Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2021

PERITEXNON

 

 



  • Ζωγραφίζω περίπου πενήντα πέντε χρόνια, από έξι χρονών παιδί και θυμάμαι πως αυτό υπήρχε μέσα μου: δεν ήθελα να γίνω ζωγράφος, ήμουν ζωγράφος.
    Δεν πήγα σε καμιά σχολή, σπούδασα μόνος μου, εργάζομαι τόσα χρόνια και συνεχίζω να ζω με τη ζωγραφική μου επαγγελματικά. Ξέρω πως είμαι καλός ζωγράφος και επιτρέπω να με κρίνει όλος ο κόσμος εκτός από τους τάχα επαΐοντες, τους χεσμένους ακαδημαϊκούς του είδους.
    Στο ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ, δεν είχα αποταθεί ποτέ. Γενικά με τους Ακαδημαϊκούς κύκλους αυτή την συντεχνία μορφωμάτων δεν είχα και πολλά πάρε-δώσε. Πριν από δυο-τρία χρόνια όταν ζωγράφιζα ένα γκράφιτι σε ιδιωτικό εξωτερικό χώρο κατά παραγγελία, πέρασε ένας τύπος και μου φώναξε με μίσος: Πάλι εσύ!
    Γύρισα ξαφνιασμένος να τον κοιτάξω και είναι αλήθεια πως τον αντικοίταξα πολύ σκληρά επειδή κατάλαβα πως αυτός ο άνθρωπος μισούσε εμένα και το έργο μου.
    Αφού έβρισε κι άλλο, εγώ έκανα μια κίνηση εναντίον του, γύρισε κι έφυγε.
    Έμεινα μετέωρος με τα πινέλα στα χέρια και ο Ευγένιος ο Ρουμάνος βοηθός μου, είπε σιγανά:
    -Εγώ τον ξέρει είναι πρύτανη, σχολείο καλών τεχνών! Μένει εδώ ... Εξάρχεια..
    Το «πάλι εσύ!» το σφύριξε επειδή θα είχε δει κάμποσα από τα γκράφιτι που έχω δημιουργήσει στην περιοχή, όλα κατά παραγγελία-και ως φαίνεται του αλλόφρονα καθηγητή του χάλαγε το γιαούρτι. Πράγματι την πληροφορία μου την επιβεβαίωσε κάποιος φίλος γνώστης των πραγμάτων αυτών.
    Το γεγονός με ενόχλησε. Και με ενόχλησε επειδή δε μ αρέσει να υποτιμούν την εργασία μου και μάλιστα όταν την υποτιμούν εσκεμμένα. Εναντιώνομαι, πιστεύω πως τέτοιοι άνθρωποι κάνουν μεγάλο κακό στο σύνολο και εμείς τους έχουμε καθηγητές στα πανεπιστήμια μας. Τους πληρώνουμε για να διδάσκουν την ζωγραφική σαν την άλγεβρα! Μερικοί απ αυτούς δεν έχουν πιάσει πινέλο στα χέρια τους σχεδόν ποτέ και διδάσκουν από την έδρα θεωρία της πρακτικής ζωγραφικής! Μπαίνουν σε επιτροπές πληρώνονται για να κρίνουν έργα, διαμορφώνουν μια κατάσταση απίστευτα εγωκεντρική, λες και τα πάντα κινούνται γύρω από τον εαυτό τους! Έτσι μου είπε φίλος μαθητής που παραιτήθηκε από την περιβόητη σχολή καλών τεχνών τους. Δεν τους αντέχω! Μου φώναξε. Πρόκειται περί μιας ομάδας σκατανθρώπων! Μνησίκακοι, παραλυμένοι, κενόδοξοι.
    Δεν προσπάθησα να τον μεταπείσω. Από τις σχολές καλών τεχνών έχουν παραιτηθεί ή δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους ζωγράφοι σαν τον Μπέικον, τον Πικάσο, τον Σεζάν, τον Μονέ, τον Ντεγκά, τον Θεόφιλο. Έργα τους απέρριψαν τυπάκια, καθηγιτίσκοι.
    Την 16η Ιουλίου τρέχοντος έτους το περίφημο ΕΕΤΕ υπό την αιγίδα του επίσης περίφημου υπουργείου πολιτισμού Ελλάδος, απέρριψε την αίτηση εγγραφής μου ως μέλος τους γιατί:
    Οι εργασίες δεν εντάσσονται στον κύκλο των εικαστικών τεχνών και δεν είναι πρωτότυπες. Η υπάρχουσα δραστηριότητα δεν μπορεί ν αλλάξει τη γενική εικόνα των εργασιών που είναι ανεπαρκής.
    Αυτά υπαγόρευσε η πρόεδρος Εύα Μελά στον γραμματέα της με απόλυτη, μην πω υψηλή, ευκρίνεια. [Το σκηνικό θα έγινε πάνω κάτω έτσι: Τι να γράψω; Ρώτησε ο γραμματέας. Ω, γράψε ότι θέλεις, ξέρεις εσύ τώρα.. δεν έχει πρωτοτυπία, είναι λίγος.. κλπ..] Φυσικά με τον φάκελο μου δεν ασχολήθηκαν καθόλου. Μόνο με τα όνομα και το ότι δεν είμαι καμιάς σχολής.
    Γελάω ακόμη με όλο το σκεπτικό, γελάω ειδικά με την μη πρωτοτυπία μου και την ανεπάρκεια μου να ενταχτώ στις τάξεις τους.
