί θέαση, διαφορετικά δεν έχει νόημα η ύπαρξη του ή μη.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ

Αυτό, φυσικά, μπορείς να το βλέπεις και να το απολαμβάνεις μόνον εσύ! όπως σου απαντάει το Γκούγκλη-ακόμα και το facebook. [Και σίγουρα δεν είναι έργο τέχνης αγαπητέ Λεώ.]

Λεωνίδας Εκιντζόγλου

Αλλα τι ειναι? Η φιδισια λαβη σε ενα μπαστουνι? Η σκαλιστη καρεκλα σε ενα Συριανο αρχοντικο? Το κοσμημα που φοραει καποια στον λαιμο της? Η νωπογραφια που ζωγραφιζει μια κοπελα στο δωματιο της? Τι χαλι που χτυπα μια γρια στον αργαλειο? Οι φιοριτουρες που φτιαχνει ενας στα κατσαρολικα του? Η γλυπτη κουνια που μαστορευει καοιιος για το μωρο του? Το πορτραιτο που ζωγραφιζει καποιος για την αγαπημενη του? Κανεις κολοσσιαιο λαθος καλε μου φιλε να πιστευεις οτι τα εργα τεχνης ειναι ολα για δημοσια χρηση ή ενπορευσιμα. Η τεχνη η αυθεντικη τεχνη ειναι αυθορμητη εκφραση. Μια εκδηλωση ενος δημιουργου προς εμαυτον.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ

Αντιλαμβάνομαι πως δεν μπορώ να σε πείσω, οπότε δεν θα χρησιμοποιήσω επιχειρήματα, όταν διαλέγεις τέτοιες ιδιοτελείς απόψεις και καταλήγεις σε αυτά τα συμπεράσματα. [Ή ομιλούμε για διαφορετικά πράγματα.]

Λεωνίδας Εκιντζόγλου

Αυτα που σου απαριθμησα δηλαδη δεν τα θεωρεις εργα τεχνης? Για δωσε μου εναν ορισμο του εργου τεχνης....

ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ

Αν το πάρουμε έτσι όπως τοποθετείσαι, τότε όλα είναι έργα τέχνης.[Αντιλαμβάνεσαι ή έχεις δει πως κάποιος πετάει σκατά σ έναν καμβά; πως κάποιος δουλεύει μόνο με τρίχες, πως κάποια φτιάχνει μόνο αιδοία; και ούτω καθεξής;] Ένα έργο τέχνης όπως είπα μερικά στην δημοσίευση μου, σαν ορισμό, έχει την θέαση στον κόσμο, στο κοινό. Ένα έργο τέχνης ανήκει στον κόσμο, όχι στον δημιουργό που λογικά έχει λάβει τα εύσχημα. Υπάρχουν φοβερές συγκρούσεις ανά τους αιώνες για το τι είναι ένα έργο τέχνης σε πολλαπλά επίπεδα: αρχιτεκτονικής, λογοτεχνίας, ποίησης, θεάτρου, μουσικής, ζωγραφικής, εικονικής και ανεικονικής τελειότητας. Γι αυτό έθεσα τον όρο πως το έργο τέχνης, συμπερασματικά, πρέπει να τέρπει τον άνθρωπο.

Λεωνίδας Εκιντζόγλου

Συγχεεις την εννοια της τεχνης με την κριτικη της τεχνης.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ

Λεώ, με κάνεις και γελώ! [ωραία ομοιοκαταληξία] γι αυτό σου είπα να μην αντιπαραθέσω αιτήματα.

Λεωνίδας Εκιντζόγλου

Προχθες ενας δημιιουργος κολλησε μια μπανανα στον τοιχο και ειπε παιδια οριστε ενα εργο τεχνης. 4 ανθρωποι ενθουσιαστηκαν και του εσκασαν απο 120.000 δολλαρια για αυτο. Ενας αλλος πηγε το κατεβασε και τοφαγε. Ποιος απ ολους ειχε ορθη αντιληψη της τεχνη…

 

ΑΠΟ-ΤΟΙΧΕΊΑ

 

 

Τα συμπεράσματα σου γι αυτή τη ζωή

όσο εξαίσια κι αν σου φαινόταν, δεν ήταν.

Μια απρόοπτη κατάσταση είναι το πέρασμα

απ τη μια στιγμή στην άλλη-που είσαι νέος και ξαφνικά

οι μεγάλες αποφάσεις, πως τάχα όλα ήταν ωραία

γίνονται καπνός

τίποτε δεν ορίζεις, σου λεγα, μα δεν άκουγες

άλλωστε γιατί; τώρα φαίνεται πως

δεν αρκούν όλες οι αναθεωρήσεις

μπορείς να μιλάς όσο πιο αινιγματικά γίνεται

αλλά, τίποτε δεν ορίζεις

ακόμα κι αυτό το εξαίσιο συμπέρασμα

πέστο με όσο πιο σπουδαίες λέξεις μπορείς

σε βρήκε εξ απηνής

εσύ ο πιο έξυπνος, ο πιο δυνατός και ο πιο καλός.

Ίσως αυτό το πιο καλός να ήταν πιο επώδυνο

επειδή σε ευαρεστούσε αλλά δεν ήξερες

πόσο καργιολίστικο, πόσο φαιδρή ήταν η ιδιότητα που σου πρόσδιδε

κι ακόμα απλά κανένα συμπέρασμα δεν είναι καλύτερο

απ τα άλλα

σ αυτή την θεσπέσια ατμόσφαιρα που πήρες μυρωδιά

πως δεν είναι κάτι που περίμενες

γιατί ήσουν ανόητος και μικρός για όσα συμπέρανες.