Ένα

σκληρό σύννεφο

νύχτα του Νοέμβρη που δεν είχαμε να πούμε

τίποτα σπουδαίο φίλε

-κάποιους Νοέμβριους το δυο χιλιάδες δώδεκα

σβήνοντας την καύτρα του τσιγάρου στα χείλη των βράχων

κλαίγοντας ή αποσιωπώντας, ό,τι

το σλιπ ήταν βραχνό, κρυμμένο άτω από τη μασχάλη

σκουπίζοντας

τον ιδρώτα χρεωμένης πουτάνας τα δίφραγκα.

Δύο ανέπαφα σύννεφα χρέωσαν την απελπισία μας

και τι ωραίο θα ήταν απόψε να πεθαίναμε!

Χωρίς ν αφήσουμε ίχνος

-όπως ρεύομαι ή χρεώνομαι

το κρυμμένο μυστικό ενός Δυτικού σκύλου

που η μυρουδιά του χνώτου να κλέβει την παράσταση

για να πούμε πως εμείς είμαστε καλύτεροι από τους άλλους

Χωρίς ίχνος απελπισίας θα ήταν ωραίο

να πεθαίναμε απόψε, φίλε.