    Για την έκφραση πρωτοτυπία στην τέχνη μπορώ να πω μερικά πράγματα εδώ. Στην κυριολεξία η λέξη σημαίνει κάτι που γίνεται για πρώτη φορά και στη συνέχεια, πρωτότυπος είναι ο καινοτόμος, αυτός που δε μιμείται κάτι άλλο, ο ασυνήθιστος, ο καινοφανής. Σήμερα φαίνεται, πως δεν υπάρχει πρωτοπορία στην τέχνη από όταν τελείωσαν όλοι οι -ισμοί. Παγκόσμια οι εικαστικοί καλλιτέχνες δημιουργούν από τον πρωτόγονο κλασικισμό μέχρι τον κυβισμό. Όλα τα άλλα περί μετακυβισμού, μεταμοντερνισμού, αφηρημένου εξπρεσιονισμού κλπ, είναι μαλαγανιές κάποιων επιτήδειων κριτικών τέχνης. Ένας σύγχρονος ζωγράφος δημιουργεί σε πολυεπίπεδα, με πολλούς τρόπους. Η μεγάλη αξία της σημερινής ζωγραφικής πρωτοπορίας υπάρχει μόνο στην ιδέα. Στο νόημα της σύνθεσης κι αυτό μπορεί να το συναντήσει κανείς μόνο σε ζωγράφους εκτός κυκλωμάτων, σε ζωγράφους επαναστάτες που δε φοβούνται μη τους κάνει ντα ο καθηγητής ή αν δεν ακολουθήσει τις εντολές του γκαλερίστα-μάνατζερ θα χάσει την εικόνα του, το προφίλ του. Έτσι το πλείστον των ζωγράφων ακολουθούν μια πεπατημένη, μια μανιέρα, έναν ανελέητο επαναληπτισμό.
    Για κάποιους λόγους προσπάθησα να συλλέξω μερικά στοιχεία για αυτούς που αποτελούσαν την επιτροπή απόρριψης μου.
    ΕΥΑ ΜΕΛΑ. Κακομούτσουνη, γεννημένη το 1944, μαθήτρια του Μόραλη που της έλεγε να μην εξηγεί τα έργα της! Βασική της θεωρία είναι πως ο καλλιτέχνης είναι σαν την αντένα. Μίζερυ.
    ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΣΤΡΑΤΗΣ. Του 1953, αυτοδίδακτος, κάτι λέει αλλά θα έχει φάει πολλές κατραπακιές κι έτσι έσκυψε τη ράχη του μη πεθάνει στην ψάθα. [Αυτόν, ο κακομοίρης υπάλληλος που διαπεραιώνει αιτήσεις απορρίψεις, τον αποκάλεσε «μεγάλος», ήταν και ο μεγάλος στην επιτροπή, είπε. Ήρθες να πληρώσεις; Τρεμόπαιξε το βλέμμα του. Όχι, να παραλάβω το φάκελο, με επέρριψαν. Δεν είπε τίποτε, έσυρε τα βήματα του προς την αποθήκη. Παρεμπιπτόντως όλος ο χώρος εγκατάστασης τρισάθλιος, μέσα κι έξω, δείγμα της καλαισθησίας και της επάρκειας των ανθρώπων που διοικούν.]
    ΡΟΘΟΣ ΚΩΣΤΑΣ. Εκ Μεσσηνίας, της ΑΣΚΤ, καθηγητής στο τμήμα διακόσμησης. Φτιάχνει κάτι κούκλες για βιτρίνες γυναικείων εσωρούχων. Ωχ! Ωχ, συντονιστής ΚΚΕ, ωχ!
    ΠΟΛΥΧΡΟΝΑΤΟΥ ΕΛΕΝΗ Κεφαλλονίτισσα εκ του -ατου. Εκπαιδευτικός. Ασχολείται με κρεμάστρες του δημοσίου χώρου! Περφόρμερ και παιδική ζωγραφική. Αστεία πράγματα.
    ΚΑΠΡΟΥ ΕΛΕΝΗ, Χαράκτρια. Είδα ένα «κρύο» έργο της, τίποτε άλλο. Φτιάχνει σπίτια, γειτονιές, μαντρότοιχους, αυλόπορτες, νεκρές φύσεις όλα πρωτοποριακά! Η γυναίκα αυτά έμαθε, αυτά της είπαν οι δάσκαλοι της πως είναι τέχνη.
    ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ. Δεν υπάρχουν βιογραφικά στοιχεία. Φτιάχνει ενοικιαζόμενα δωμάτια στ Άσπρα Χώματα και αλλού.
    ΚΟΜΣΕΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ. Διακοσμήτρια. Τίποτε άλλο.
    Αυτοί οι εφτά υπέγραψαν την καταδίκη μου. Έξι όχι και ένα ναι. Ήθελα να ξερα ποιος είπε πως είμαι αθώος!
    Βάσει του νόμου αυτοί λένε ότι μπορώ να κάνω εφέσεις, να τους παρακαλέσω να με επανεξετάσουν και λοιπά αλλά εγώ θα κάνω τα δικά μου. Βάσει του νόμου θα κάνω μήνυση στο Εικαστικό επιμελητήριο για δυσφήμηση της προσωπικότητας μου και του έργου μου, για διαφυγόντα κέρδη από την εργασία μου και για καταβολή αμοιβής περί απόδοσης νομίμου ύψους ψυχικής οδύνης. Θα κάνω μήνυση ξεχωριστά για κάθε ένα από τα μέλη της επιτροπής με βάση την αιτία ότι είναι διαστρευλωτές της αλήθειας και επικίνδυνοι για την δημόσια παιδεία. Και εφόσον όπως διατυμπανίζουν αυτοί, ζούμε σε μια χώρα όπου το αστικό δίκαιο προστατεύεται, θα ασκήσω κι εγώ για πρώτη φορά όλα τα δικαιώματα μου για να διεκδικήσω κάτι απ τη μητέρα πατρίδα, για να μη νιώθω πως είμαι ένας άνθρωπος που τυχαία γεννήθηκα εδώ.
    [Το κείμενο είναι γραμμένο πριν εφτά χρόνια και το αναδημοσιεύω όπως ακριβώς το έγραψα τότε]

