ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΆΡΧΕΙΣ..

 

Αν αγαπήσεις μια γυναίκα, θα τρέμεις για το που βρίσκεται ανά πάσα στιγμή και τι κάνει ανά πάσα στιγμή… Τότε λοιπόν έρχεται μαζί, όλο το παραμύθι της ζωής. Η ανάγκη και η γοητεία του κυνηγιού. Για να υπάρχεις, είναι ανάγκη να κυνηγάς ή να σε κυνηγάνε. Αυτό δεν είπαν οι σοφοί; Πώς όλα κυλάνε και τίποτα δεν μένει ασταμάτητο.
Βασικά, ουίσκυ με κουνουπίδι δεν πάει. [ήπια ένα Τζίβας με κουνουπίδι.] Έπειτα το κουνουπίδι είναι αρρώστεια των φτωχών. Γίνονται κουνουπίδι κάθε βράδυ, ύστερα πηδάνε τη γυναίκα τους-αν έχουν- κι αύριο μέρα είναι, αυτή είναι η μοίρα των φτωχών. Μερικοί ξεφεύγουν, έχουν και καμιά γκομενίτσα, ξεγελάνε τον εαυτό τους. Κι αύριο μέρα είναι, που ξέρεις; μπορεί να κερδίσουν το λοττο. Αυτός είναι ένας ευτυχισμένος κόσμος!
Ο φτωχός που έγινε πλούσιος μπορεί να παινεύται πως κάποτε δεν είχε να φάει. Ο φτωχός που παραμένει φτωχός, ντρέπεται που δεν έγινε πλούσιος και προσποιείται πως δεν του λείπει τίποτα.
Δεν υπάρχει πάντως χειρότερη καταπίεση από το να μην μπορείς να πεις, να εκφράσεις τη γνώμη σου, χωρίς να φοβάσαι για τις επιπτώσεις από την κοινωνία, εξ αιτίας αυτού που θα πεις. Οπότε κάνεις την πάπια και λες δεν συμμετέχω, δε με ενδιαφέρει το πράγμα ενώ από μέσα σου ξέρεις πως είσαι φουκαράς.
Το ισχυρότερο πλήγμα που δέχτηκα από τον δυτικό πολιτισμό είναι οι τύψεις που μας φόρτωσαν, ότι δεν κάνουμε καλά τα πράγματα.
Με λίγα λόγια πως είμαι κι εγώ υπεύθυνος για τα εγκλήματα και τις πράξεις των πλουσίων-αυτών που διοικούν τον κόσμο.
Τελικά είναι καλύτερο το αστείο από το τραγικό. Καλύτερα να παίρνουμε τη ζωή μας στην πλάκα, αυτό που λέμε δηλαδή, ωχ ρε αδερφέ, άσε μας κι εσύ!
Μα τίποτε δεν είναι εύκολο. Αν πεις γράφεις για τον εαυτό σου, θα πουν εγωϊστής, δεν αξίζει , αν πεις ζωγραφίζεις για τον κόσμο, θα πουν και ποιος είσαι εσύ; ποιος σου είπε πως θέλουμε να ζωγραφίζεις για μας;
Εγινα κι εγω ξανά ένα ανθρωπάκι σαν εσας. Πίνω, καπνίζω, φτιάχνω καφέ. Σε λίγο θα πιστεύω και στο θεό σας. Με λυπάμαι αφόρητα που κατάντησα έτσι.
Δε συμφωνώ με τους πολλούς. Η θέση μου είναι με τους λίγους. Με τους ελάχιστους. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχω δίκιο.
Λοιπόν... Λάδι στη φωτιά, λέμε. Σημαίνει να ξυπνήσουμε, ν ανάψουμε αλλά που...[ο καθένας τη φλογίτσα του, έτσι φαίνεται πως θα χαθούμε η γενιά μας.]