ΣΥΜΒΟΥΛΈΣ ΕΊΚΟΣΙ ΧΙΛΙΆΔΩΝ ΧΡΌΝΩΝ

 

Για να γίνεις συγγραφέας μυθιστορημάτων [και όχι μόνο] πρέπει
να το έχεις αποφασίσει από έξι χρονών.
Προτού ξεκινήσεις να γράψεις, πρέπει να έχεις σκεφτείς
πολύ, τι είναι αυτό που θέλεις να γράψεις. Μέσα στο μυαλό σου,
χρειάζεται να έχει αρχίσει να υφαίνεται κάποιος ιστός.

Η εξέλιξη του ιστού είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξη της
ενέργειας και της ζωής μέσα στο μυθιστόρημα. Ταυτόχρονα,
χρειάζεται ν ανοίγεται το τοπίο, ο χώρος και ο χρόνος του.

Κι επειδή το μυθιστόρημα είναι κατ εξοχήν ανάπλαση ζωής,
η εσωτερική δομή και ο βασικός κορμός των ηρώων, είναι ανάγκη
απλώνονται,
ν ανακλαδίζονται, να πεθαίνουν, να ζουν.

Απαραίτητο προσόν το ταλέντο, η δημιουργική φαντασία.
Στο μυαλό του συγγραφέα κυριαρχούν όλες οι πολλαπλότητες
της ζωής. Ένας συγγραφέας πρέπει να γνωρίζει πως φτιάχνεται
ένας Σπούτνικ. μέχρι πως διαβιεί ένας Εσκιμώος [Άλντους Χάξλεϊ].
Κι ακόμα, πως, η καλύτερη γνώση για τον συγγραφέα, είναι η
λεγόμενη εγκυκλοπαιδική μόρφωση.

Οι σύνδεσμοι των ηρώων, βασικών και δευτερευόντων να είναι ουσιαστικοί.
Να ξεχωρίζουν οι χαρακτήρες των, ώστε να μπορεί,
εύκολα, ο αναγνώστης να χαίρεται μαζί τους, να λυπάται, να συναγωνίζεται,
να ταυτίζεται μαζί τους. [Όποιος συγγραφέας λέει
πως δεν τον ενδιαφέρουν οι αναγνώστες-και το λένε πολλοί
μπούληδες- είναι υποκριτής, όχι ψεύτης, υποκριτής, γιατί ψεύτες
είναι όλοι οι καλοί συγγραφείς.]

 

Το μυθιστόρημα δεν γράφεται μια κι έξω. Απαιτεί συνέχεια
σκαριφήματα της δομής και επανεγγραφή τουλάχιστον τρεις
φορές, μέχρι να πάρει την οριστική γραφή του. Βέβαια, όσο
περισσότερο είναι αναγκασμένος ο συγγραφέας να χρησιμοποιεί
την γομολάστιχα του, τόσο πιο ατάλαντος είναι. Η αφαίρεση-
ποιοτική και πραγματική- ανήκει περισσότερο στην ποίηση-
αλλά και στην μυθιστορηματική γραφή, χρειάζεται.

Οπωσδήποτε εξύψωση των ηρώων. Χρειάζεται οι ήρωες να
διαφέρουν από τους κοινούς ανθρώπους και κάποια στιγμή,
μερικοί από αυτούς να εξαϋλώνονται. Να κινούνται σε δυσθεώρητα
ύψη, να ξεχωρίζουν από τους θνητούς, να δημιουργούν το άπιαστο
όνειρο, να εμπνέουν την ελευθερία, να καθοδηγούν τα πλήθη.

Απαραίτητη προϋπόθεση του καλού μυθιστορήματος, η εισβολή
του αναγνώστη όσο πιο γρήγορα γίνεται στην υπόθεση του έργου-
προτού τον πιάσει ανία και αναρωτηθεί τι, διαβάζω! να έχει μια
λαβή να πιαστεί, προτού βαρεθεί και σας παρατήσει. Αυτό δεν είναι
εύκολο.
Απαιτείται ιδιαίτερο ταλέντο στην καθοδήγηση του
γραψίματος, σε σχέση με το διάβασμα αυτού. Άρα, απαραίτητο
προσόν ενός συγγραφέα το διάβασμα.

Η πλοκή ποικίλλει ανάλογα το είδος του μυθιστορήματος αλλά,
πιστεύω πως όλα τα "μεγάλα" μυθιστορήματα, έχουν σπουδαίο
μύθο και εξ ίσου σπουδαίο πλέξιμο. Δεν δέχομαι όσους αρνούνται
την πλοκή κι αφήνονται στην αυτόματη γραφή- η οποία είναι καλή
γι άλλου είδους γραψίματα-και δεν ξέρουν που θα τους οδηγήσει.