    28 σχόλια


    Vassiliki Man
    Κατάλαβαν τίποτα με τις μηνύσεις οι άσχετοι?. Εξελίχθηκαν οι μηνύσεις ευνοϊκά για εσένα?
    1


    ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ
    Όχι δεν συνέχισα Βασιλική τους βαρέθηκα.Απλώς ξαναβρέθηκε αυτό το κείμενο μπροστά μου και μου θύμισε για ακόμα φορά σε τι μέρος-κράτος, ζούμε.
    6


    • Vassiliki Man
    Και καλά έκανες που δεν αναλώθηκες παραπέρα με ατάλαντους και πουλημένους. Όμως τα λές έξω απ΄τα δόντια και ξεχωρίζει η νοημοσύνη σου. Μπράβο σου.
    4


    • Vasileios Arapis
    Καλησπέρα Κώστα
    Δεν καταλαβαίνω γιατί πηγές να γραφτείς στο καλλιτεχνική επιμελητήριο των ΑΤΕΧΝΩΝ????
    4


    ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ
    Βασίλη έχεις δίκιο! Πήγα εντελώς πρακτικά; υπό την παρότρυνση ενός φίλου σε σχέση με το ασφαλιστικό-επειδή ήμουν και συνεχίζω να είμαι ανασφάλιστος. Αλλά να σου πω την αλήθεια καλό μου έκανε γιατί αντελήφθην εκ του συστάδην τι συμβαίνει στο χώρο.[Αυτό το άρθρο το πωτοδημοσίευσα στο ΔΙΑΣΧΙΖΩ και είχε γίνει χαμός από σχόλια και λοιπά. Πάνω από πενήντα χιλιάδες αναγνώσεις, δείγμα πως πολλοί άνθρωποι ενδιαφέρονται να ξέρουν τι συμβαίνει σ αυτές τις πόρτες.
    3


    • Vasileios Arapis
    ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ Καλύτερα ξεκρέμαστοι πάρα πουλημένοι!
    Εγώ έκανα την μαλακια με το Γαλλικό, αλλά δεν πάτησα εκεί ποτέ!
    Έχω την σύνταξη και το ΙΚΑ μου απ την Γαλλια και τους γράφω όλους!
    Όταν μου λένε γιατί δεν έρχεσαι?
    Τους απαντώ διότι δεν σας γουστάρω και δεν σας έχω ανάγκη!
    7


    • Νικολαος Σταθούλης
    Μακρυά από αυτό το Επιμελητήριο. Μόνο ατάλαντους βρίσκεις εκεί.
    5


    1


    • Νικολαος Σταθούλης
    Κανένας σοβαρός καλλιτέχνης δεν καταδέχεται να γίνει μέλος του.
    1


    • Elisabeth Maousidou
    Τι είναι αυτά που λέτε; όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια







    • Kostas Tzanavaras
    «πάλι εσύ!»
    2


    • Jeni Contarini Kokkali
    Τι να πω!!
    «Καλλιτεχνικά» νούμερα!!
    Αυτό μόνον!
    Σημ.: Αφήστε το «..καλλιτεχνικά» και κρατείστε το νούμερα!
    1


    • Τρανάκου Κατερίνα
    Μπράβο σου !!!!!!
    1


    • Dimitris Salemis
    E εντάξει τα λες αλλά..
    και εγώ...θα κάνω μήνυση στον υπουργό του " τάδε" υπουργείου..
    τέλος πάντων
    ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΚΩΣΤΑ!


    • Sofia Karagianni
    Ουδέποτε το επιχείρησα, ούτε πρόκειται. Και σε κάποιες προκλήσεις που δέχτηκα για "ένταξη", τους απάντησα ότι εγώ είμαι μονόλυκος και δεν κανω για αγέλες λύκων.
    3


    Elisabeth Maousidou
    Sofia Karagianni δεν προσκαλούν στο επιμελητήριο.


    • Sofia Karagianni
    Elisabeth Maousidou Δεν ειπα ότι με προσκάλεσαν αλλά ότι με προκάλεσαν.
    1


    • Elisabeth Maousidou
    Sofia Karagianni ούτε προκαλούν.







