ΑΠΌΨΕ

 

 

Ας γράψουμε ένα ποίημα:

Πάνω στο κύμα στάθηκε
μα στη φωτιά εκάηκε.
Άειντε να βρεις άκρη
εδώ στη Νέα Μάκρη.

Έφαγε ένα μαύρο σύκο
κι ήπιε νερό απ τον Βίκο
την αγάπη του τη λέγανε Λενιώ
ένα κοπέλι απ το χωριό

Πίσω απ το κύμα κρύφτηκε
σαν το πουλί τυλίχτηκε
άσπρο, μικρό τρελό φιλί
στο στήθος της θε να μιλεί

Και στη φωτιά δεν κάηκε
γλίτωσε κι απ τη Νάικε
παπούτσια της π αγόρασε
και τον θεό του κέρασε

ποτάμι από θολό κρασί
πέρα στο ανέραστο νησί
κάποτε που μεθούσε
και τη Λενιώ ξεχνούσε

ΑΠΌΨΕ