Η γλώσσα, το πρώτο ή το τρίτο πρόσωπο, το ύφος, που επιλέγει
ο κάθε συγγραφέας, είναι ανάλογα με την ενεργητικότητα του στη
ζωή. Εδώ, θεωρώ σωστό να πω, πως έχει μεγάλη σημασία, πόσο
ηθοποιός είναι ο συγγραφέας, χωρίς αυτό να σημαίνει, πως ένας
ηθοποιός μπορεί να είναι και συγγραφέας.

Βεβαίως και δεν χρειάζονται πρόλογοι και επίλογοι στο μυθιστό-
ρημα. Εδώ όμως χρειάζεται ένας μικρός επίλογος. Για να προλάβω
τον καταιγισμό των πυροβολισμών σας-ελπίζω να μου αφήσετε κάτι
απ το πρόσωπό μου- μπορούμε ν αρχίσουμε από την άλλη βδομάδα
όλοι μαζί, να γράψουμε ένα μυθιστόρημα.

  

 

 

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΑΙ

 

 

Μου είπε, ο Γιάννης Μαγκλής, σε μια από τις τελευταίες μας
τηλεφωνικές συνομιλίες. Άκου να σου πω νέε μου, είχε και
βροντερή φωνή, αν εσύ έκανες 35 χρόνια λάθος, τόσο ήμουν
το 89 που έπεσε το Ανατολικό μπλοκ, τι να πω εγώ που είμαι
ενενήντα; Ένας αιώνας λάθος;

Πέρασαν πάνω από 100 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση
κι αυτό που φαίνεται πως έχει μείνει, είναι ένα ανάθεμα στον
Μαρξισμό -λενινισμό και ίσως, για να λέμε το σωστότερο,
ανάθεμα στον Στάλιν και σε όσους εφάρμοσαν αυτό το κάκιστο [κακέκτυπο;] ομοίωμα των όσων υποστήριζε ο Μάρξ. Οι κομ-
μουνισταί όλου του κόσμου αισθάνονται ηττημένοι και ντροπια-
σμένοι και μόνο κάτι αγύριστα Ελληνικά κεφάλια, κάτι παλαιοκομμουνισταί σαν την Παπαρήγα, επιμένουν να μιλάνε
την ίδια γλώσσα, και προσμένουν ν αναστήσουν πεθαμένους. Οι κομμουνισταί με τα μεγάλα οράματα, τα τεράστια συνθήματα που γαλούχησαν γενεές δεν κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους.
Έχασαν από τον καπιταλισμό, κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος, διαλύθηκαν λες και δε συνέβαινε τίποτε, έγιναν στάχτη σαν ο
δράκουλας των Καρπαθίων. Το τείχος του Βερολίνου γκρεμίστηκε,
τ αγάλματα του Λένιν και του Στάλιν έχασαν τα βάθρα τους.
Πόσο ψεύτικος λοιπόν είναι ο κόσμος μας; Πόσο οι ηγέτες
οδηγούν συνέχεια τους λαούς στην καταστροφή;. Τι συνέβηκε
τόσα χρόνια στα περίφημα Σοβιέτ; Ο Στάλιν σκότωσε πάνω από σαράντα[;] εκατομμύρια Ρώσους, διπλάσιους απ όσους σκοτώ-
θηκαν στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο; Και φυσικά οι σημερινοί
Ρώσοι, άμα τους μιλήσεις για κομμουνισμό, φτύνουν με αηδία.
Ελάχιστοι είναι εκείνοι που θα πούνε κάτι καλό. Άρα ήταν τόσο
μισητό, το σύστημα που κατασκεύασαν και εφήρμοσαν στο
Ανατολικό μπλοκ. Προσωπικά μου φαίνεται απίστευτο πως οι
άνθρωποι, κατάφεραν ένα τόσο μελετημένο οικοδόμημα-κυρίως
από τον Μαρξ- να το μετατρέψουν σε αυτό το ανοσιούργημα. Το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα, είναι πως, ο άνθρωπος δεν
μπορεί ν ανεχτεί κανενός είδους δικτατορία και μάλιστα ακόμα περισσότερο την λεγόμενη δικτατορία του προλεταριάτου. Η νίκη
του καπιταλισμού είναι καίρια Στις περισσότερες χώρες του
κόσμου τα Κ.Κ τείνουν να εκλείψουν. Τα ποσοστά τους έχουν συρρικνωθεί, στην ουσία έχουν κατολισθήσει και βρίσκονται σε αποσύνθεση. Είναι λοιπόν ο εικοστός αιώνας ο τάφος των
Κομμουνιστών; Όχι των Αριστερών. Η Αριστερά είναι μια
πλατύτερη έννοια. 

Σας φιλώ στο μέτωπο. [χμ, ψηλά το κεφάλι.]

 

ΚΟΡΌΙΔΑ

 

 

ΑΝΤΙΗΡΩΕΣ... Οι τρελοί της γειτονιάς.....