    • Φενια Παρασκευα
    Μάλλον δεν τους εξυπηρέτης στα συμφέροντα τους....
    2


    • Marina Gonta
    Σε πολλά έχεις δίκαιο, υπάρχουν όμως και καθηγητές Καλών Τεχνών απλοί χωρίς έπαρση και κόμπλεξ. Δεν τους βάζουμε όλους στην ίδια κλίμακα. Τώρα όσον αφορά το Επιμελητήριο, δεν θέλω να μιλήσω ανοιχτά. Έχω προσωπική εμπειρία μετά από τηλκη επικοινωνία από διαμαρτυρία που έκανα για ένα μεγάλο ατόπημα σε Μουσειο. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε και όλοι όσοι δήθεν αγαπάνε την Ελλάδα, ούτε που έδωσαν συνέχεια, διαβάζοντας το. Αυτοί είμαστε αγαπητέ συμπατριώτη. Επίδειξη και λόγια. Πάρα πολλοί παίρνουν μερος στην έκθεση Γλυπτικής στο Βυζάντινο. Πολλοί δεν έχουν πτυχίο και αρκετοί από αυτούς είχαν ενασχόληση μετα τα πενήντα. Ο κάθε νοήμων απι εμάς, βγάζει τα συμπεράσματα του. Καλό ξημερωμα.
    3


    ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ
    Καλημέρα Μαρίνα. Δε διαφωνώ αλλά είναι γνωστό πως μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά-δεν είναι θέμα δίκιου αλλά πραγματικότητας, το τι συμβαίνει, δηλαδή. Κι αυτό είναι δραματικό γιατί όταν κάποια στιγμή ερχόμαστε κατάφατσα με το πρόβλημα μένουμε ενεοί, επειδή ακριβώς δεν πιστεύουμε πως συμβαίνουν όλα αυτά τα απαράδεκτα.
    1


    • Marina Gonta
    Εγώ από την πλευρά μου, κάνω ότι μπορώ. Σε πολλούς δεν είμαι αρεστή. Πρόβλημα τους. Καλή εβδομάδα!!!
    1


    • Giota Pliakou
    Τί τα θες κι εσύ, να γίνεις μέλος τους.... Άστους στον κόσμο τους πια 😉
    1


    • Angela Svoronou
    Ντροπή και αίσχος!!!
    1


    ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ
    Άντζελα δεν ντρέπονται αυτοί ούτε αισχύνονται με τίποτε!
    1


    • Πόπη Παντελάκη
    Να ήταν μόνο το καλλιτεχνικό επιμελητήριο Σε όλους τους τομείς επικρατεί η αναξιοκρατία και επιπλέουν οι ημέτεροι και οι φελλοί !!!
    1


    • Thanasis T. Papasimakopoulos
    .....δεν φτάνει να είσαι καλός σε κάτι ,για να θεωρηθείς " φτασμένος" χρειάζονται " δημόσιες σχέσεις" και γλείψιμο του κατεστημένου στο οποίο ανήκει η ενασχόλησή σου🤔😕 Εσύ ευτυχώς ( και να είσαι περήφανος γι' αυτό) είσαι της κατηγορίας ΛΕΒΕΝΤΗΣ και να χαίρεσαι γι' αυτό....
    1


    ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ
    Καλησπέρα Θανάση. Δίκιο έχεις-η πλάκα είναι πως τα γνωρίζουμε και δεν κάνουμε ή δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε. Ευχαριστώ και για τη λέξη λεβεντιά, είναι σπουδαία και δύσκολη.

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2021

ΣΧΟΛΙΑ

 


  • όχι ακριβώς. Κοίτα, μ αρέσει που γεννήθηκα εδώ και που είμαι ή λέγομαι Έλλην - πιστεύω πως είναι σπουδαίο αν έχεις κάτι έστω λίγο από το ντιενέι αυτών των ανθρώπων. Ξέρεις όμως, γι αυτό που κουβεντιάζουμε, δηλαδή την μετωπική εμφάνιση των ανθρώπων και επειδή όλο αυτό επηρεάζει το είναι μας, σκέφτομαι πως θα μπορούσαμε ν αλλάξουμε όλοι το προφίλ μας και να γίνουμε ας πούμε μια φάτσα σαν του Πίτερ ο΄τουλ!
    Αυτοί οι Εγγλέζοι έχουν κάτι, μορφικά θέλουν να πιστεύουν πως είναι οι συνεχιστές των Ελλήνων-γι αυτό έχουν κλέψει τα όλα μας. Βέβαια είναι και πανέξυπνοι είτε μας αρέσει είτε όχι- πάντα έχοντας κατά νου να μιλάμε σε κάποιο επίπεδο διανόησης. Παγκόσμια όμως δεν ξέρω πόσο η μορφή έχει να κάνει με την αναγνώριση τουλάχιστον των στόχων του σύγχρονου ανθρώπου.

    Κοίταξε τώρα! εγώ μπορώ να συγκρουστώ με τον Επίκουρο, τον φιλόσοφο των ηδονών, να πω πως αρχή του κόσμου δεν είναι η ηδονή και θα το κάνω αν το συμπεραίνω. Σ αυτόν τον καινούργιο κόσμο που ζούμε ο Αϊνστάιν είναι μετριοπαθής, ο Μάρκ Ζούκερμπεργκ μεγαλοφυής. Κατά βάθος είμαι μετριοπαθής, ή επιεικής με τον άνθρωπο. Αίφνης δεν υπάρχει πια κανένας Αλέν Ντελόν, καμία Βουγιουκλάκη να απειλεί τη σοβαροφάνεια μας. Ξέρεις σου λέω μερικά πράγματα που σκέφτομαι κι αν δεν συμφωνείς εγώ είμαι εδώ για να τα κουβεντιάσουμε.

    Μου κάνει εντύπωση που οι άνθρωποι "τεχνάζονται", ενώ θα μπορούσαν απλά να τέρπονται με το φαγητό και την ιατρική τους περίθαλψη.

