ΑΥΤΑΠΆΤΕΣ

 

ME ENA Θήτα κι ΕΝΑ Άλφα.

Πραγματικά νιώθω αμήχανος μπροστά σ αυτό το μελλοντικό μόριο.

Δηλαδή αυτά τα δυο γράμματα, ένα θήτα κι ένα άλφα μου φαίνεται πως ευτελίζουν πολύ τον κόσμο μας.

Θα γράψω ένα βιβλίο, μου λέει ένας, που δεν έχει διαβάσει ένα βιβλίο εκτός από εκείνα τα αναγκαστικά του Δημοτικού.

Θα γίνω ζωγράφος, μου είπε κάποια που δεν έχει πιάσει μολύβι στη ζωή της. Αρχίζω έτσι με μερικά θα, που άπτονται δικών μου δραστηριοτήτων και προχωράω, λέγοντας πως το θα είναι η δημοφιλέστερη αρχή ενός πολιτικού λόγου και ακολουθούν μύρια.

Θα φτιάξουμε ένα καινούργιο πρόγραμμα λένε οι υπολογιστές, θα κερδίσουμε το λαχείο επιμένουν μερικοί παίχτες και κάποιοι άλλοι απ αυτούς θα τους πάρουν τα ρέστα, θα σκίσουν την τσόχα! [Άλλοι στη θέση της τσόχας τοποθετούν μια γυναίκα. Θα την ξεσκίσω! ωρύεται ένας μαλάκας.]

Επιμένω πως το θα, είναι μυστήριο μόριο και το χειρότερο που έχει είναι πως σε γεμίζει με ελπίδες που οι περισσότερες είναι μούφες. Δηλαδή ψεύτικες! Δηλαδή μήπως έπρεπε να εκλείψει πλέον αυτό το θα;

Φαντάσου τώρα να λες θα τη γαμίσω αυτή τη γκόμενα, θα τον σκοτώσω αυτόν τον αλήτη, θα κάνω ετούτο, θα κάνω το άλλο, μέρα - νύχτα με ένα θα στα χείλη, θα... πεθάνουμε.

Μ ένα θα γκρεμίζουμε και χτίζουμε τις αυταπάτες μας που μέχρι να το καταλάβουμε έχουν γίνει μπουχός, αέρας.

Ωραίο είναι να ονειρεύεσαι, να πετάς στα σύννεφα. Αλήθεια τι θα ήταν η ζωή μας χωρίς όλα αυτά τα ψεύτικα θα; μάλλον ανιαρή! Το θα, λοιπόν, είναι μια λέξη, ας την πούμε και λέξη, που μας κρατάει ζωντανούς..