Λένε πως η κακία είναι μόνο ανθρώπινη. Ότι τα ζώα σκοτώνουν
μόνο από βιολογική ανάγκη. Ενώ οι άνθρωποι για ψύλλου πήδημα
  και για χίλιους άλλους λόγους.

Υπάρχουν όμως πάντα κάποιοι, "αγαθοί" άνθρωποι που τους
λέμε, χαζούς και τους γνωρίζουν όλοι σε κάθε πόλη σε κάθε
χωριό και σε κάθε γειτονιά. Αυτοί για μένα είναι οι αντιήρωες
που τα μάτια τους λαμπυρίζουν σαν μικρών παιδιών που τους
αγόρασες αυτοκινητάκι. Ο Πυθαγόρειος άνθρωπος κυνηγώντας
τη λογική, έχασε  τη χαρά. 'Ο άνθρωπος που σκέφτεται, είναι
στερημένο ζώο!" Ζαν Ζακ Ρουσώ. Απίστευτο.

Υπάρχουν πολλοί αντιήρωες. Και ο Ηρόστρατος τέτοιος ήταν,
ίσως ο πρώτος που αναφέρεται. Έβαλε φωτιά στον ναό της
Εφέσου για να κλέψει τη δόξα του Αλκιβιάδη. Το ομολόγησε,
αλλά δεν του έφτιαξαν  ποτέ άγαλμα. Ωραίο θα ήταν ένα
άγαλμα του αντιήρωα. Υπάρχει;

Τον κόσμο πάντα τον συγκινούν αυτές οι λαικές μορφές, οι
" τρελοί" κάθε γειτονιάς. Ο Ράκης, ο Τάγκα-Τάγκας,  ο Φοράδας.
Να σου λένε, αυτός είναι ο Φοράδας, τον ξέρουν όλοι. Και δεν
ξέρουν ποιος  είναι ο Δήμαρχος.

Η ανθρώπινη λογική σκοντάφτει. Ο άνθρωπος που σκέφτεται
τετράγωνα, έβαλε κλειδαρίθμους στα αισθήματα του. Έγινε
ο ίδιος αντιήρωας των σκοτεινών συναισθημάτων του.

 

[Είναι αλήθεια πως οι πολλοί κάνουν πολλά. Αλλά τα πολλά τα
παίρνουν λίγοι. Αυτά. Τίποτε άλλο. Κορόιδα.]

 

ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΊ ΤΑΞΙΔΕΎΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΆΔΕΙΣΟ

 

-Μια πολύ μικρή γειτονιά είμαστε. Μια χούφτα άνθρωποι, μου λέει.

-Και τι με νοιάζει εμένα; του απαντάω. Εγώ κοιτάζω τι κάνει ο
κώλος μου.

-Μη γίνεσαι παράλογος κι εγωιστής!

-Εγώ, εγωιστής; τι λες ρε φίλε. Εγώ αγαπάω όλους τους ανθρώπους.
Εγώ είμαι δίκαιος. Αλλά δεν πρέπει να φυλάω τον κώλο μου;

-Πως τον φιλάς [με γιώτα μαλάκα!] όταν αυτός σε προδίδει; Φιλάς
εσύ τον κώλο σου; Μπορείς;

-Φυλάω τα νώτα μου, σου είπα. Αυτό εννοώ με το φυλάω τον κώλο
μου, εσύ σαν πονηρός που είσαι το πήγες αλλού.

-Εμείς οι δυο δε θα τα πάμε καθόλου καλά. Όλο αηδίες μου λές!
δεν το πήγα αλλού. Ναι αλλά τα συμφέροντα τα δικά σου,
συγκρούονται με τα συμφέροντα τα δικά μου. Εσύ είσαι παλιό
καθίκι δεξιόχειρας κι εγώ πετάω τις πέτρες με το αριστερό.

-Έχεις μείνει πολύ πίσω φιλαράκο. Πάνε αυτά τέλειωσαν. Δεν
υπάρχουν αριστεροί και δεξιοί. Κοίτα εδώ να βολέψεις την
κεφάλα σου και άσε τις φιλοσοφίες. Τι θα πει δεξιός κι αριστερός;
Όλοι άνθρωποι δεν είμαστε;

-Το ξερα πως θα το πήγαινες εκεί. Εσείς οι δεξιοί ψάχνετε
γαλίφικους τρόπους να μας τουμπάρετε αλλά η Παπαρήγα δεν
μασάει ταραμά..

-Γιατί γίδα είναι; με διακόπτει.

-Ποια γίδα; του λέω μπερδεμένος.

-Αυτή που είναι στο βουνό.

-Ποιο βουνό; κοιτάζω γύρω μου, χοάνη.

-Το Μαγικό βουνό, το χεις διαβάσει;

-Εμείς οι αριστεροί όλα τα χουμε διαβάσει! θριαμβεύω.

-Ε, πάρτα, μου λέει και μου χώνει μια μούντζα. Πάρτα να μην στα χρωστάω.