    Αν ας πούμε ο μελλοντικός άνθρωπος δε θα ζωγραφίζει πως σας φαίνεται;

    Ο εικονικός άνθρωπος δε θα έχει χρόνο να πάει σε μια δεξίωση χορού ας πούμε ή να παρακολουθήσει μια όπερα, τα διαστημικά ταξίδια, οι άλλοι τρόποι διατροφής, φαντάζεσαι έναν αστροναύτη να αναζητά ένα ουίσκι; τρομακτικός ο επόμενος κόσμος, τουλάχιστον για μας. θα παίζει κανείς κομπολόι;

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2021

ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙΣ

 


 

Τελευταία ξεχνώ να πάρω μαζί μου το κινητό
κι όταν βγαίνω έξω θυμόμουν πως υπήρχες
εσύ για να μου τηλεφωνήσεις
-μύρο και θειάφι έξω απ την πόρτα μας.
το έβαζα μάλιστα στην τσέπη του πουκαμίσου μου
έτσι που να μου χτυπάει την καρδιά
το τρέμουλο των μήλων σου
Αργότερα από σήμερα, θυμόμουν
πως όλο και πιο συχνά ξεχνώ να το πάρω μαζί μου
δε βλέπω το λόγο
αλλά όταν το παίρνω, το βάζω πια στην κωλότσεπη έτσι
που να μπερδευτούν τα πλήκτρα και κάποιος
να φαίνεται πως μου τηλεφωνεί
αφού πλέον δεν υπάρχεις εσύ.

 

στις 1 σχόλιο:

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2021

Απ του ανέμου

 


Αν νομίζετε πως μια μέρα και μια νύχτα ενός τέτοιου ανθρώπου είναι ευτυχισμένη, χαρούμενη και τα λοιπά, είστε γελασμένοι, συνήθως είναι πάνω από την έννοια του κοπιαστικού.
Αιώνια, ξυπνώ ή για να πω την αλήθεια, σηκώνομαι από το κρεβάτι γύρω στις επτάμισι το πρωί. Γιατί, άλλο ξυπνώ κι άλλο σηκώνομαι από το κρεβάτι. Μέχρι να νιφτώ, να ρίξω κάτι πάνω μου γιατί κοιμάμαι γυμνός, να κάνω ένα ντους, να κοιταχτώ στον καθρέφτη και να πω σήμερα είσαι ωραίος ή άσχημος ανάλογα τη νύχτα, ετοιμάζω ταυτόχρονα το μπρίκι για τον καφέ, λίγες φορές δεν το προλαβαίνω και παραφουσκώνει και τότε είμαι αναγκασμένος ανάμεσα από βρισιές και άλλες τέτοιες αηδίες, να φτιάξω έναν καινούργιο γιατί αυτός θα είναι η συντροφιά μου μέχρι το μεσημέρι.
Στις οκτώ ανοίγω τον υπολογιστή, μαιιλ, μηνύματα, φειςμπουκ, μπλογκ, Διασχίζω και ανάλογα ετοιμάζομαι αν θα γράψω ή θα ζωγραφίσω. Και τα δυο τα κάνω το πρωί, όταν ζωγραφίζω αν είναι παραγγελία για να πάρω κάποια χρήματα, εργάζομαι εντατικά, τουλάχιστον μέχρι τις δυο το μεσημέρι που κυριολεκτικά βαριέμαι αφόρητα και καταλαβαίνω πως πρέπει να κάνω κάτι άλλο γιατί η ζωή μου καταντάει μονότονη, εφιαλτική, ανάμεσα από καβαλέτα, ώχρες, πινέλα, νέφτια, λάδια, ασύλληπτες ιδέες, λερωμένες μπλούζες, σανδάλια, καταστροφέας ενδυμάτων αλλά και σωματική κούραση ο αυχένας δεν αντέχει τόσες ώρες σ αυτή τη στάση, και το βλέμμα από το μοντέλο, στον καμβά, η παρατήρηση, ευτυχώς σπάνια κάνω λάθη πια αλλά άμα κάνω, ποιος με είδε και δεν πήρε δρόμο!
Αν γράφω τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, ανάλογα τι γράφω και σε αυτές τις περιπτώσεις που περισσότερο αξίζει ν αναφερθώ εδώ, είναι το μυθιστόρημα που μέχρι να το βάλεις σε μια σειρά και να κυλάει ο ρυθμός, οι ήρωες, οι περιλήψεις, τα γεγονότα είναι πιο οδυνηρό, μπορεί να κάθεσαι πριν γράψεις μια λέξη πάνω από μια-δυο ώρες μπροστά στον υπολογιστή και ν αναρωτιέσαι τι κάνω τώρα, κάνω τίποτα ή περνάει ο χρόνος μου χαμένος περιμένοντας να ξυπνήσεις επιτέλους και να γράψεις μιαν αράδα απ αυτά που πρέπει ή που χρειάζεται και εδώ μου φαίνεται ανόητο να χτυπάει το τηλέφωνο που το κοιτάζω με συμφορά πριν το σηκώσω ακόμα κι όταν βλέπω πως με καλεί ένα αγαπημένο πρόσωπο, επειδή τέτοιες ώρες δε θέλω να με διακόπτει κανείς, υπάρχουν άλλες ώρες γι αυτά αλλά ποιος σε ακούει; κανείς, κανείς γιατί και οι ζητιάνοι που εισβάλλουν τις πιο ακατάλληλες ώρες για να μου ζητήσουν δανεικά, σπάνια δίνω, αυτό είναι μια άλλη ιστορία και επανέρχομαι για να κάνω σύνδεση με τα προηγούμενα στο μυθιστόρημα Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ, τίτλος είναι αυτός που βρήκες; αναρωτιέμαι άμεσα αλλά ξέρεις ανάμεσα από πόσους τον διάλεξα; ξέρεις πόσους απέρριψα; δεν ξέρεις γι αυτό μιλάς και λες τα δικά σου, δίκιο έχεις κι εσύ, δίκιο έχω κι εγώ, μόνο ο θεός των φτωχών είναι άδικος, τι να λέμε τώρα κι αφού η ώρα περνάει σαν σίφουνας έτσι έρχονται και οι λέξεις, οι φράσεις, τα νοήματα και επιτέλους εγράφη αυτό που ήθελα, λέω καθώς το ξαναδιαβάζω, τουλάχιστον τρεις φορές, ενώ η ώρα έχει διαγράψει την πορεία της προς τις δυο το μεσημέρι, ώρα που πρέπει να σταματήσω, ώρα που πρέπει να σκεφτώ πως δεν έχω κάτι να φάω, αν πρέπει να φάω και επειδή έχω χρόνια τώρα πετάξει στον κάλαθο τα σουβλάκια, τους γύρους και γενικά τα βρώμικα φαγητά, ψάχνομαι περίπου δυο ώρες μεταξύ αυτών που μαγειρεύω κι αυτών που τρώω, συνήθως σαλάτες, κρύα πιάτα, λίγες μακαρονάδες, αρκετά όσπρια, ελάχιστο κρέας, λίγο ή αρκετό κρασί, ακούγοντας ΕΡΑ, αέρα-αέρα να πάρει το μυαλό αέρα! και τι ωραία που είναι η ζωή αν τυχαίνει να είμαι ερωτευμένος και να έρθει τότε η καλή μου για να κάνουμε τα περαιτέρω, λέξη κι αυτή, περαιτέρω! οπότε το μεσημέρι κλείνει γύρω στις τρεις-τέσσερις που την πέφτω, αιώνες τώρα, να πάρω τον μεσημεριανό μου ύπνο, που σπάνια ξεπερνάει τον κανονικό ύπνο μισής ώρας, άιντε τρία τέταρτα, έτσι που να κόψω τη μέρα στα δυο, έτσι με συμβούλευε χρόνια τώρα ο μπάρμπα-Γιώργης , που πράττοντας κατ αυτό τον τρόπο, έζησε τουλάχιστον ενενήντα χρόνια σοβαρής ζωής προτού τα τινάξει στα ενενήντα επτά, τέσσερα χρόνια αργότερα δηλαδή, που τα έζησε εντελώς άουτ, ήτοι σα να μη ζούσε καθόλου αφού ούτε με γνώριζε ούτε θυμόταν αν έζησε ποτέ και, σκέφτομαι πως αν γίνω ποτέ έτσι, θα είμαι ένας θαυμάσιος άνθρωπος! που πέρασε μια ευτυχισμένη ζωή, καθώς ήδη έχω ξυπνήσει γύρω στις πέντε με ανακατωμένα μαλλιά, είναι κι αυτά πρόβλημα, τα μεγάλα μαλλιά, να έχεις ή να μην έχεις μαλλιά; και αποφασίζω πως να έχεις, οπότε σηκώνομαι, στην αρχή με βαριεστημάρα, άμεσα πως μου χρειάζεται ένα ντους και το κάνω, αλλάζοντας βρακάκια, φανελάκια, μέχρι να έβγω πάλι στην επιφάνεια των πραγμάτων.

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2021

ΣΥΚΑΤΟΙΚΟΙ

 


ΟΙ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ
 
Στην κατοικία των ανέμων
Ζα ντε μπουφαν-άνθρωποι με οξεία αντίληψη
ίσως
να ήταν πολύ όμορφη η ζωή για λίγο.
Ωραία η κατοικία των ανέμων!
μοιάζει με κείνην των ψεύτικων θεών των αρχαίων Ελλήνων
όπου, κάποιος Σεζάν έκτισε την πολιτείαν
φόρον τιμής.
Ωραία η κατοικία των ανέμων! έζησα κι εγώ λίγο εκεί
με όποιον άνεμο με έσυρε σ αυτό τον σπαραγμό
με ανθρώπους που δεν αγάπησαν κανέναν
ούτε τη μοίρα την αδίσταχτη
ούτε πως έφταιγαν αυτοί για κάτι
κι αυτό ήταν το τέλος ενός ανέμου
που κυνηγάει χρόνια τη ζωή μου
πως ποτέ δεν έκανα το πρέπον.
Από την κατοικία των ανέμων έφυγα βράδυ
τα χρώματα που με κυνηγούσαν ήταν το γκρι και το κόκκινο
κάθε μια σπίθα σκιάς μεγάλωνε τις αποστάσεις από αυτό που ξέραμε
-μπορεί να ήμασταν αδύναμοι ν ακολουθήσουμε το φως.

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2021

ΕΙΣΗΤΉΡΙΟ ΚΎΡΙΟΣ;

 


ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΚΥΡΙΟΣ;

Παλιά δεν ταξίδευα ποτέ με λεωφορείο. Στριμωξίδι, βρώμικες ανάσες, σπρώξιμο αφόρητο, κλέφτες κι αστυνόμοι. Ταξίδευα πάντα ιδιοχείρως και αυτοπροσώπως. Είχα μια σιτροέν σπεσιάλε, μια φτακοσιαπενηντάρα γιαμάχα, κι ένα παπάκι στο γκαράζ. Όποιο ήθελα έπαιρνα κατα την περίπτωση και πήγαινα όπου ήθελα, όχι όπου θέλουν τα σύρματα του τρόλευ. Τώρα όμως που τα χασα όλα, ακόμα και τη γυναίκα μου [οι πρώτες που φεύγουν άμα μπατιρίσεις,] ταξιδεύω με τα αστικά λεωφορεία.
Προχτές είχα κατέβει στο Σύνταγμα. Χάζεψα λίγο τους άγνωστους στρατιώτες, τάϊσα τα περιστέρια να μεγαλώσουν, βαρέθηκα. Πήρα το λεωφορείο να πάω σε μια ξαδέρφη στα Πατήσια. Μόλις μπήκα πιάστηκα με το ζόρι από μια σωλήνα, ορθώθηκα με το ζόρι, ο οδηγός φρενάρησε απότομα πήγαμε και ήρθαμε δυο φορές ο ένας πάνω στον άλλον. Μια χοντρή Κινέζα μιλούσε στο κινητό κοντά στο αυτί μου, ένας πακιστανός έσπρωχνε το καροτσάκι με τα δίδυμα. Παρατήρησα γύρω μου, κανένας δεν ήταν Έλληνας από αυτούς, φαίνονται από τις φάτσες. Δυο Ρωσίδες όχι απ τις καλές, αυτές δε μπαίνουν σε λεωφορεία, μασούσαν τσλιχλες χλατς-χλούτς κι όλο ντα, έλεγαν. Ντα. Οπότε στην επόμενη στάση μας την πέφτουν και οι ελεγκτές. Αυτοί που τσεκάρουν τα εισιτήρια. Ήτανε δυο. Ο ένας μιλούσε ο άλλος κοίταζε. Αυτός που μιλούσε το παιζε ευγενικός, άνετος.
-Εισιτήριο κύριος; απευθύνεται στον Μπακλαντέζο, δίπλα μου.
Ο Μπαγκλαντέζος του δείχνει τα δόντια του.
-Ναι, χαμογέλα, το ειστήριο σου θέλω. Τίκετς-τίκετς, ξαναλέει ο ελεγκτής.
-Ειτσιτηριο ντεν έχει! σοβαρεύεται αυτός. Πήγε Μπαγκλαντες, γύρισε, πάει εισιτήριο..
-Που πάει το εισιτήριο;
-Ξέχασε Μπαγκλαντες..τι να κάνει;..δεν έχει μυαλό..
-Τι του λες τώρα; γυρίζει σε μένα. Είδες κύριε; Τι να κάνω τώρα εγώ; να μη του κόψω πρόστιμο;
Εγώ κουνούσα συγκαταβατικά το κεφάλι μου.
-Ρε συ! γυρίζει στον μαύρο, ξέρεις πόσο ζημειώνεις το κράτος, τώρα με αυτό που κάνεις; Δώσε μου τα στοιχεία σου, πασπορτ, πασπορτ..
-Πασπορτ; ντεν έχει, ανοίγει τα μάτια του και γελάει χαριτωμένα ο μαυρούκος.
-Ορίστε κατάσταση κύριε, μου λέει εμένα. Τα βλέπετε εσείς...Αυτοί γιατί πληρώνουν το εισιτήριο τους ρε; είναι κορόϊδα και σεις έξυπνοι; Αλλά τις να σου κάνω...κατέβασε τους κάτω, λέει στον συνάδελφο του. Εκείνος σπρώχνει δυο-τρεις μαύροπακιστανομπαγκλαντέζους προς την έξοδο.
-Δώστε μου το εισιτήριο σας κύριε μου, λέει σε μένα και με κοιτάζει με σημασία.
-Δεν έχω εισιτήριο, του λέω και τον κοιτάζω κι εγώ με σημασία.
Κόκαλο ο ελεγκτής.
-Δεν έχεις εισιτήριο; εσύ ένας αξιοπρεπής πολίτης; τι να σου πω..κουνάει το κεφάλι του. Θα σε γράψω. Δε γίνεται..θα σε γράψω. Δώσε μου την ταυτότητα σου.
-Να με γράψεις, λέω και του τη δίνω.
-Ρε, γαμώτο, μου λέει ενω αρχίζει να γράφει, θα πληρώσεις 60πλάσιο ποσό..
-Δηλαδή, πόσα; ανοίγω τα μάτια μου
-Εβδομήντα δυο ευρώ..
-Ποιος νομοθέτης έβγαλε αυτό το νόμο; τρελός πρέπει να ήτανε, εγω δεν έχω να πληρώσω το εισιτήριο θα πληρώσω εβδομήντα δυο ευρώ;
-Σας παρακαλώ κύριε! σας παρακαλώ, γιατι εκτός από το πρόστιμο μπορώ να σας πάρω και αυτόφωρο, θες να φωνάξω την Αστυνομία;
-Όχι κύριε, έχω δυο μικρα παιδιά στο σπίτι.
-Έχεις εσύ δυο παιδιά στο σπίτι; και δεν κόβεις σιτήριο; και θες να σε πιστέψω! Πάρε την απόδειξη, βάλε υπογραφή, θα με πληρώσεις τώρα;
Το πλήθος γύρω μας ξεσπάει σε σπαστικό γέλιο. Εγω δε νευριάζω μένω ατάραχος.
-Όχι, του λέω, γλυκά και παίρνω αυτό που λέει απόδειξη.
-Κοίτα, μου λέει αυτός συνωμοτικά σχεδόν στο αυτί, κράτα την απόδειξη, ισχύει για όλη τη μέρα, μην είσαι κορόιδο, σήμερα θα ταξιδεύεις τσάμπα.
Δίπλα του ο Μπαγκλαντεζος  δείχνει τα δόντια του και κουνάει τον δείχτη μπροστά στο πρόσωπο του.
-Εσυ, δεν είσι καλό άνθρωπο, εγω στο Μπαγκλαντες δεν παίρνει απο αυτο που ντεν έχει. Ντεν έχει! τι να του πάρει!

 

 

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2021

Ο ΚΑΘΈΝΑΣ ΈΦΥΓΕ ΧΩΡΙΣΤΆ

 


-Θα κρυφθεί το φεγγάρι από ζήλια, με είπεν.
-Ουχί, του ηπήντησεν ευκόλως τις παρευρισκόμενος εν τω άμα.
-Προς τι γαρ ο τίτλος και η αμέσως κείμενη πρότασις περί ζήλειας της σελήνης;
-Το εν εστί, επείν μεν πορευθείς ο Σαραμάγκου χιλίας και πλέον χρόνους εν τη φιλοσοφία ουδέν απεκόμισε περαιτέρω εις ημάς και αφ ετέρου δε, πολλάκις αυτόν αντάμωσεν η περισσόν κλέος τύχη.
-Α! ούτως ερμηνεύεις την μελαγχολικήν αυτήν προσωπικότητα; Δεν νομίζεις πως ανακαλύψας το σκότος, έχασες τον νου σου;
-Εις εμέ ωμιλείς με αυτάς τας μελανάς εκφράσεις; [Αλλά παρεμπιπτόντως αξίζει αυτή η έκφρασις: ανακαλύψας το σκότος έχασες τον νου σου!] Διατί μελαγχολίζουσα μορφή ο φιλόσοφος ούτος; Εις εμέ, φαίνετο, αρκούντως λαλίστατος και ευκρινής. Μάλιστα ουχί δυσκόλως αναγιγνώσκεις όσα γέγραπται.
-Έχω τας αμφιβολίας μου. Ψηλαφίζοντας α γέγραπται, μερικάς στιγμάς, μου ήρεσεν η ακολουθία της σκέψεως του. Ματαίως προσπαθείς, εκών άκοντι, να με πείσεις περί των αντιθέτων.
-Ου με πείσεις, καν με πείσεις...Ποίος είπεν; Αισχίνης ή Δημοσθένης; ιδού ένα μέγιστο ερώτημα της στιγμής! Εκλιπούσης της μνήμης...
-Χαχα! βέβαια! σοι εκλίπει πλέον η μνήμη και ελοχεύεις στη σκιά, περιμένοντας τον Σαραμάγκου..
-Μα τι λες ρε; Εγώ κρύβομαι και περιμένω τον Σαραμάγκου; Τι με νοιάζει εμένα ρε; ο κάθε Σαραμάγκου; Α να χαθείς παλιορεζίλη!
-Ρε καραγκιόζη σε μένα μιλάς έτσι; επειδή δε σ αρέσει εσένα ο Σαραμάγκου, τα βάζεις μαζί μου; Ξέρεις ποιος είμαι γω ρε σαχλόμαγκα;
-Αει ρε κατούρα να γίνουν τα χόρτα, έτσι θέλεις να σου μιλάω εσένα!
-Γιατί, εσύ είσαι καλύτερος; πιε τον καφέ σου κει πέρα κι άσε με ήσυχο.
Και ο καθένας έφυγε χωριστά*

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2021

Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΜΙΚΗΣ

 


Για τους ξεχωριστούς Έλληνες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης. Που αν είπε και εκείνο το "όποιος μου μιλάει κινδυνεύει!" μεγαλώνει πιότερο μέσα μας. [Κι έξω μας, παραμένει καλύτερος με τα πήγαινε έλα του απ την Αριστερά στη Δεξιά μια και είπαν πως όλο αυτό ήταν για να μας δείξει πρακτικά το ενωτικό πνεύμα που πρέπει να μας διακρίνει.] Για την Κομμουνιστικότητα και την οικονομική ισότητα, που υποστήριζε, μου επιτρέπεται να πω πως ο μεγάλος μας νεκρός δεν δικαιώνεται. Η μεγαλειότητα του συνοψίζεται στο πολύ σπουδαίο μουσικό έργο του.

 


Φτώχεινε η Ελλάδα, λέει με το θάνατο του Μίκη! πολύ σανό, τρώτε ρε μάγκες! Νιώθεις εσύ ρε παλιόφατσα να σου πήραν τίποτε από την τσέπη; εσύ μωρή κλαμένη γειτονιά έχασες κανα δίφραγκο που δακρυρροείς σαν την Εκάβη στο κάψιμο της Τροίας; Απλά θα πλουτίσουν οι κληρονόμοι του γιατί οι γλώσσες λένε πως ήταν Σκρούτζ ο εκλιπών- παρεμπιπτόντως η τσιγκουνιά θεωρείται από τα χειρότερα ανθρώπινα ελαττώματα [αυτό με τον θάνατο και την φτώχεια κάθε τελευταίου, σπουδαίου Έλληνα, έχει παραγίνει γελοίο. Ο κάθε μαλακομπούκουλας, τσούπ! το κοτσάρει]. Να δούμε πόσοι ακόμα τελευταίοι μεγάλοι θα πεθάνουν στο μέλλον. Πάντως ο Μίκης ήταν πράγματι πολύ μεγάλος. Ενενήντα έξι χρονών.

στις 2 σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

ΜΕΤΕΚΌΜΙΣΑΝ ΣΤΟ ΑΜΈΡΙΚΑ

  Χωρί ς μιζέρια, δίχως γκρίνια- ο κόσμος μας δεν είναι, σίγουρα, ο καλύτερος. Ο πλανήτης γη ίσως απ τα χειρότερα μέρη για να κατοικήσεις. Ο...